به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، در سال ۲۰۱۸ سطح دی‌اکسیدکربن جو به بالاترین میزان خود در طول میلیون‌ها سال گذشته رسید. بر اساس داده‌های موجود، در ۱۵۰ سال اخیر دمای هوا در کره زمین به میزان ۰.۵ درجه سانتی‌گراد افزایش یافته است و بنا بر پیش‌بینی کارشناسان این میزان افزایش تا سال ۲۰۵۰ به دو درجه خواهد رسید. با گذشت زمان پیامدهای ناشی از گرم شدن کره زمین نه تنها محیط زیست، بلکه اقتصاد، جامعه و حتی هم‌نوع دوستی انسان‌ها را نیز تحت تأثیر قرار خواهد داد. بدیهی است که شهرنشینی سریع با افزایش خطر تغییرات آب‌وهوایی جمعیت‌های کلان ساکن شهرها را در معرض آسیب قرار می‌دهد، با این‌حال به‌جای در نظر گرفتن شهرها به‌عنوان ریشه تمام مشکلات بشری، می‌توان از قابلیت‌هایی که شهرنشینی پیش روی بشر می‌گذارد بیشترین بهره را برد و از شهرها به‌عنوان گزینه‌هایی مستحکم برای مقابله با تغییرات اقلیمی استفاده کرد.
پس از امضای توافق یا پیمان پاریس در سال ۲۰۱۶ که قراردادی در چارچوب کنوانسیون سازمان ملل در تغییرات اقلیمی (UNFCCC) محسوب می‌شود و در آن به کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای، مطابقت و سازگاری سامانه‌های طبیعی و انسانی برای پاسخ‌دهی به محرک‌های پیش‌بینی‌نشده آب‌وهوایی و امور مالی مربوطه پرداخته شده، نقش و اهمیت شهرها در راستای مبارزه با تغییرات اقلیمی افزایش چشمگیری داشته است. در این راستا، هم در برنامه شهری اتحادیه اروپا و هم دستورالعمل‌های جدید سازمان ملل متحد در رابطه با شهرها اعلام شده است که شهرها منابعی از راهکارهای موردنیاز برای مقابله با مشکلات امروزی و نه علت آن، به شمار می‌روند و چنانچه به خوبی طراحی شوند، شهرنشینی می‌تواند به ابزاری قدرتمند برای دستیابی به توسعه پایدار در کشورهای توسعه یافته و درحال‌توسعه تبدیل شود.
ترویج بهره‌گیری از انرژی‌های پاک و تجدیدپذیر و نیز استفاده پایدار از زمین و منابع آن در توسعه شهری، حفظ اکوسیستم‌ها و تنوع زیستی طبیعت، اتخاذ سبک زندگی سالم و هماهنگ با طبیعت، گسترش روش‌های مصرف و تولید پایدار، تقویت تاب‌آوری شهری، کاهش خطرات ناشی از حوادث طبیعی و اتخاذ تصمیمات و واکنش‌های لازم برای کاهش اثرات ناشی از تغییرات آب‌وهوایی ازجمله مهم‌ترین اقداماتی است که به بهبود شرایط شهرنشینی کمک می‌کند. در واقع، اگر یک شهر به خوبی طراحی شود، نه تنها به کاهش اثرات ناشی از تغییرات آب و هوایی منجر می‌شود که عاملی مهم در این زمینه نیز به حساب می‌آید. پس باید قبل از آنکه خیلی دیر شود، همه مردم به سهم خود گامی در کاهش این فاجعه خطرناک بردارند.
نظر شما