به گزارش خبرنگار ایمنا، چند روز از اظهارنظر محمود احمدی بیغش، عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس شورای اسلامی مبنی بر اینکه "بنا بوده است اختیار جزایر ایرانی به چین واگذار شود" میگذرد. این اظهارات البته با واکنش وزارت امور خارجه روبهرو شد و این وزارتخانه با انتشار اطلاعیهای ادعای احمدی بیغش را از اساس کذب خواند.
وزارت امور خارجه در اطلاعیهای تکرار اینگونه ادعاهای بی اساس را ضربه شدید به منافع ملی جمهوری اسلامی ایران دانست و با اشاره به پیامدهای اینگونه اظهار نظرهای غیرمسئولانه، از هیئت رئیسه محترم مجلس شورای اسلامی خواست نسبت به اینگونه موارد رسیدگی کند.
با این حال، شائبه واگذاری اختیار جزایر ایران در خلیج فارس که پیش از آن نیز مطرح بود، این بار با اظهارنطر یک نماینده مجلس قوت گرفت و در رسانههای محلی استان هرمزگان و شبکههای اجتماعی مورد مناقشه مردم استان و کشور قرار گرفت.
موضوع تا حدی پیش رفت که بسیاری حتی در شبکههای اجتماعی با انتشار هشتگ، نگرانی خود را بروز دادند.
ایرج شرفزاده، رئیس شورای شهر کیش درخصوص این قرارداد و نقش کیش در آن که دغدغه بسیاری را به همراه داشت، به سوالات خبرنگار ایمنا پاسخ داده که متن این گفتوگو را در ادامه میخوانید:
در برخی رسانههای محلی و حتی کشوری موضوع واگذاری کیش به چینیها مطرح شده است، نظر شما در این رابطه چیست؟
در هیچ جایی نامی از جزیره کیش برده نشده و بنده بهعنوان رئیس شورای شهر کیش واگذاری این جزیره به کشورهای خارجی را تکذیب میکنم.
واگذاری جزیره کیش به خارجیها کذب محض بوده و اصلاً این واگذاری خلاف قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران است.
از طرفی این قرارداد در حد پیشنویس است و باید اشاره کنم در زمانی که این پیشنویس به قرارداد تبدیل شود مجلس شورای اسلامی و دیگر نهادهای نظارتی با حساسیت خاصی که دارند مطمئناً بند بند این قرارداد را موشکافی خواهند کرد تا حقوق کشور خدشهدار و تضییع نشود.
به نظرم کسانی که این مساله را دامن میزنند، به شعور و درک ایرانیان توهین میکنند و طرح چنین مسألهای منافع ملی کشور را خدشهدار میکند زیرا هماکنون از قرارداد ۲۵ ساله ایران و چین یک پیشنویس تهیه شده و به قرارداد نهایی منجر نشده است.
جزئیات این قرارداد برای بسیاری از مردم مبهم است، درباره آن توضیح دهید
رئیس جمهور چین در بهمنماه ۹۴ به ایران سفر کرد و در این سفر بیانیه مشترکی بین دو کشور به امضا رسید که در یکی از بندهای آن به توسعه روابط دو کشور با توجه به مکمل بودن ظرفیتهای اقتصادی و وجود زمینههای مختلف همکاری در حوزههای گوناگون اشاره شده بود.
پس از این بیانیه، رایزنی و مذاکره برای انعقاد قرارداد همکاری جامع ۲۵ ساله در دستور کار قرار میگیرد و وزیر خارجه ایران شهریورماه ۹۸ در سفر به چین، پیشنویس اولیه را به چینیها میدهد و آنها نیز به مدت شش ماه روی پیشنویس کار میکنند.
در نهایت فروردین ۹۹، چینیها پیشنویس را به مسئولان کشورمان ارائه میکنند و اول تیرماه سال جاری پیشنویس اولیه به تصویب میرسد و سخنگوی دولت در این خصوص اعلام نظر میکند.
گروهی از مردم این قرارداد را مغایر با منافع ملی ارزیابی میکنند، دلیل این ذهنیت چیست؟
به نظرم تا حدی باید به مردم حق داد چون آنها از دولت تحقق شعار "جریان آزاد اطلاعات " را توقع دارند و نباید قانون دسترسی آزاد اطلاعات بی اثر بماند؛ از طرفی اگر روی منشور حقوق شهروندی تاکید میکنیم باید حق مردم در دسترسی به اطلاعات مربوط به این قرارداد تا حد امکان را فراهم کرده و به مرحله اجرا رسیدن حقوق شهروندی را محقق کنیم.
اگر این اتفاق رخ ندهد مردم حق دارند انتقاد کنند و نسبت به قرارداد ایران و چین بیاعتماد باشند بنابراین وقتی که این اسناد پیشنویس بوده، قراردادی منعقد نشده و در حال حاضر کلیات آن مطرح است، لازم است مسئولان سیاسی و اقتصادی کشور جزئیات آن را اطلاع رسانی و شفاف کنند.
برخی از شهروندان قرارداد ۲۵ ساله ایران و چین را همچون توافقنامههایی میدانند که به ضرر کشور تمام شد و هنوز یک نوع بیگانه ستیزی در ذهن مردم ایران وجود دارد که مردم به این قرارداد بدبین هستند درحالی که باید با شفافیت این ذهنیت را تغییر داد و در زمینه تقویت سرمایه اجتماعی اهتمام بیشتری به خرج دهیم.
نباید این ذهنیت وجود داشته باشد که با امضای این قرارداد کشور از کالاهای بیکیفیت چینی پر میشود زیرا به عقیده من این یک ذهنیت اشتباه است.
چرا گمان میکنید این ذهنیت اشتباه است؟
در حال حاضر کشور چین یک کشور قدرتمند و از کشورهای اول اقتصادی جهان است؛ این قرارداد میتواند هم منافع ایران و هم منافع چین را در حوزههای مختلف تأمین کند. چین در آینده به رشد اقتصادی خود ادامه خواهد داد و نمیتواند ایران را به دلایل مختلف به عنوان یک کشور قدرتمند منطقه نادیده بگیرد.
این موضوعی است که باید دولتمردان، سیاستمداران و رسانهها، ذهن مردم را از طریق آن به این پیشنویس و قرار داد روشن و امیدوار کنند زیرا کشور ما در شرایط تحریم باید با کشورهایی که در اقتصاد و تجارت حرف اول را میزنند، روابط راهبردی داشته باشد.
چین قرار داد با ۱۲۰ کشور جهان قرارداد تجاری اقتصادی دارد پس چرا ما چنین رابطه و قراردادی نداشته باشیم؟ مردم این کشورها هرگز فکر نمیکنند که کشور چین قصد دخالت در امور کشورشان را دارد.
این قرارداد که به گفته شما کلیات آن مطرح شده، چه نتایجی برای کیش خواهد داشت؟
از سرمایهگذاری خارجی برای به حرکت درآوردن چرخه تولید و اقتصاد نه تنها در جزیره کیش بلکه در هر نقطهای از کشور استقبال باید استقبال کنیم زیرا مطمئناً با سرمایهگذاری خارجی زیرساختهای اقتصادی کشور به توسعه خواهد رسید.
این قرارداد و همکاری میتواند باعث چرخش اقتصاد کشور شده و به اشتغالزایی کمک کند؛ میتوانیم اقتصاد کشور را از خدماتی بودن به مولد بودن تغییر دهیم و با اشتغالزایی نرخ رشد بیکاری را کاهش دهیم.
نظر شما