به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، در روزهای آغازین پیدایش ویروس کرونا و الزام عموم مردم برای ماندن در خانه و رعایت سایر محدودیت‌های اعلام‌شده، دولت‌ها با پرسشی غیرقابل‌انکار مواجه شدند؛ چگونه می‌توان افراد بی‌خانمانی که جایی برای ماندن ندارند را ملزم کرد در قرنطینه خانگی بمانند؟ در بریتانیا این پرسش سریعاً توسط رئیس‌جمهور کشور پاسخ داده و بلافاصله دستورات لازم به‌منظور ایجاد پناهگاه برای سکونت این افراد توسط دولت‌های محلی صادر شد. بدین‌ترتیب، علی‌رغم مشکلات بسیار، دشواری عمل و هزینه قابل‌توجهی که این اقدام در بر داشت، دستورات به سرعت به مرحله اجرا گذاشته و تمامی بی‌خانمان‌های سراسر کشور به سرعت در اتاق‌های خالی هتل‌ها، خوابگاه‌های دانش‌آموزی و دانشجویی و دیگر خانه‌های موقت سراسر کشور ساکن شدند. بدین صورت هدفی که انتظار می‌رفت دستیابی موفقیت‌آمیز به آن سال‌ها طول بکشد در مدت‌زمانی بسیار کمتر از حد انتظار تحقق یافت. البته بریتانیا تنها کشوری نبود که در پاندمی کرونا به سرعت مشکل بی‌سرپناهی شهروندان خود را حل کرد و در کشورهایی نظیر استرالیا، فرانسه و بخش‌هایی از ایالات‌متحده‌آمریکا نیز این مشکل را با سرعتی باور نکردنی برطرف شد.
از سوی دیگر، تصمیم‌گیری و اقدام به‌موقع دولت بریتانیا، مشکلات موجود در رابطه با در دسترس نبودن فضای کافی برای رعایت فاصله اجتماعی و نبود فضای لازم برای جداسازی اجتماعی ۱۴ روزه بی‌خانمان‌های مشکوک به ابتلاء و ناقلین کووید -۱۹ را بسیار سریع رفع کرد. مقامات این کشور همچنین با کمک نیروهای داوطلب مؤسسات خیریه و فراهم آوردن تجهیزات مراقبتی لازم برای آن‌ها، وضعیت بی‌خانمان‌هایی با مشکلات و بیماری‌های زمینه‌ای که در دسته‌بندی گروه‌های آسیب‌پذیر قرار داشتند را نیز مد نظر قرار دادند.
علی‌رغم عملکرد موفقیت‌آمیز دولت در این راستا، مقامات بریتانیا با انتقادات گسترده‌ای از سوی ساکنان خود و حتی سایر کشورهای جهان مواجه شدند زیرا موفقیت بزرگ آن‌ها در زمینه ساماندهی شرایط بی‌خانمان‌ها نشان داد که بدون در نظر گرفتن بحران‌های گسترده‌ای که شیوع ویروس کرونا بر عملکرد زنجیره‌های تأمین مواد غذایی، سیستم‌های مراقبت سلامت ناکارآمد و رکود جهانی اقتصاد بر جای گذاشته، حتی بدترین معضلات اجتماعی نیز با اراده سیاسی دولت‌ها به راحتی قابل حل شدن است و کشورهای سراسر دنیا از منابع مالی و امکانات کافی برای برطرف کردن مشکلات جوامع خود برخوردار هستند حال‌آن‌که در دروان پیش از شیوع این بیماری، بی‌خانمان‌ها به‌هیچ‌وجه بخشی از اولویت‌های دولت نبوده‌اند و از پرسه زدن‌های بی‌دلیل و ناامن آن‌ها در کوچه‌ها و خیابان‌ها که در اغلب مواقع منجر به مرگ و یا کشیده‌شدن آن‌ها به سمت بزهکاری و جرم و جنایت شده، هیچ ممانعتی به‌عمل نیامده است.
بسیاری از این منتقدان استدلال کرده‌اند که موفقیت کشورهایی نظیر فنلاند در زمینه نداشتن افراد بدون مسکن از اتخاذ استراتژی "ابتدا مسکن" ناشی شده است که مطابق با آن، مقامات رسمی و مسئولین شهری در ابتدا به مشکلات مسکن شهروندان خود رسیدگی و پس از آن مسیر را برای پیشرفت آنان هموار می‌کنند درحالی‌که سیاست انگلستان در این زمینه کاملاً برعکس است. شیوع ویروس کرونا مقامات رسمی بریتانیا را از اهمیت و نقش مسکن در حل مشکلات اساسی مردم آگاه کرد و باعث شد که در راستای تحقق هدف جداسازی اجتماعی مردم خود در کمترین زمان ممکن، از اراده سیاسی خود بهره بگیرند. در واقع پاندمی کرونا در این کشور یک فرصت طلایی برای مردم خصوصاً افراد بی‌خانمان محسوب می‌شود که نشان داد چگونه یک دولت می‌تواند با استفاده از امکانات و منابع مالی کشور خود مشکلاتی را که پیش از این بر طرف کردنشان غیرممکن به نظر می‌رسید، به سرعتی هر چه تمام‌تر برطرف کند.
نظر شما