به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، نابرابری چه از نظر درآمد، ثروت و رفاه عامل بسیار مهمی از تمام جوانب زندگی شهری، از انسجام اجتماعی گرفته تا پویایی و امید به زندگی بشمار می‌رود. بنابراین، کاهش نابرابری و مشکلات متمرکز در شهرها و مناطقی با میزان خشونت بالا می‌تواند یکی از بهترین روش‌ها برای کاهش وقوع جنایت و جرائم در آن‌ها باشد. در واقع محلی که یک فرد در آن متولد می‌شود و رشد می‌کند در شکل‌گیری شخصیت و فرصت‌های کلی زندگی او نقش مهمی دارد. شواهد حاکی است که مردم ساکن در مناطقی با میزان نابرابری اقتصادی و اجتماعی بالا، بیش از سایرین در معرض خشونت، سوء اعتماد، بی‌نظمی اجتماعی، جرائم خشن و استثمار قرار می‌گیرند.
در کشور مکزیک با وجود اقداماتی که اخیراً در جهت کاهش نابرابری درآمد و فقر از سوی دولت شده است، با این حال جرائم خشن در کلان‌شهرهایی با نابرابری اقتصادی به وفور در میان ساکنان رایج است. مناطقی که بیش از همه تحت تأثیر خشونت قرار می‌گیرند اغلب محله‌هایی با کمترین دسترسی به فضای سبز، درآمد کمتر، کیفیت نامناسب آموزش در مدارس و بیشترین میزان پویایی هستند.
از سوی دیگر نابرابری نژادی و جنسیتی در این کلانشهرها نه تنها بر نابرابری اقتصادی می‌افزاید، بلکه خشونت‌های مداوم را برای مردم آن‌ها به دنبال دارد. مشارکت نیروی کار، سطح آموزش، تنظیم خانواده و نمایندگان سیاسی به طور مستقیم با میزان امنیت یک منطقه یا شهر در ارتباط است.
با نگاهی به دنیای اطراف متوجه خواهیم شد که جرائم خشن در هر شهر اغلب تنها به چند منطقه خاص محدود می‌شود و این در حالی است که در بعضی از مناطق یک شهر ممکن است هیچ اثری از خشونت مشاهده نشود. به عنوان مثال در تحقیقی که پژوهشگران آمریکای لاتین انجام دادند به این نتیجه رسیدند که حدود ۵۰ درصد از تمام جرائم در سه تا پنج درصد خیابان‌ها اتفاق می‌افتد و در بوگاتا نیز بیش از ۹۸ درصد کل قتل‌ها در کمتر از دو درصد خیابان‌های شهر رخ می‌دهد.
خوشبختانه اخیراً مقامات رسمی در بسیاری از شهرهای جهان پیشگیری از جرم و کاهش خشونت را در اولویت برنامه‌ریزی‌های شهری خود قرار داده‌اند و در این راستا بسیار موفق عمل کرده‌اند. به عنوان مثال در شهرهایی نظیر سائوپائولو در برزیل و نیویورک و اوکلند در ایالات متحده آمریکا بهبود در امنیت عمومی در دو دهه اخیر به طور قابل توجهی افزایش یافته است که همین امر منجر به رضایت بیشتر شهروندان شده است. اما کاهش خشونت چه پیامدهایی دارد؟
در بسیاری از نقاط جهان، برنامه‌ریزان شهری هر روز توجه خود را بیشتر بر مناطق ثروتمند متمرکز می‌کنند که همین امر باعث می‌شود مناطق فقیرنشین روز به روز از امکاناتی نظیر فضای سبز، خدمات و زیرساخت‌های اساسی شهری، اتصال دیجیتال و غیره محروم‌تر شوند و کیفیت پایین مراکز آموزشی و نبود فرصت‌های شغلی نیز در کنار تمام عوامل فوق ساکنان چنین مناطقی را به سمت جرم و خشونت سوق دهد.
از سوی دیگر بهبود طراحی زیست‌محیطی و تدابیر هوشمند می‌تواند به طور چشمگیری با کاهش خشونت شهری در ارتباط باشد. مثلاً در شهر نایروبی پایتخت کنیا در خیابان‌هایی با سیستم‌های روشنایی مجهز، نسبت به سایر نقاط شهر، نه تنها کمترین خشونت و جرم اتفاق می‌افتد بلکه اقتصاد پررونق‌تر از سایر محله‌هاست چرا که فروشگاه‌ها با امنیت خاطر تا پاسی از شب به فعالیت می‌پردازند. این در حالی است که در مناطقی که از سیستم روشنایی مناسب برخوردار نیست تاریک شدن هوا جنایات و خشونت‌های زیادی را به دنبال دارد و فروشندگان نیز از ترس ناامنی معابر در همان ساعات اولیه شب مراکز تجاری خود را تعطیل می‌کنند.
دولت‌ها و مقامات رسمی یک شهر به منظور کاهش نابرابری و در نتیجه جرم و جنایت ابتدا باید نقاط داغ و مناطق محروم را شناسایی کنند و سپس به پیاده‌سازی مداخلاتی جامع نظیر گسترش زیرساخت‌هایی هوشمندتر، بهبود طراحی‌های زیست‌محیطی، سهیم‌سازی مردم در طراحی‌های شهری و بهبود دسترسی آن‌ها به مهارت‌های زندگی و فرصت‌های اشتغال در این نقاط بپردازند. زمانی که این تدابیر به خوبی اجرا شود، می‌توان در کمترین زمان ممکن به بیشترین نتایج برای درازمدت دست یافت.
نظر شما