به گزارش خبرنگار ایمنا، بخش چهارم سفرنامه اروپا نوشته وحید صلواتی که در اختیار خبرگزاری ایمنا قرار گرفته، مربوط به شهر خور است. منطقه‌ای که با طبیعت زیبای آلپ، قله‌های بلند و سایت‌های تفریحی نظیر اسکی شناخته می‌شود:
بیشتر بخوانید:
شهر خور (شور) chur
شهر شور در بخش پلوسور، در ایالت گروپوندان در جنوب شرقی کشور سوئیس واقع شده که حدود ۳۲ هزار نفر جمعیت دارد و یکی از مقاصد سفر ما بود، شهری فوق العاده زیبا که گفته می‌شد بیشترین آفتاب را در طول سال دارد، به همین خاطر در سوئیس افرادی که از بیماری افسردگی رنج می‌برند یا دچار بیماری‌های عصبی و روانی هستند برای استراحت به آنجا سفر می‌کنند.
ساعتی در بافت قدیم این شهر قدم زدیم و از کلیسا و کوچه‌های سنگفرش شده و مغازه‌های کوچک دیدن کردیم، کلیسای بسیار زیبا و جذابی داشت، در گوشه‌ای دیگر از شهر یک فروشنده، وقتی متوجه شد ایرانی هستیم به طرفمان آمد و گویا مدت هاست هم صحبت نداشته با ما ساعتی گفتگو کرد و هر چه دل تنگش خواست، گفت و شنید، او که دیدگاه مثبتی به ایران داشت دلتنگ بود و با صحبت با ما کمی آرام شد.
پیرامون شهر شور، دسترسی به طبیعت و کوه‌های بی نظیر و زیبا و امکانات ورزشی میسر است و در همه قسمت‌ها آب چشمه‌ساران با شبکه و کانال برای آشامیدن و شستشوی دست و صورت، مورد استفاده مردم است.
از طریق یک خط تله کابین با کابین‌های بزرگ و به همراه دوچرخه سوارها به بالای کوه آلپ منتقل شدیم. از نظر ما بلیت آن گران بود!
بدین ترتیب پا روی کوه‌های آلپ گذاشتیم، در خاطرات دوران کودکیمان کارتونی بود به نام «بچه‌های کوه آلپ» که نخستین بار ما را با نام «کوه آلپ» آشنا کرد و وقتی به یکی از این کوه‌ها رفتیم، گویا ما هم در دامنه آن زندگی کرده و خاطره داریم.
این کوه‌ها بسیار زیبا بود و ما فکر می‌کردیم در طبیعت رویاها هستید، شهر زیبا و آرام خور از بالای کوهستان بسیار زیبا جلوه‌گری می‌کرد، هوای خنک و تازه متراکم بود، بخشی از دامنه گل‌های معطر دارویی روییده بود، گاوهای زیادی در دامنه کوه به چرا مشغول بودند. خوراکی که از قبل تهیه کرده بودیم مصرف کردیم و پس از خوردن یک قهوه و بستنی، به گشت و گذار به دامنه کوه پرداختیم، دامنه کوه بسیار تمیز بود، البته صاحب فروشگاه هم به جهت استفاده از سرویس بهداشتی و نشستن روی نیمکت‌ها، با اوقات تلخی با ما برخورد نکرد!
بوفه‌ای در گوشه‌ای بود که آب معدنی و مواد غذایی داشت، فروشنده‌ای ندیدم اما چون قیمت‌ها مشخص بود هر کس هر چه می خرید پول آن را در جعبه می‌گذاشت و می‌رفت.
دلمان می‌خواست همانجا بمانیم، دوچرخه سوارهای حرفه‌ای که با کابین دوچرخه‌ها را بالا آورده بودند، از شیب‌های تند کوه از میان جنگل از مسیرهای مشخصی به پایین حرکت می‌کردند.
تصمیم گرفتیم به هنگام بازگشت اسکوترهای سه چرخ که ارزان هم بود کرایه کنیم، چون به تعدادمان نبود صبر کردیم، با اینکه متقاضی استفاده زیاد بود، یک ساعت بعد متصدی مربوطه با مسئولیت پذیری دنبال ما گشت و در کافه پیدایمان کرد و گفت می‌توانیم حرکت کنیم و این برایم بسیار جالب بود، ناگهان متوجه شدیم هیچ کدام پول همراه نداریم و کیف‌ها را در ماشین جا گذاشته‌ایم، متصدی مربوطه گفت نگران نباشید، حتی شماره کارت اعتباری هم نداد، بلکه اعتماد کرد و گفت به فلان آدرس، پول را برایم پست کنید و با لبخند ما را برای حرکت هدایت کرد، از این رفتار، گیج و شگفت‌زده شده بودیم، خلاصه با هیجان و سرو صدا با چهار چرخ‌های اسکوتر که فرمان و ترمزی هم داشت از مسیرهای مشخص شده شیب کوه را پایین آمدیم و و فردای آن روز میزبان به سرعت پول متصدی را پست کرد.
در جنوب شهر خور، شهر زیبای «سَنت موریتز» دره انگادیندر که در ایالت گراوبوندن قرار دارد، این شهر مهد گردشگری کوهستان آلپ به شمار می‌رود. این اقامتگاه زمستانی که از اواسط قرن نوزدهم میلادی همواره ثروتمندان و افراد مشهور را به سوی خود کشانده، یکی از شناخته‌شده‌ترین مقاصد گردشگری در اروپاست به خاطر در اختیار گذاشتن امکانات ورزشی نظیر اسکی، اسنوبرد، اسکیت روی یخ (در تابستان در میدان‌های یخ مصنوعی انجام می‌شود)، پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری در کوهستان شهرت دارد.
پهلوی دوم نیز اقامتگاهی در این منطقه داشت که به همراه خانواده برای استفاده از ورزش‌های زمستانی استفاده می‌کرد، نام ویلای او «ویلای سوورتا» بود که در دهه ۱۹۶۰ میلادی ساخته شده بود.
سنت مورتیز به خاطر میزبانی دو دوره بازی‌های المپیک زمستانی یعنی دوره‌های ۱۹۲۸ و ۱۹۴۸ معروف است. بلندترین نقطه شرق آلپ یعنی پیز برنینا در چند کیلومتری جنوب این شهر واقع است.
بخش‌های ابتدایی فیلم" مردی که زیاد می‌دانست " به کارگردانی آلفرد هیچکاک در این شهر فیلمبرداری شده‌است. در جنوب شهر خور شهر زیبای سنت موریتز واقع شده است.
به هنگام بازگشت به زوریخ از آرامش رانندگی مردم لذت بردیم، با توجه به اینکه آخرین روز تعطیلی بود کمی با تراکم ترافیک مواجه شدیم، بیشتر خودروها شخصی یا کاروان که یک یا دو دوچرخه به قسمت عقب خودرو متصل کرده بودند، مناظر زیبای خیره کننده ما را در خود فرو برده بود، پیام‌های گاه و بیگاه آخرین وضعیت ترافیک سکوت را می‌شکست، پیش از ورود به زوریخ با اینکه با ردیاب GPS حرکت می‌کردیم، حجم ترافیک زیاد بود، ولی به خوبی مدیریت می‌شد که شلوغی به داخل شهر کشانده نشود.
نظر شما