به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، در شرایط فعلی که صنعت گردشگری به شدت تحت تأثیر همهگیری کووید -۱۹ قرار دارد و در سطح جهانی تنها در سه ماه نخست سال ۲۰۲۰ با ۲۲ درصد افت (معادل با ۸۰ میلیارد دلار) مواجه بوده است، همچنین پیشبینی سازمان ملل مبنی بر از دست رفتن شغل بین ۱۰۰ تا ۱۲۰ میلیون نفر از شاغلان این صنعت، بازگشایی مجدد مقاصد گردشگری و یا برنامهریزی برای آن نیازمند تفکر درباره این سوالات است که آیا ویروس کرونا یک زنگ هشدار برای تشویق جهانیان برای پیشبرد اهداف گردشگری پایدار در راستای کربنصفر شدن محسوب میشود و یا اینکه آیا این پایداری میتواند باعث بهبودی اقتصاد در حال فروپاشی شود یا خیر.
تأثیرگذاری متفاوت کرونا در نقاط مختلف جهان
واقعیت این است که نمیتوان انکار کرد شیوع کروناویروس جدید علیرغم مشکلات اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و حتی فرهنگی فراوانی که به همراه داشت برای بسیاری از کشورهای سراسر جهان دربردارنده مزایای زیستمحیطی بسیار بالایی بود، تا حدی که باعث افزایش گونههای حیات وحش، نجات حیوانات در معرض خطر از انقراض، بازسازی طبیعت، بهبود کیفیت هوا، کاهش انتشار کربن و مواردی از قبیل شد ولی با وجود تمامی مزایای گفته شده، این همهگیری نمیتواند به تنهایی جلوی تغییرات آبوهوایی را بگیرد. از سوی دیگر تأثیر این ویروس در کشورهای در حال توسعه کاملاً متفاوت از دیگر نقاط جهان بوده و آنها را در شرایط بسیار دشواری قرار داده است.
علاوه بر این سازمانهایی که برای تأمین بودجه و هزینههای پروژهها، استخدام نیرو و حمایت از جوامع محلی به سرمایهگذاریهای عمومی متکی هستند، به دلیل نبود سرمایهگذار و کاهش درآمد، توانایی تأمین مالی فعالیتهای اجرایی و پرداخت حقوق کارمندان خود را ندارند و بدینترتیب ضربات ویرانگری به پیکره اصلی آنها وارد آمده است. در بعضی از جوامع نیز کم شدن تمرکز روی مسائل حفاظت از محیط زیست و تخصیص بودجه این بخشها به مبارزه با کووید -۱۹ منجر به افزایش فعالیتهای غیرقانونی از جمله شکار گونههای کمیاب، ماهیگیری غیرقانونی و جنگلزدایی توسط عدهای از ساکنان خصوصاً افرادی شده است که به دلیل همهگیری کرونا مشاغل و سایر منابع درآمدی خود را از دست دادهاند.
اهمیت گردشگری بومگردی در حفظ طبیعت
گردشگری بومگردی منبعی ارزشمند برای حفظ منابع طبیعی و محیط زیست محسوب میشود زیرا در آن هم به طبیعت و هم به فرهنگ زمانهای گذشته و حال یک منطقه احترام گذاشته میشود. در بومگردی گردشگران با دیدی مسئولانه به رعایت تمامی اصولی میپردازند که به حفظ پایداری و رشد زیستبومها منجر میشود و کیفیت زندگی ساکنان محلی آنها را پایین نمیآورد. بهمنظور کسب لذت از محیطهای طبیعی و درک ارزش طبیعت، بومگردان مناطقی بکر و ناب را برای گردش انتخاب میکنند و با کسب آموزشهای لازم برای پیشگیری از آسیبرساندن به بافت منطقه، به انجام فعالیتهای اقتصادی و اجتماعی سودرسان برای مردم محلی و دارایی طبیعی آنها میپردازند و از برجای گذاشتن هر گونه ردپای بشری در طبیعت بکر مقصدشان خودداری میکنند.
بهبودی مسئولانه صنعت گردشگری
در حال حاضر که کووید -۱۹ باعث بروز مشکلات فراوانی برای گردشگری شده است، این صنعت باید از بحران اقتصادی و بهداشتی فعلی بهعنوان فرصتی برای بازسازی و بازگشت با روشی پایدارتر استفاده کند. بدینمنظور پایداری نباید همچون گذشته مزیتی برای گردشگری به شمار رود بلکه لازم است بهعنوان یک هنجار جدید، به جزئی جداییناپذیر برای هر بخش آن تبدیل شود. شیوع کرونا و بسته شدن مرزهای کشورهای گوناگون به روی گردشگران خارجی نقطه عطفی برای دستیابی به این هدف به شمار میرود. بازگشایی مجدد این صنعت با توجه به شرایط جاری نیازمند بهکارگیری اقدامات بهداشتی برای حفظ سلامت و ایمنی گردشگران، بدون استفاده بیشازحد از مواد و محصولات یکبار مصرف یا آلایندههای مضر به جای ضدعفونیکنندههای سازگار با محیط زیست است، همچنین باید دقت داشت که پروتکلهای حفظ فاصله اجتماعی نباید دسترسی افراد مسن یا دارای معلولیت را محدود کند. لازم است فعالان این حوزه تدابیر لازم برای کاهش ردپای کربن و نیز ادغام آن با فرآیندهای اقتصاد مدور یا دایرهای را برای بازسازی بهتر و سریعتر امور به شرایط عادی به کار گیرند و با بازسازی گام به گام این صنعت، پایداری را به تدریج به قلب بهبود اقتصادی و گردشگری وارد کنند.
بهبودی مسئولانه صنعت گردشگری باید شامل حمایت هدفمند از جوامع آسیبپذیر از جمله زنان، جوانان، جوامع روستایی و ساکنان بومی مقاصد گردشگری شود، بهویژه افرادی که به دلیل وابستگی به این صنعت بهعنوان منبع اصلی تأمین معیشت به شدت از فراگیری بحران موجود دچار آسیب و خسارت شدهاند، معمولاً به مشاغل رسمی اشتغال ندارند، از کمکهای مالی دولتی در راستای مبارزه با بیماری محروم بوده و یا مجبورند علیرغم نبود امکان رعایت موارد بهداشتی یا حفظ فاصله ایمن اجتماعی در محل کار خود حاضر شوند.
نظر شما