به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، این روزها گسترش ویروس کرونا به طور جدی تعاملات اجتماعی بین مردم سراسر دنیا را محدود کرده است به طوری که بسیاری از آن‌ها حتی از دیدن سایر افراد به طور اتفاقی نیز وحشت دارند. واکسن کرونا هنوز کشف نشده است و پیشگیری از ابتلا به آن تنها از طریق رعایت فاصله اجتماعی، شستن مرتب دست‌ها و استفاده از تجهیزات ایمنی شخصی امکان‌پذیر است. هدف دولت‌ها کاهش سرعت انتقال کووید -۱۹ و جلوگیری از پر شدن مراکز درمانی از بیماران کرونایی است چرا که منابع مورد نیاز در این بخش‌ها بسیار محدود است. در چنین شرایطی، آیا زندگی در شهرهای متراکم از امنیت کافی برخوردار است؟
افراد ثروتمند در مناطق متراکم می‌توانند به راحتی خود را از دیگران جدا سازند و بدون حضور در بیرون از منزل تمام نیازهای خود را سفارش دهند و در منزل تحویل گیرند. علاوه بر این بسیاری از این مردم می‌توانند به دورکاری بپردازند یا حتی به قدری از ذخیره‌های مالی برخوردار هستند که می‌توانند بدون کار کردن، تمام نیازهای خود و اعضا خانواده را تأمین کنند.
اما وضعیت برای فقرای ساکن در مناطق پرجمعیت متفاوت است؛ این قشر ضعیف جامعه نمی‌توانند در خانه‌های خود بمانند چراکه از هیچ منبع مالی برای تأمین ملزومات خود و خانواده برخوردار نیستند و به همین دلیل باید به ادامه مشاغل در بیرون از خانه بپردازند و برای تأمین مواد غذایی و بهداشتی خود به فروشگاه‌ها مراجعه کنند. علاوه بر این، اغلب آن‌ها به خاطر نبود امکانات مالی کافی مجبورند در مکان‌هایی با جمعیت بالای ۲۰۰ نفر زندگی کنند و به همین دلیل ابتلای یک شخص به ویروس کرونا امکان آلوده شدن سایرین را فراهم می‌آورد.
در مناطقی نظیر آفریقا، جنوب آسیا و آمریکای مرکزی ویروس کرونا همچنان با سرعتی بالا در میان مردم رو به گسترش است و به نظر می‌رسد که دولت‌ها در کنترل آن عاجز شده‌اند. با این حال شناسایی نقاط پرخطر گسترش کووید -۱۹ در این مناطق می‌تواند در مهار آن مؤثر واقع شود چرا که به مقامات رسمی امکان متمرکز کردن منابع پزشکی و شهری در آن نقاط را می‌دهد.
اخیراً بانک جهانی روشی را در اختیار رهبران شهری قرار داده است که بر اساس آن می‌توان نقاط پرخطر را شناسایی و منابع و اقدامات را بیشتر در آنجا متمرکز کرد. در این روش، نقاط پرخطر بر اساس نبود امکان جداسازی مردم از یکدیگر به خاطر تراکم جمعیت و لزوم استفاده از منابع مشترک نظیر سرویس‌های بهداشتی شناسایی می‌شود. برای عملکرد هرچه بهتر این روش، اطلاعات موجود در خصوص جمعیت، ارتفاع ساختمان‌ها و محل دقیق ارائه خدمات مشخص شود.
در شهرهایی نظیر بمبئی هند، کینشاسا در کنگو و قاهره مصر تمرکز جمعیت بسیار بیشتر از آستانه حداکثر برای حفظ فاصله اجتماعی است. در بمبئی با جمعیتی بالای ۲۰ میلیون نفر، حدود ۲۰ درصد از مردم از فضای کافی برای رعایت فاصله اجتماعی برخوردار نیستند و به طور مرتب در معرض ابتلا به کووید -۱۹ قرار دارند. در کینشاسا، نقاط پرخطر فضایی به مساحت ۱۹۲ کیلومتر مربع را در بر گرفته و بیش از ۸۴ درصد از کل جمعیت شهر را در معرض خطر قرار داده است. بیش از ۸۴ کیلومتر مربع از کلانشهر قاهره را نیز نقاط پرخطر فراگرفته و حدود ۲۵ درصد از جمعیت شهر را با امکان ابتلاء به ویروس کرونا قرار داده است. مسئله‌ای که در خصوص تراکم جمعیت در این شهرها نگران‌کننده است این که مردم ساکن در آن‌ها نه تنها قادر به رعایت فاصله اجتماعی نیستند، بلکه مجبورند از سرویس‌های بهداشتی مشترک نیز استفاده کنند.
مقامات رسمی در بمبئی، کینشاسا و قاهره با شناسایی نقاط پرخطر در این شهرها می‌توانند خدمات خود را بیشتر در این مناطق متمرکز کنند و بودجه بیشتری را صرف رفع مشکلات آن‌ها نظیر بهبود زیرساخت‌های بهداشتی برای محدودسازی انتقال ویروس کرونا و بازسازی مناطق در دراز مدت برای کاهش تراکم جمعیتی در ساختمان‌ها کنند. علاوه بر این، دولت‌ها می‌توانند با ایجاد کمپین‌هایی به افزایش آگاهی مردم در خصوص بیماری کرونا و شناسایی راه‌های انتقال آن کمک کنند تا شاید از این طریق بتوانند در مهار شیوع ویروس کرونا پیش از زمان پیش‌بینی شده دست یابند.
نظر شما