به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، کاملاً محرز است که پیدایش و شیوع جهانی ویروس کرونا از سرعت بالای رشد شهری و نیز جهانی شدن ناشی می‌شود که احتمال گسترش بیماری‌های واگیردار را در سراسر جهان بسیار بالا می‌برد. بااین‌حال علی‌رغم تأثیر شیوع این بیماری بر گسترش بیش‌ازحد بیگانه‌هراسی و افرایش انتقادات به متراکم بودن جمعیت در مناطق شهری، باید دقت داشت که در وهله کنونی ساماندهی ارتباط میان مردم و اماکن بیش از هر زمان دیگری حائز اهمیت است. واکنش‌های منطقه‌ای که به‌منظور کاهش اثرات منفی همه‌گیری جهانی کووید -۱۹ انجام گرفته بیانگر این واقعیت است که در بحبوحه تصویب الزامات جدی برای رعایت فاصله اجتماعی، ساختارهای اقتصادی، فیزیکی، اجتماعی و مدنی جوامع به‌طور قابل‌توجهی توانایی مکان‌های شهری برای مقابله با این بحران ناگهانی را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد و حتی می‌تواند به‌عنوان یک عامل پیش‌بینی‌کننده قوی و قابل استناد برای افزایش میزان تاب‌آوری و بهبودی شهرها در طول ماه‌های پیش رو عمل کند.
فراهم آمدن زمینه‌های بهبودی جوامع
در چند ماه اخیر، بعضی از مراکز ساخت‌وسازهای تحول‌گرایانه اقدام به ارائه چارچوبی کرده‌اند که عناصر موردنیاز برای ساخت مکان‌های پر جنب‌وجوش و سالم در آن توصیف شده است. این چارچوب در وهله اول بر اهمیت ارتباطات منطقه‌ای، توانمندسازی محلی و اقتصادهای نوآورانه تأکید دارد اما در حال حاضر شرایط اقتصاد نامشخص به‌نظر می‌رسد، مکان‌های دارای ارتباطات منطقه‌ای بیشتر در معرض ابتلا به ویروس قرار می‌گیرند، خوشه‌های قدرتمند مشاغل محلی با تعطیلی بی‌سابقه‌ای مواجه می‌شوند و اماکن تقویت نوآوری و خلاقیت از دانشگاه‌ها گرفته تا مؤسسات تحقیقاتی همگی تعطیل شده‌اند. درواقع آنچه که در شرایط عادی باعث موفقیت اقتصادی شهرها می‌شود، در شرایط وقوع همه‌گیری آن‌ها را با خطر مواجه می‌کند. با این حال، این‌گونه آسیب‌پذیری‌ها ممکن است قوی‌ترین دارایی‌های مکان‌های مذکور باشد.
بدین شکل که باوجود مواجهه بسیاری از بیمارستان‌های کشورهای جهان با کمبود نیرو و تجهیزات، اماکن دارای ارتباطات منطقه‌ای کمتر با اثرات این کمبودها مواجه می‌شوند، اقتصادهای محلی در شهرهای گوناگون سرسختی بیشتری از خود نشان می‌دهند و در مسیر فراهم آوردن کمک‌های فوری برای بهبود وضعیت مشاغل کوچک و مقدمات ایجاد روابط بلندمدت گام برداشته‌اند و در آخر اقتصادهای نوآورانه، شامل دانشگاه‌های بزرگ، بیمارستان‌ها، مؤسسات تحقیقات پزشکی و صنایع خوشه‌ای و ارتباطی، نه تنها مکان‌های فیزیکی لازم برای بهبودی را مهیا می‌کنند، بلکه در تلاشند تا با شناسایی مکان‌ها و افرادی با بیشترین نیازها و همچنین سرمایه‌گذاری برای کشف واکسن در راستای از بین بردن کامل ویروس اقدام کنند. درنتیجه باید گفت هرچند اثرات اقتصادی کووید -۱۹ برای بسیاری از جوامع و مردم سراسر دنیا بسیار ناگوار بوده است و احتمالاً در آینده آن‌ها را با شرایط وخیمی مواجه خواهد کرد، ولی تلاش‌های محلی قطعاً به تقویت تعاملات و ارتباطات، افزایش حمایت از کارگران و پرورش قدرت خلاقیت برای کاهش پیامدهای حیاتی این بحران منتهی خواهد شد و اکوسیستم‌های قوی اقتصادی زمینه بهبودی را فراهم خواهند آورد.
مشکلات و امتیازات ارتباطات فیزیکی
چشم‌اندارهای فیزیکی جوامع، شامل امکانات جابجایی از یک نقطه به نقطه دیگر، نزدیکی به منابعی هم‌چون پارک و فروشگاه مواد غذایی و یا ترکیب مسکن‌ها، مشاغل و امکانات، یکی دیگر از دلایل اضطراب ناشی از شیوع کروناویروس محسوب می‌شود زیرا سیستم‌های حمل‌ونقل عمومی شلوغ باعث گسترش بیماری می‌شود، خانه‌های پرجمعیت و زندگی‌های گروهی به فرآیند انتقال ویروس سرعت می‌بخشد و خصوصاً سلامتی گروه‌های در معرض خطر هم‌چون افراد مسن و مبتلا به بیماری‌های مزمن را با خطر مواجه می‌کند و خالی بودن قفسه‌های مواد غذایی در مغازه‌ها با وجود مشتریان بسیار زیاد و شلوغی فضا منجر به افزایش ترس و اضطراب می‌شود و در نهایت امکان ایجاد خصومت و درگیری میان مردم را بالا می‌برد، ولی علی‌رغم تمامی این مشکلات، خصوصیات فیزیکی مکان‌های متراکم می‌تواند ادامه روند زندگی با وجود رعایت قوانین فاصله‌گذاری اجتماعی را پویاتر کند برای مثال لزوم قرنطینه و انزوای اجتماعی باعث شده است که مردم به جای وسایل تردد جمعی و اتومبیل‌ها به پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری روی آورند، پارک‌های عمومی ضمن حفظ فاصله اجتماعی هوای تازه و شرایط مناسب برای ورزش را در اختیار مردم قرار می‌دهند و در کنار پابرجایی مشکلات کمبود مواد غذایی، جوامع در حال یافتن راهکارهایی برای تأمین نیازهای خوراکی و غذایی خود با وابستگی به تولیدات داخلی باشند.
علاوه بر این در چنین شرایطی مدارس تعطیل‌شده در بعضی از نقاط دنیا به راه‌اندازی فروشگاه‌های خیریه برای جمع‌آوری مواد غذایی و توزیع رایگان آن میان افراد نیازمند اقدام کرده‌اند، افراد سالم برای رساندن مایحتاج روزانه افراد آسیب‌پذیر به در منازلشان داوطلب می‌شوند، عده‌ای از مردم برای مراقبت از کودکان در محیطی به دور از آلودگی و نیز ارائه خدمات عاطفی به افراد نیازمند همدلی اعلام آمادگی کرده‌اند، بعضی از تولیدکننده‌ها خطوط خود را به تولید مایع ضدعفونی‌کننده و الکل اختصاص داده‌اند، تعدادی از رستوران‌ها فضای خود را به مامنی امن برای افراد بی‌خانمان تبدیل کرده‌اند و صدها اقدام مفید دیگر.
بنابراین فاصله اجتماعی به‌معنای فروپاشی اجتماعی و نابودی حیات دسته‌جمعی نیست، برعکس می‌تواند با ارائه برنامه‌هایی برای حمایت از اهمیت وجود جوامع پر جنب‌وجوش و بانشاط، فضاهایی همه‌جانبه و اجتماعاتی همگانی برای ایجاد احساس اطمینان میان مردم یک جامعه و رفع مشکلات اقتصادی اجتماعی به‌وجود آورد و در نهایت به ایجاد همدلی و اتحاد منجر شود چراکه انسجام اجتماعی نقش بسزایی در کاهش اثرات یک بحران دارد و پاسخی برای گسترش منطقی ساختار اجتماعی جوامع و تعهد عمومی برای سازماندهی شرایط آن محسوب می‌شود که با ایجاد شبکه‌هایی قوی‌تر از وضعیت عادی زندگی می‌تواند بطن جوامع را برای مقابله با بحران‌های اجتناب‌ناپذیر آینده آماده سازد.
این اقدامات در کنار تلاش‌های دولتی و گروه‌های مدنی برای مدیریت بحران و ایجاد اجتماعات محلی سازمان‌یافته، همه‌جانبه و شبکه‌ای، همچنین حمایت از مشاغل آسیب‌دیده به دلیل الزام تعطیلی‌ها و مواردی از این قبیل که ستون فقرات احیای اقتصادی شهرها محسوب می‌شوند و می‌توانند زمینه‌های مشارکت پایدار مدنی برای مرتفع کردن نابرابری‌های ایجادشده به‌دلیل شیوع کووید -۱۹ را فراهم آورند، در شرایط پس از عبور از بحران می‌تواند جوامعی دارای سلامتی، رفاه و ساختارهای قدرتمند اقتصادی، اجتماعی و مدنی ایجاد کند.
نظر شما