وعده مهم سرمربی بارسا که عملی نشد

به گزارش خبرنگار ایمنا، تیم فوتبال بارسلونا که فصل جدید را با اخراج والورده شروع کرده بود، به سراغ کیکه ستین از بتیس رفت تا از شر بازی کسل کننده خلاص شوند. ستین با وعده‌های بازی زیبا و بردهای پر گل به همه آبی اناری‌ها امید داد.

اما بازی‌های محتاطانه او و کسب نتایج سینوسی از جمله مقابل سلتا و اتلتی، که حالا بارسا را از صدر جدول پایین کشیده و قهرمانی لالیگا را برایشان دور از دسترس کرده، سران باشگاه را به فکر برکناری او انداخته است.

برگردیم به روزهای اولی که ستین پایش را به نیوکمپ گذاشت. در اولین مسابقه‌ای که او سرمربی بارسا بود، تیمش را با کلی تغییر نسبت به زمان حضور والورده به زمین بازی فرستاد.

سیستم بازی عجیب که برد یک گله و مالکیت توپ زیادی را برای بارسا به همراه داشت. آن روز همه بارسایی‌ها مرد اسپانیایی را بابت اندیشه‌هایش تحسین می‌کردند، اما طولی نکشید که ستین پس از به چالش خوردن در بارسا، روش کاری خودش را عوض کرد و به شکل محافظه‌کارانه‌ای از اجرای تغییراتی که باب میلش بود دست کشید.

ترکیب‌هایی که او در بازی‌های بعد به میدان می‌فرستاد و نوع بازی بارسلون بی‌شباهت با روزهای حضور والورده نبود. مرد اسپانیایی کم کم از عطش روزهای اولش برای حضور در بارسلون کم شد چون که دیگر نمی‌توانست ایده‌های خودش را اجرا کند و این ترس او را تا مرز نابودی پیش برد.

بازی چند شب پیش مقابل آتلتیکو اما انگار برای او ته خط بود. ستین که متوجه شده به روزهای پایانی خودش در بارسا رسیده، ترجیح داد تا مقابل تیم سیمئونه بازهم به اصل خودش رجوع کند و تاکتیکی متفاوت را به کار بگیرد.

به نوعی اگر قرار به مردن بود او می‌خواست آنطور که دوست دارد به زندگی اش پایان دهد. حضور ۴ هافبک در زمین نشان می‌داد که بارسا برخلاف بازی‌های گذشته با ترکیب ۴-۳-۳ به زمین نیامده است.

اما ترکیب ستین یک پیچیدگی داشت و آن هم حضور راکیتیچ به عنوان سومین ضلع خط دفاع به هنگام حمله بود. در هنگام حملات بارسا راکیتیچ به عقب برمی‌گشت و با لنگلت و پی که در یک خط قرار می‌گرفت. این نوع چینش به آلبا و سمدو اجازه می‌داد که اغلب دقایق بازی را به عنوان وینگر بازی کنند تا بارسا با تعداد بازیکن بیشتری به سمت دروازه‌ حریف حمله کند.

اما چه شد که تفکرات ستین نتیجه بخش نبود؟ کمی "شهامت" همان چیزی است که به ستین اجازه نداد تا در روزهای ابتدایی روی اصول خودش پایبند باشد، بازی مقابل اتلتیکو هم دست و پاگیرش شد تا نتواند ایده‌هایش را به ثمر بنشاند.

بارسلون ۸۳ دقیقه فقط با یک تعویض، آن هم آمدن روبرتو به جای راکیتیچ که هیچ تغییری در روند حرکتی تیم ایجاد نمی‌کرد بازی کرد. سوارز و آلبای بی‌تاثیر تا پایان در زمین بودند در حالی که به آنسوفاتی و گریزمان فقط چند دقیقه فرصت بازی رسید.

می‌گویند هرچه سن آدم بالاتر می‌رود از شهامتش کاسته می‌شود. کیکه ستین شاید اگر در روزگار جوانی‌اش به نیمکت بارسا می‌رسید، نامش ماندگارتر از امروز می‌شد.

شاید او مسبب از دست رفتن لالیگا برای بارسا بوده باشد، اما برای برخی از بارسایی ها بین دومی با ستین و قهرمانی با والورده تفاوت زیادی نبود. به قول بوسکتس حتی می‌شود بابت نوع نگاه متفاوت ستین به فوتبال، از او ممنون بود.