به گزارش خبرنگار ایمنا، از همان روزهای ابتدایی شکل‌گیری علاقه مردم به تماشای رقابت‌های ورزشی در یونان، "شرط بندی" واژه جدا نشدنی پیکارهای اینچنینی تا امروز بوده است. برخلاف کشورهای مسلمان، در بسیاری از کشورها شرط بندی مجاز است و تحت قوانین خاصی قابل انجام است. با این حال شرط بندی و سود وسوسه کننده آن، پای تبانی را به دنیای ورزشکاران هم کشاند.
بسیاری از قماربازان مشهور که سرمایه‌های عظیمی را وارد شرط‌بندی‌های خود می‌کردند، سعی داشته‌اند تا با تبانی با داوران و ورزشکاران، در نتایج دست برده و آن‌ها را مطابق میلشان تغییر دهند؛ اتفاقی که داد و ستد پول‌های بزرگ را برای این گونه شرط بندی مطمئن کرده و برای دستیابی به چنین سودهایی، باندهای بزرگی در گوشه و کنار دنیا تشکیل شده است. فوتبال به عنوان ورزشی که هیچ‌گاه دور از سیاست و اقتصاد، حیات مستقلی نداشته، همواره پای قماربازان و شرط‌بندی‌های نجومی در آن باز بوده و بسیاری از مسابقات فوتبال در جهان وجود دارند که اثر مستقیم شرط بندی در تغییر نتایج آن‌ها به اثبات رسیده، هر چند که همچنان رد پای تبانی در بازی‌های فراوانی مخفی باقی مانده است.
کمک جهنمی‌های آن فیلد به شیاطین سرخ
تبانی در فوتبال بریتانیا پیشینه‌ای تاریخی دارد و درست مثل نوشته‌های آگاتا کریستی، نویسنده انگلیسی مشهور داستان‌های جنایی، مرموز و پیچیده است. یکی از تبانی‌های باور نکردی در لیگ جزیره به ۴ آوریل ۱۹۱۵ میلادی باز می‌گردد؛ جایی که در عین ناباوری لیورپول به رقیب دیرینه خود یعنی منچستر یونایتد کمک کرد تا در سطح اول لیگ انگلستان بماند و در عین حال هوادارانش را با لبخند رضایت از اولترافورد تا خانه بدرقه کند.
در حالی که در آن فصل اوضاع لیورپولی‌ها در میانه جدول مساعد بود، یونایتدی‌ها روزهای سختی را می‌گذراندند و فاصله چندانی با سقوط به دسته پایین‌تر نداشتند. با وجود این موضوع جورج اندرسون در حالی که مدافع لیورپول تنها نظاره‌گر او بود، گل نخست منچستر یونایتد را به ثمر رساند و دقایقی بعد، باب پرسل مدافع لیورپول با خطای عجیبی پنالتی را تقدیم یونایتد کرد تا گل دوم بازی نیز به این ترتیب به ثمر برسد.
هر چند هواداران یونایتد سرخوش از پیروزی برابر رقیب همیشگی خود بودند، مدیر ورزشی این باشگاه با ناراحتی استادیوم را ترک کرد و پس از مسابقه، رسانه‌های انگلیس و حتی داوران لیورپولی‌ها را به کم کاری محکوم کردند. دو هفته بعد اسنادی در خصوص این مسابقه منتشر شد که نشان می‌داد در رقم خوردن این نتیجه، شرط بندی بزرگی در میان بوده است. در نتیجه هفت نفر که سه بازیکن لیورپول را نیز شامل می‌شد و نقش‌شان در این شرط بندی ننگین ثابت شده بود، با محرومیت‌های طولانی مدتی از سوی اتحادیه فوتبال انگلیس روبرو شدند. البته این ۲ امتیاز باعث شد تا یونایتد از سقوط نجات پیدا کند.
پیوند جدانشدنی فوتبال ایتالیا و تبانی
فوتبال ایتالیا، کشور چکمه و مافیا را نمی‌توان بدون تبانی‌های بزرگش در نظر گرفت. سال ۲۰۰۶ و درست چند ماه مانده به برگزاری مسابقات جام جهانی، پلیس ایتالیا تصمیم گرفت تا به شائبه‌های که چند سالی بود میان بازیکنان و مردم ایتالیا در خصوص تبانی در مسابقات مختلف سری آ و بی به وجود آمده، خاتمه دهد. پیش از این با آنکه پلیس ایتالیا از چنین شرط بندی و تغییر نتایج بازی‌ها آگاهی داشت، اما باند بزرگ این فساد آنچنان حرفه‌ای عمل کرده بود که کمتر ردی از کارهای خود بر جای بگذارد.
بالاخره پلیس ایتالیا شروع به شنود و ردیابی تلفن‌های همراه و ایمیل‌های مختلف افراد این باند کرد و تعداد بسیار زیادی از داوران، مدیران باشگاه‌ها، بازیکنان و مربیان مشهور همدست با این گروه را روانه زندان کرد. یوونتوس به سری بی فرستاده شد و میلان و فیورنتینا نقره داغ شدند. فسادی که در نهایت با نام فاجعه "کالچوپولی" از آن یاد می‌شود.
البته این اولین تبانی و شرط بندی اینچنینی در فوتبال ایتالیا نبود. سال‌ها قبل و در سال ۱۹۸۰ صاحبان یک رستوران و یک مغازه میوه فروشی گروه شرط بندی را به راه انداخته و از سوی دیگر با ارتباطی که با بازیکنان لاتزیو داشتند توانستند در نتایج دست ببرند. روش منحصر به فرد آن‌ها نیز به این شکل بود که بخشی از دریافتی‌های شرط بندی را در اختیار بازیکنان قرار می‌دادند تا بازی را مطابق میلشان پیش ببرند.
تبانی در جام جهانی به نفع دیکتاتور آرژانتینی با بازی هنری کسینجر
جام‌های جهانی که به عنوان بزرگترین و مهم‌ترین رویداد ورزشی جهان همواره معادلات سیاسی و اقتصادی جهان را دگرگون کرده‌اند، از موج ویرانگر فساد تبانی و شرط بندی در امان نبوده‌اند. اغلب تبانی‌ها در جام‌های جهانی در خدمت منافع سیاسی هستند و چندان سودی را برای شرط بندی‌ها کنار نمی‌گذارند.
یکی از معروف‌ترین این موارد شائبه برانگیز، به جام جهانی ۱۹۷۸ آرژانتین باز می‌گردد. جایی که آرژانتین با دیگو مارادونا برای نخستین بار فاتح بزرگترین تورنمنت فوتبالی جهان شد. در آن دوره مرحله یک چهارم نهایی به صورت گروهی برگزار می‌شد و هشت تیم در دو گروه چهار تیمه تقسیم بندی می‌شدند و تیم‌ها نخست هر گروه به فینال و تیم‌های دوم به دیدار رده بندی می‌رفتند.
در گروهی که آلبی سلسته حضور داشت، برزیل با شایستگی تمام آماده صعود و برگزاری جشن حضور دوباره در فینال جام جهانی بود. اما به یکباره نتیجه عجیب و باور نکردی بازی آرژانتین_پرو همه چیز را عوض کرد. برزیل که تنها در صورت پیروزی آرژانتین آن هم با تفاضل گل بالا از صعود به فینال باز می‌ماند، با پیروزی ۶ بر صفر آرژانتین برابر سفید و قرمزهای پرو، روانه دیدار رده بندی شد.
البته پس از آن احتمالات فراوانی در خصوص این دیدار چالش بر انگیز مطرح شد. به ادعای خیلی‌ها آرژانتین در آن سال‌ها شلوغی‌های سیاسی فراوانی را پشت سر می‌گذاشت و درگیری‌های خونین فراوانی در خیابان‌های بوینس آیرس جریان داشت که باعث شد تا ژنرال خوخه ویدال، دیکتاتور نظامی وقت آرژانتین دست به معامله بزرگی با دولت پرو بزند تا با غرق کردن مردم کشورش در جشن و پایکوبی قهرمانی، پایه‌های دولت خود را در سال‌های پرالتهاب آمریکای لاتین استوار کند. به نظر دولت پرو قبول می‌کند تا در ازای تحویل زندانیان سیاسی و شورشی‌های کشورش که با آرژانتین پناه برده بودند، تن به شکست سنگین مقابل آرژانتین دهند.
البته بسیاری که چندان دل خوشی از تحولات آمریکای جنوبی و مرکزی نداشتند، از نقش هنری کسینجر، دیپلمات و وزیر امور خارجه معروف ایالات متحده می‌گویند و مدعی‌اند او به همراه خوخه ویدال در رختکن پرو حاضر شده و از بازیکنان این تیم باخت برابر آرژانتین را طلب می‌کند. ادعایی که البته توسط چند بازیکن پرو در سال ۱۹۷۸ رد شده است.
تبانی در فوتبال ملی ایران!
فوتبال ایران نیز همانند بسیاری از نقاط جهان، سال‌هاست گرفتار مسائل تبانی و شرط بندی است. با وجود اینکه در مسابقات باشگاهی فوتبال ایران بیشتر نظاره‌گر برد و باخت‌های مصلحتی بوده‌ایم، اما پرونده بزرگی از تبانی در بازی ملی برای فوتبال، همچنان باز است.
ماجرا از آنجا آغاز شد که ویلسون راجا پرومال، شرط بند معروف سنگاپوری بازی‌های ملی در زندان تصمیم به نوشتن کتاب خاطراتش کرد و از نقش مستقیم خود در تغییر نتیجه ۸۰ دیدار ملی سخن گفت. نکته جالب اینجا بود که در دو مسابقه از ۸۰ مسابقه‌ای که پرومال در کتاب خود به آن اشاره کرده بود، نام تیم ملی ایران به چشم می‌خورد.
یکی از این دیدارها، به سال ۲۰۱۰ بر می‌گردد. جایی که تیم ملی ایران از صعود به جام جهانی با هدایت افشین قطبی بازمانده بود و فدراسیون که آن زمان تحت ریاست علی کفاشیان قرار داشت، بازی دوستانه‌ای برابر بحرین را برای تیم ملی برنامه ریزی کرده بود. در آن دیدار، قطبی ترکیب متفاوتی را به میدان فرستاد و طالب‌لو را درون دروازه قرار داد. ایران مسابقه را ۴ بر ۲ به بحرین واگذار کرد اما این قمارباز سنگاپوری در کتاب خود مدعی شده صفر تا صد این دیدار با طرح او به انجام رسیده و حتی داور بازی که بوسنیایی بود را او مشخص کرده است. پرومال حتی می‌گوید که از داور خواسته تا در اواخر بازی پنالتی‌ای را اعلام کند و زمانی که داور بازی پس از دقیقه ۹۰ ضربه پنالتی را به نفع بحرین نشان می‌دهد، او از خوشحالی ۱۰ هزار دلار به داور انعام می‌دهد!
این البته تنها مسابقه تیم ملی نیست که پرومال ادعای نفوذ و تغییر نتیجه آن را دارد. در دوران حضور امیر قلعه نویی بر نیمکت تیم ملی، ایران تیم ملی غنا که آن روزها عملکرد خوبی را در جام جهانی ۲۰۰۶ به ثبت رسانده و نامش بر سر زبان‌ها افتاده بود، دعوت کرد تا به تهران بیاید و در بازی دوستانه‌ای در ورزشگاه آزادی برابر تیم ملی به میدان برود. با وجود اینکه فدراسیون مبلغی را نیز برای حریف آفریقایی خود خرج کرده بود اما غنایی‌ها از ارسال بازیکنان اصلی خود به تهران سر باز زدند و با تیم امیدشان به مصاف ایران آمدند. ایران بازی را ۴ بر ۲ با پیروزی پشت سر گذاشت اما به نظر می‌رسد مدیران فدراسیون ناخواسته در دام پرومال افتاده‌اند و علت سر باز زدن غنایی از حضور با تیم ملی اصلی خود، بی‌ارتباط با شرط بندی این قمارباز سنگاپوری نبوده است.
با این حال تاکنون پاسخ واضحی از سوی فدراسیون و نهادهای نظارتی به شبهات این دو مسابقه و حواشی آن داده نشده است. به نظر، هیچ کس در فدراسیون فوتبال ایران شناختی از پرومال ندارد و با این حال این شرط بندی جنوب شرق آسیایی از اعمال نفوذش برای برنامه ریزی بازی‌ها حرف می‌زند و تا این لحظه هیچ کس از پرونده عجیب و غریب این دو مسابقه و حواشی آن خبر ندارد.
نظر شما