به گزارش خبرنگار ایمنا، "اکرم کناری" در سن ۱۸ سالگی توانست مدرک نجات غریقی، مربیگری شنا، مربیگری آب درمانی، واترپلو و همه زیرمجموعه‌های ورزش‌های آبی را که به کلاس‌های آموزش آن دسترسی داشت کسب کند.
وی در ادامه توانست مدرک مدرسی نجات غریقی را کسب کرده و پس از آن به عنوان مدرس شنا مشغول تدریس شد و نخستین بانوی نجات غریق و مربی شهر امیدیه شد.
او توانسته است رکورد ۱۷۵ دقیقه شنا با دستان بسته را به نام خود ثبت کند و بهمن ماه سال ۹۸ نیز در ادامه شگفتی سازی هایش توانست رکورد ۷۳۰۴ متر شنا با دستان بسته را به نام خود ثبت کند تا حس انگیزه را در بانوان ایران زمین زنده کند. در ادامه گفتگوی خبرنگار ایمنا با این بانوی موفق ورزشکار را می‌خوانید:
چه عاملی اکرم کناری را به سمت ورزش شنا ترغیب کرد؟
از آنجایی که برادران من شناگر بودند و تابستان‌ها با اشتیاق از شنا کردن و استخر رفتن تعریف می‌کردند آرزو داشتم به استخر بروم تا اینکه استخر بانوان در شهر ما افتتاح شد و بین اولین افرادی بودم که به آنجا رفتم. اولین بار که وارد استخر شدم فکر می‌کردم تمام دنیا برای من است و به آرزوهایم رسیده‌ام و اصلاً احساس ترس نداشتم.
آیا شاغل بودن نتوانست از پیشرفتتان جلوگیری کند؟
تأهل و فرزند داشتن را به اشتغال اضافه می‌کنم؛ اشتغال داشتن نشانه پیشرفت من بود و نمی‌توان گفت جلوی پیشرفت من را گرفت یا می‌توانست بگیرد. پیشرفت یعنی اینکه فرد بتواند از همه ابعاد شخصیتی خود به بهترین نحو استفاده کند و من نیز همیشه در تلاش بودم تا این امر را به همگان اثبات کنم.
"مادرِ قهرمان" بودن چه حسی دارد؟
به نظرم مادران توانایی‌های عجیب و خاصی دارند. وقتی مادر چند ساعت بی خوابی را می‌تواند تحمل کند و به راحتی برای آسایش فرزند خود روزهای سختی را طی کند و از خود گذشتگی داشته باشد، حتماً توانایی‌های زیادی دارد و کارهای بزرگی می‌تواند انجام دهد.
در به موفقیت رسیدن فرد عوامل زیادی دخیل هستند. به نظرم از مهم‌ترین عوامل می‌توان به امیدواری و توکل به خدا اشاره کرد؛ من پذیرفتم زندگی آسان نیست و باید همیشه در تلاش بود؛ هیچ موقع راحت طلب نبودم.
در مسیر کسب موفقیت آیا کسانی بوده‌اند که درصدد منصرف کردن شما باشند؟
مطمئناً یکی از دلایل موفقیتم همراهی خانواده مخصوصاً همسرم بود که در همه شرایط کنارم بوده و همیشه حمایتم کرده است. قبل از اینکه رکورد ثبت کنم و بعد از آن خیلی‌ها می‌گفتند رکورد ثبت کردن برای تو فایده‌ای ندارد. جالب اینکه بسیاری از افرادی که این را می‌گفتند از مسئولین ورزشی کشور بودند که برای حمایت ثبت رکورد به آنها مراجعه می‌کردم با دلسردی با این موضوع برخورد می‌کردند البته این موضوعات روی من تأثیری نداشت.
آیا ارگان خاصی برای ثبت رکورد حامی شما بوده است؟
۱۲ سال است که به عنوان نیروی پیمانکار در شرکت گاز مشغول کار هستم و به واسطه همین موضوع وزارت نفت و شرکت ملی گاز برای ثبت رکورد شرایط را فراهم کرده و از من حمایت کردند.
به جز وزارت نفت و شرکت ملی گاز هیچکدام از نهادهای ورزشی و غیر ورزشی با اینکه به آنها اعلام کرده بودیم و در جریان بودند، از من حمایت نکردند. قبل از ثبت رکورد که اصلاً حمایتی نشد و بعد از آن نیز فقط در حد یک عکس یادگاری و یک لوح تقدیر بوده است.
چه چیزی باعث شد تا رکورد ۱۷۵ دقیقه شنای با دستان بسته را برای گرامیداشت یاد شهدای غواص به ثبت برسانید؟
وقتی تصمیم گرفتم رکوردم را ثبت کنم با خانم مهناز کریمی از رکورد داران خوزستان صحبت و مشورت کردم و توانستم از راهنمایی‌های وی کمال بهره را ببرم. شنا را در مسافت‌های مختلف و زمان‌های مختلف تمرین می‌کردیم ولی بهترین زمان روی ۱۷۵ دقیقه ثبت می‌شد.
پس از چندین مرتبه که رکورد روی عدد ۱۷۵ دقیقه ماند خانم کریمی به من گفت می‌دانستی ۱۷۵ شهید غواص داشتیم که با دست‌های بسته شهید شده بودند؟ من تا آن زمان اطلاع زیادی نداشتم و کنجکاو شدم. در فضای مجازی جست‌وجو کردم و تحت تأثیر قرار گرفتم.
شکل شنای من با دست بسته بود و زمان تمرین من نیز ۱۷۵ دقیقه بود که همه چیز برای من مانند علامت سوال بود تا اینکه وقتی زندگی نامه شهدای غواص را خواندم، تصمیم گرفتم این رکورد با این فرم و در این زمان را برای گرامیداشت یاد شهدای غواص به ثبت برسانم.
شما رکورد دیگری نیز به ثبت رسانده‌اید و آیا تفکر خاصی پشت این ثبت رکورد بوده است؟
رکورد دیگری که ثبت کرده‌ام؛ ۷۳۰۴ متر شنا با دست‌های بسته بود که در بهمن ماه سال گذشته ثبت شد. متراژ آن را به نیت ۷۳۰۴ شهید زن تعیین کردم و علاقه داشتم که یاد و خاطره آنها اینگونه گرامی داشته شود.
رکورد ۷۳۰۴ متر شنا با دستان بسته نزدیک به روز زن و روز ولادت حضرت فاطمه ثبت شد و علاقه داشتم به نحوی برای بانوان هم کاری انجام داده باشم و این رکورد من تنها ثبت رکورد نباشد و هدفی را پشت آن داشتم که خدا را شکر به آن رسیدم.
با توجه به اینکه شما ساکن استان خوزستان هستید آیا حمایت‌های مسئولان از ورزش این استان جنوبی در حد و اندازه کافی است؟
مردم خوزستان در روزهای سخت جنگ همان مردمان بی ادعا بودند که عیار خود را نشان دادند و در این روزهای سخت منتظرند مسئولین ما ادعای خود را به عمل برسانند.
آیا تا کنون خستگی باعث شده که بخواهید ورزش را کنار بگذارید؟
خسته می‌شوم؛ ولی اصلاً به اینکه بخواهم کنار بکشم فکر نمی‌کنم. برخی اوقات اطرافیان به من می‌گویند تو خستگی ناپذیری، ولی من هم خسته می‌شوم و اتفاقاً از همه آنهایی که می‌شناسم بیشتر خسته می‌شوم؛ تفاوت من اینجاست که از خسته شدن فرار نمی‌کنم و نگران آن نیستم. چون فرد در آسایش و راحتی کامل هیچ وقت خودش را پیدا نمی‌کند.
صحبت آخر شما با بانوان ایرانی چیست؟
یکی از اهدافم در ثبت رکورد آن هم رکوردهایی در این حجم مطمئناً این بود که برای بانوان و دختران کشورم ایجاد انگیزه کنم. بانوان کشورم نباید توانایی‌های خود را فراموش کنند و از آنها می‌خواهم همیشه به دنبال اثبات توانایی‌های خود باشند و آرزوهای خود را رها نکنند.
معتقدم به تعداد تک تک بانوانی که در خانه‌هایشان خود را وقف زندگی خود و همسر و فرزندان و زندگی مشترکشان می‌کنند، استعداد وجود دارد که باید شکوفا شود.
معتقدم فرزندان ما چیزی نمی‌شوند که ما می‌خواهیم. چیزی می‌شوند که ما هستیم. پس بهتر است ما تلاشگر قوی و پر توان باشیم تا فرزندان ما قوی باشند و الگو بردارند. چه الگویی بهتر از مادر؟
گفت و گو از: بهنام عبدلی _ خبرنگار سرویس ورزش ایمنا
نظر شما