به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، بسیاری از پژوهشگران برای پاسخ به پرسش‌های موجود درباره شیوه‌های ایجاد مناطق خلاق و چگونگی حمایت از نوآوری در جوامع مختلف از نرخ نابرابری بهره گرفته‌اند که در دنیای امروز بسیاری از نقاط سراسر جهان را کاملاً فرا گرفته است. در قرن هجدهم، هلند به‌عنوان ثروتمندترین کشور جهان شناخته شد که میزان دارایی آن چهار برابر بیشتر از فقیرترین کشور بود. اما این روزها توزیع ثروت کشورهای گوناگون به طرزی باور نکردنی متفاوت است. به عنوان مثال در سال ۲۰۱۹ ثروتمندترین کشورهای جهان از دارایی‌هایی ۲۰۰ برابر بیشتر از فقیرترین کشورها برخوردار بود. این تفاوت ثروت در اغلب شهرها بر منابع موجود در محیط‌های شهری و نیز اجرای طرح‌های نوآورانه در آن‌ها اثر بسیار زیادی می‌گذارد.
محققان وجود سه نوع شبکه را برای افزایش احتمال نوآوری در شهرها ضروری دانسته‌اند؛ "شبکه‌های استعداد"، متشکل از افرادی با مهارت‌ها و استعدادهای خاص که می‌توانند بسیاری از مشکلات پیچیده جامعه خود را حل کنند، "شبکه ساختارهای سازمانی" که به‌عنوان پایه و اساس مشارکت عمل و ترویج بهترین ایده‌ها را امکان‌پذیر می‌کند و در نهایت "شبکه‌های زیرساخت شهری" که از طریق ایجاد ارتباط بین بخش‌های مختلف منطقه تعامل اجتماعی بین ساکنان را تسهیل می‌نماید. به‌منظور ایجاد محیط‌هایی جامع، شهرها باید برقراری این سه شبکه را با هم مورد توجه قرار دهند و بدین‌وسیله از نوآوری شهری حمایت کنند. در ادامه به معرفی چند منطقه در سراسر جهان می‌پردازیم که از شبکه‌های سه‌گانه برای افزایش ثروت و موفقیت یکی از مناطق خود بهره گرفته‌اند.
استفاده از شبکه استعداد در پترزبورگ
پترزبورگ، شهری واقع در ایالت پنسیلوانیای آمریکا، در نیمه اول قرن بیستم به عنوان موتور صنعتی این کشور شهرت داشت چرا که ۶۰ درصد از فلز، ۴۰ درصد از شیشه و ۴۰ درصد از پلاستیک کل ایالات متحده آمریکا را تولید می‌کرد. این شهر به ویژه قطب تولید فلز منطقه به شمار می‌رفت که رونق اقتصادی محله و تصمیمات توسعه‌ای را مدیون فعالیت‌های خود کرده بود. بسیاری از تاریخ‌نویسان بر این باورند که این شهر نقش مهمی در پیروزی آمریکا علیه نازیسم، فاشیسم و امپراطوری ژاپن در جنگ جهانی دوم ایفا کرده است. در پایان جنگ جهانی دوم درخواست فلز از پترزبورگ به طور چشمگیری کاهش یافت، بسیاری از کارخانه‌های شهر بسته شد و به دنبال موج دوم جهانی شدن، جمعیت شهر به میزان ۴۰ درصد کاهش یافت. در سال ۱۹۸۳، نرخ بیکاری در این شهر به ۱۷ درصد رسید و رکودی اقتصادی سراسر شهر را فرا گرفت.
این روزها، پترزبورگ میزبان یکی از مهم‌ترین مراکز نوآوری جهان در زمینه رباتیک، تولیدات پیشرفته و هوش مصنوعی به شمار می‌رود و از نظر بسیاری از گردشگران، یکی از زیست‌پذیرترین شهرهای جهان است. اولین گامی که دولت این شهر برای موفقیت برداشت شناسایی رباتیک به عنوان یک رشته تخصصی جدید بود که می‌توانست میراث گذشته صنعتی شهر را به آن بازگرداند. در گام بعدی مقامات رسمی در تحقیقات و شبکه استعدادیابی دانشگاهی سرمایه‌گذاری کردند تا افرادی را که با رباتیک آشنایی دارند، در یک مجموعه گرد هم آورند. سرمایه‌گذاری دانشگاه‌ها به مرور زمان منجر به ایجاد دوباره شبکه دانش محلی شد و افراد با استعداد زیادی را در صنایع مربوطه جذب کرد.
شبکه ساختارهای سازمانی در ماساچوست
مؤسسه فناوری ماساچوست یکی از بهترین دانشگاه‌های جهان است که دانشمندان و دانشجویان آن از توانایی خاصی برای تبدیل ایده‌های خلاق به راه‌حل‌های فنی واقعی برای بازار برخوردار هستند. از هر دو هزار پایان‌نامه منتشر شده در طول یک سال این دانشگاه ۷۰۰ مورد به عنوان محصول به بازار عرضه می‌شود. کمپانی‌هایی که توسط این دانشگاه تأسیس شده است نقش بسیار بزرگی در اقتصاد آمریکا ایفا کرده و ماساچوست را از نظر تولید ناخالص داخلی به نهمین اقتصاد بزرگ دنیا تبدیل کرده است. بدون شک هیچ نقصی در شبکه استعداد مؤسسه فناوری ماساچوست وجود ندارد اما چیزی که علاوه بر شبکه استعداد، موفقیت را برای این دانشگاه به ارمغان آورده است وجود شبکه ساختارهای سازمانی است که در حمایت از نوآوری از هیچ فعالیتی دریغ نمی‌کند.
شبکه زیرساخت شهری در میدان کندال
سومین شبکه‌ای که باعث ایجاد منطقه خلاق و نوآور می‌شود، زیرساخت‌های شهری است، یعنی فضایی که انسان‌ها در آن مشغول کار و زندگی هستند که می‌تواند ایجاد کننده کانال‌های نوآوری مختلفی باشد. در دهه ۱۹۶۰ میدان کندال واقع در منطقه کمبریج در بوستون آمریکا میزبان محوطه ناسا، سازمان ملی هوانوردی و فضا بود اما پس از انتقال ناسا به ایالت تگزاس، این میدان به فضایی متروکه با تنها چند ساختمان در اطراف خود تبدیل شد.
ازآنجایی‌که در مناطق اطراف این میدان چند دانشگاه معتبر جهانی وجود داشت، کندال از قابلیت توسعه دوباره برخوردار بود. در نتیجه، برنامه‌ریزان شهری تصمیم گرفتند با توسعه زیرساخت‌های شهری بار دیگر رونق را برای میدان کندال و ساکنان آن به ارمغان آورند. آن‌ها در ابتدای کار، سرمایه زیادی را برای سیستم‌های زیرساخت‌های عمومی هزینه کردند تا دسترسی به این منطقه را از شهرهای اطراف تسهیل کنند. در گام بعدی، طراحان تصمیم گرفتند منطقه مرکزی را گسترش دهند و با طراحی‌های جدید خود مرکزی برای جذب بسیاری از نوآوری‌های مؤسسه فناوری ماساچوست و دانشگاه هاروارد ایجاد کنند. آخرین اقدام مقامات ارشد بوستون ایجاد مناطق استراتژیک بود که سطح تراکم نوآوری را به طور قابل توجهی افزایش می‌داد. برای این کار مسئولان فضاهایی برای کار ایجاد کردند که تعامل بین کارکنان را افزایش می‌داد و بدین‌ترتیب ایده‌های جدیدی از افراد در کنار هم شکل می‌گرفت.
نظر شما