به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، تضمین درآمد کارگران آسیب‌پذیر یک گام اساسی برای مقابله با اثرات اقتصادی بیماری فراگیر کووید -۱۹ در برزیل است که ارائه ایده‌ای همه‌جانبه برای افزایش درآمد عمومی جهان به منظور عبور از مشکلات ایجاد شده را الزامی می‌کند. بررسی داده‌های مؤسسه جغرافیا و آمار برزیل (IBGE) حاکی است که ۳۸ میلیون برزیلی در بخش‌های غیررسمی این کشور مشغول کار هستند، به‌عبارتی در ۱۱ مورد از ۲۷ ایالت آن، بیش از ۵۰ درصد از کارگران در بخش‌های غیررسمی کار می‌کنند که آن‌ها را خارج از محدوده حمایتی قوانین کار قرار می‌دهد.
علاوه بر این گزارشات اخیر نشان می‌دهد که فراگیری جهانی کووید -۱۹ تا ۸۱ درصد از نیروی کار برزیل را تحت تأثیر خود قرار داده و حتی مشاغل ایمن را نیز با خطر مواجه کرده است حال آن‌که بدون دسترسی به شبکه‌های امن حمایتی، بسیاری از کارگران اقتصادهای به اصطلاح "غیررسمی" با خطر از دست دادن توان معیشتی خود و یا به جان خریدن ریسک ادامه دادن به مشاغل روزانه‌شان برای دوام آوردن در شرایط به وجود آمده مواجه هستند.
از سوی دیگر همه‌گیری جهانی کووید -۱۹ سطح بسیار بالایی از وضعیت بی‌ثباتی ناشی از بازسازی جهانی بازارهای کار را در معرض نمایش قرار داده، ساختارهای امن کشورهای توسعه‌یافته را ویران ساخته و محدودیت‌های تاریخی کشورهای درحال‌توسعه که نظام شهروندی آن‌ها با وجود قرارگیری بر مبنای اشتغال رسمی همیشه رو به انحصارطلبی قرار داشته را از هم پاشیده است. بنابراین کشورهای مختلف در سراسر جهان به اتخاذ برنامه‌های ضروری اقدام کرده‌اند که هدف اصلی آن مورد توجه قرار دادن وضع گروه‌های آسیب‌پذیر است بدین‌ترتیب گفتگوها پیرامون ایجاد یک درآمد عمومی جهانی به‌عنوان مکانیسمی که می‌تواند مجدداً رفاه را برای جهانیان به ارمغان آورد و اصول شهروندی را گسترش دهد دوباره به میان آمد؛ این راهکار نقش بسزایی در عبور از بحران قبلی داشت.
برزیل هفتمین کشور جهان از نظر نابرابری توزیع درآمد است. این نابرابری‌ها در بازار کار غیرمتجانس آمریکا که بر مبنای نژاد و جنسیت طبقه‌بندی شده است کاملاً واضح و آشکار به چشم می‌خورد. برای مثال علی‌رغم این‌که در سال ۲۰۱۸ تعداد دانشجویان رنگین‌پوست این کشور در مقاطع کارشناسی دانشگاه‌های دولتی چند برابر دانشجویان سفیدپوست بود، در بازار کار، فارغ‌التحصیلان دانشگاهی رنگین‌پوست تقریباً ۴۵ درصد کمتر از همتایان سفیدپوست درآمد دریافت می‌کردند.
در کل، بررسی نیروی کار برزیل نشان می‌دهد که متوسط درآمد ماهانه جمعیت سفیدپوست در این کشور با مبلغ حدوداً ۴۸۶ دلار، ۷۴ درصد بیشتر از جمعیت رنگین‌پوست با درآمد متوسط تقریبی ۲۷۹ دلار است. بر این اساس، در شرایط بحران اقتصادی افراد رنگین‌پوست که تنها ۲۹ درصد از مدیران ولی بیشترین تعداد کارگران فقیر وغیررسمی برزیل را تشکیل می‌دهند در گروه‌های بسیار آسیب‌پذیر اجتماعی قرار می‌گیرند. البته بحران کووید -۱۹ نه باعث به‌وجود آمدن که تنها منجر به تشدید نابرابری‌های ساختاری دیرینه موجود در این کشور شده است؛ معضلی اجتماعی که برزیل را بسیار ضعیف می‌کند و اصطلاحاً به‌عنوان "دموکراسی نژادی" شناخته می‌شود.
در این کشور جمعیت رنگین‌پوست که برای رفع مشکلات سلامتی خود به سیستم‌های بهداشتی عمومی وابسته و با کمبود بودجه برای اختصاص به این بخش مواجه هستند، بسیار در معرض ابتلا به بیماری‌های زمینه‌ای هم‌چون دیابت، سل و فشار خون قرار دارند و همانطور که بارها اعلام شده، این بیماری‌ها احتمال ابتلا و عوارض جانبی ناشی از کووید -۱۹ را بسیار بالا می‌برد. آمار به‌دست‌آمده در این زمینه حاکی است که اکثر قربانیانی با بیشترین آسیب و حتی تلفات در برزیل را افراد رنگین‌پوست تشکیل می‌دهند. تأثیرات نامتناسب این بیماری و تأثیرات اقتصادی ناشی از آن بر گروه‌های آسیب‌پذیر شامل مهاجران، افراد رنگین‌پوست و کارگران بومی، غیررسمی و فقیر بیانگر نابرابری‌های تاریخی این کشور است که به واسطه دسترسی غیر همسان به حقوق اساسی و شهروندی در کل کشور و در طول سالیان متوالی به وجود آمده است.
در این راستا مجلس سنای برزیل لایحه اجرای سه ماهه اضطراری پرداخت مبلغ ماهانه ۶۰۰ دلار برای کارگران غیررسمی و ۱۲۰۰ دلار برای زنان سرپرست خانوار را به تصویب رساند که این طرح توسط رئیس‌جمهور رد و با توزیع "کوپن کرونا" جایگزین شد. بااین‌حال پیش‌بینی می‌شود پرداخت این مبالغ ناچیز که در حال حاضر توسط بانک دولتی Caixa Econômica Federal انجام می‌گیرد با احتمال افزایش میزان اضطراب در سراسر کشور همراه باشد. تبادل نظر میان گروه‌های فعالان اجتماعی و دستفروشان خیابانی حاکی از توقعاتی بود که از وضعیت نامطلوب کارگران بدون درآمدی که تحت حمایت قوانین کار قرار ندارند ناشی می‌شود زیرا زندگی روزمره و بقای آن‌ها به حضور در خیابان و کار کردن وابسته است و الزام آن‌ها برای ماندن در قرنطینه خانگی قطعاً با کاهش شدید کیفیت زندگی و گرسنگی همراه خواهد بود. بنابراین اکثر کارگران و دستفروشان در برابر قرنطینه و انزوای اجتماعی به مقابله برخاسته‌اند و رئیس‌جمهور این کشور از ناتوانی برزیل در توقف امور روزانه سخن گفته است که این امر امکان توقف بیماری و یا کاهش آن را با مشکل مواجه می‌کند.
نظر شما