پرثوآ؛ نمایانگر فرهنگ و آداب ایرانی

بهروز قاسمی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا درباره مفهوم واژه پرثوآ، اظهار کرد: ورزش پرثوآ واژه باستانی ایرانی است که در کتیبه‌های داریوش استفاده شده است و به مرور زمان در فارسی امروزی به پهلوان یعنی جنگجوی با فضیلت تغییر کرده است، بر این اساس این هنر طبق فنون رزم ایرانی پایه گذاری شده است.

وی افزود: حرکات این ورزش شامل رقص پای ورزش باستانی، ضربات دست و پا، کشتی پهلوانی و فنون گیر و پرتاب است، اساس و پایه این ورزش به ورزش زورخانه‌ای و پهلوانی باز می‌گردد که بنیان آن را ترکیبات حرکات دست و پا و فنون کشتی در بر می‌گیرد که فنون رزم جنگجویان قدیم ایران را به اشتراک می‌گذارد.

رئیس کمیته پرثوآ با بیان اینکه اصل و اساس این ورزش ایرانی است، گفت: از سال ۱۳۷۹ این رشته در فدراسیون ورزش‌های زورخانه‌ای شروع به فعالیت کرد و در سال ۱۳۹۰ زیر مجموعه ورزش‌های همگانی شد و تا این لحظه زیر نظر فدراسیون ورزش‌های همگانی انجام وظیفه می‌کند.

قاسمی با اشاره به اینکه پرثوآ تنها یک سبک است و روش‌های خاصی برای مبارزه دارد، خاطر نشان کرد: هنرهای فردی و نمایشی بدون سلاح یا با انواع سلاح‌ها روش‌های تکنیکی این ورزش محسوب می‌شوند و اصل و اساس این ورزش به فنون رزم و دفاعی که جنگجویان قدیمی داشتند باز می‌گردد.

وی ادامه داد: پرثوآ ورزشی ایرانی و قدیمی است که نماد پهلوانی باستانی در آن نمایان بوده و مبارزه‌ها در این ورزش همراه با ضرب باستانی است.

رئیس کمیته پرثوآ در پاسخ به این سوال که اگر این ورزش از سوی مسئولین حمایت شود می‌تواند فرهنگ ایرانی را توسعه دهد؟ تصریح کرد: این ورزش از طرف بنیانگذار و مؤسس طوری طراحی شده که فرهنگ و آداب ایرانی اسلامی را توسعه دهد.

قاسمی ادامه داد: این ورزش در مرحله اول احترام پهلوانی را به هنرجو آموزش می‌دهد، لباسی که برای این ورزش طراحی شده است با نماد ترنج و شبیه به لباس‌های باستانی است که در امر توسعه فرهنگ ایرانی بسیار مؤثر است.

وی گفت: این ورزش در سال ۱۳۸۹ لیگ حرفه‌ای در فدراسیون ورزش‌های همگانی شروع به فعالیت کرد که متأسفانه باشگاه‌های معتبر در سطح استان حمایت چندانی از این ورزش نکرده‌اند. تاکنون فدراسیون ورزش همگانی بعضی موقع ما را حمایت کرده است و بعضی وقت‌ها حمایتی نشده است.

رئیس کیمته پرثوآ با بیان اینکه از محل ورزش پرثوآ درآمدی ندارم و نخواهم داشت، افزود: از این ورزش درآمدی ندارم و در کارخانه ذوب آهن مشغول کار هستم. فعالیت در این ورزش به علاقه بر می‌گردد و مطمئن هستم که بعد از این هم درآمدی نخواهم داشت و تنها عشق و علاقه می‌تواند ما را در این ورزش حفظ کند.