به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، اثرات جزایر گرمایی شهرها را در مقابل امواج گرما آسیب‌پذیرتر می‌کند که این شرایط در مناطق متراکم شهری، نسبت به محله‌های کم جمعیت اطراف بحرانی‌تر است. در شهرهای متراکم جریان هوا به کندی صورت می‌گیرد و از سوی دیگر سازه‌ها اغلب از موادی ساخته شده است که گرما را به خود جذب می‌کند. از همه مهم‌تر اینکه بسیاری از شهرها با کمبود فضای کافی برای سبزسازی شهری مواجه است که همین نبود پوشش گیاهی، گرما را برای محیط ایجاد می‌کند. فعالیت بیش از حد کارخانه‌ها، وسایل حمل و نقل و رستوران‌ها از جمله عوامل مهم دیگری است که باعث افزایش اثرات جزایر گرمایی در شهرها می‌شود.
بین سال‌های ۱۹۵۰ تا ۲۰۱۵ حدود ۲۷ درصد از شهرهای جهان از دمایی بالاتر از میانگین جهانی برخوردار بودند؛ مثلاً شهر کلوژ نپوکا مرکز شهرستان کلوژ در کشور رومانی بین دو تا سه درجه سانتی‌گراد گرم‌تر از نواحی روستایی اطراف خود بود. این امر صرف نظر از آسیب‌هایی که بر محیط زیست و سلامت انسان‌ها وارد می‌کرد، زیان‌های اقتصادی زیادی برای آن همراه داشته به طوری که برنامه‌ریزان شهری ادعا کردند امواج گرمایی در هر روز هزینه‌ای برابر با دو میلیون و ۵۰۰ هزار یورو برای شهر در بر داشته است.
اثرات جزایر گرمایی تلفات انسانی نیز دارد؛ امواج گرما می‌تواند منجر به خشکی بدن، گرفتگی عضلات، سکته و حتی مرگ انسان‌ها شود. در سال‌های بین ۱۹۸۰ تا ۲۰۱۸ گرما به مرگ بیش از دو سوم مرگ‌های ناشی از حوادث طبیعی در شهرهای اروپایی منجر شد.
گرمای شدید جوامع آسیب‌پذیر را با تهدیدهای بیشتری مواجه می‌کند؛ به عنوان مثال ساکنان مناطقی با محدودیت حرکت نمی‌توانند به پارک‌ها یا سایر فضاهای خنک‌تر دسترسی داشته باشند و همین امر در فصول گرما آن‌ها را با مشکلات زیادی مواجه می‌کند. فقرا نیز در مواجهه با گرما بیشترین آسیب را متحمل می‌شوند چرا که مناطق کم‌درآمد شهری اغلب پرجمعیت و فضای سبز و منابع آبی محدود دارد؛ همین مؤلفه‌ها مانع از خنک شدن هوا در فصل گرما در این مناطق می‌شود. البته برنامه‌ریزان شهری می‌توانند با ایجاد تغییر در طراحی شهری تا حد زیادی مشکلات به وجود آمده را حل کنند.
به عنوان مثال یکی از مهم‌ترین عواملی که منجر به افزایش گرمای کره زمین می‌شود استفاده از موادی نظیر بتن و آسفالت است که البته برنامه‌ریزان شهری با کمی خلاقیت می‌توانند این مشکل را حل کنند و مواد دیگری را برای ساخت و نوسازی شهری به کار گیرند. علاوه بر این سبزسازی نما و بام سازه‌ها می‌تواند به خنک نگه داشتن محیط کمک زیادی کند و آب به کار برده شده برای آبیاری فضای سبز ساختمان‌ها نیز خود منجر به کاهش دمای سازه و اطراف آن می‌شود.
طراحان در بعضی از شهرها ایده‌های خلاقانه‌تری پیاده می‌کنند، مثلاً در بیاویستوک، بزرگ‌ترین شهر شمال شرقی لهستان که مردم آن بیش از ۸۰ درصد زمان خود را در گرمای شدید بسر می‌برند، ایستگاه‌های اتوبوسی با بام‌های سبز احداث شده است که گرمای محیط را به طور قابل توجهی کاهش می‌دهد. در کشکایش، شهرکی ساحلی در پرتغال نیز دهلیزهایی سبز ساخته شده است تا احتمال وقوع سیل را به حداقل برساند و به متعادل‌سازی هوای محیط کمک کند.
سازمان بهداشت جهانی اعلام کرده است که امسال ساکنان شهرهای اروپایی از نظر گرما تابستان بی‌سابقه‌ای را تجربه می‌کنند و باید در این خصوص اقدامات لازم را انجام دهند تا مسائل بحران کرونا و گرما به طور همزمان گریبانگیر آن‌ها نشود.
نظر شما