به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، این روزها تقریباً تمام مردم جهان از بودن در جمع برای پیشگیری از ابتلا به کووید ۱۹ خودداری می‌کنند و بسیاری نیز دورکاری در منزل را آغاز کرده‌اند. در این راستا، این سوال مطرح می‌شود که آیا پس از پایان کرونا جمعیت شهری رو به کاهش می‌رود و بسیاری از مردم که ضرورتی برای زندگی در شهر ندارند، به روستاها مهاجرت خواهند کرد؟ چیزی که مشهود است اینکه تحقیقات نشان می‌دهد میزان انتشار ویروس کرونا ارتباط بسیار نزدیکی با تراکم جمعیتی دارد؛ ما شاهد گسترش هر چه بیشتر این بیماری در شهرهایی با جمعیت بالا نظیر نیویورک و لندن هستیم.
از سوی دیگر، تراکم بالا همیشه یک مسئله سلامت عمومی به شمار نمی‌رود؛ شهرهایی نظیر سنگاپور و هنگ‌کنگ نسبت به نیویورک و لندن از تراکم جمعیتی به مراتب بالاتری برخوردار است اما مقامات رسمی آن به خوبی توانسته‌اند گسترش بیماری کووید -۱۹ را مهار کنند. بدون شک انجام آزمایش‌های زودهنگام و ردیابی تماس افراد آلوده به طور گسترده در این شهرها بسیار کارآمدتر از خود جداسازی اجتماعی و قرنطینه‌های سفت و سخت دولتی عمل کرده است.
با وجود مدل‌های طولانی‌مدت افزایش شهرنشینی، تراکم بالای شهری و مزایای فرهنگی و اقتصادی زندگی شهری، مهاجرت شهرنشینان به مناطق روستایی چیزی دور از تصور است. با این حال احتمال اینکه ساکنان شهری نقل مکان از مناطق پرجمعیت را به محله‌های کم جمعیت ترجیح دهند زیاد است.
فضای شخصی و اصل فاصله اجتماعی
اقداماتی که این روزها در خصوص رعایت فاصله اجتماعی صورت می‌گیرد و بر اساس آن از مردم خواسته می‌شود به فاصله یک متر و نیم تا دو متر از دیگران فاصله بگیرند، در سایه تعلیمات انسان‌شناسان و معماران در خصوص ایده فاصله شخصی امکان‌پذیر شده است. این افراد در پایان مطالعات خود نشان داده‌اند که هر فرد حبابی نامرئی پیرامون خود دارد که در آن می‌تواند از دیگران فاصله بگیرد.
هیچ شکی نیست که پاندمی کرونا باعث درک بهتر محدوده شخصی انسان‌ها شده است و می‌تواند تا ابد بر رفتار آن‌ها در ارتباط با یکدیگر تأثیر بگذارد. اگر در آینده بیماری‌های همه‌گیر به صورت سالانه یا فصلی باشد، آنگاه رعایت فاصله شخصی به یک رفتار دائمی تبدیل خواهد شد. این احتمال وجود دارد که در دوران عاری از بیماری، حباب اطراف ما بسیار کوچک شود اما با گسترش دوباره بیماری در سایر فصول، این حباب بزرگ‌تر شود تا در نتیجه بیشترین فاصله بین دو شخص شکل گیرد.
پاندمی کرونا رد پای خود بر حافظه انسان‌ها را تا نسل‌ها بر جای خواهد گذاشت که همین امر باعث خواهد شد الگوهای رفتاری جدیدی در بین همه شکل گیرد. اگر مهاجرت مردم در این روزهای کرونایی از شهرهایی با تراکم بالا به مناطق روستایی یا محله‌های کم‌جمعیت شهری پیامدهای مثبتی در خصوص مهار شیوع بیماری کووید -۱۹ همراه داشته باشد، آنگاه این مهاجرت‌ها می‌تواند به الگوهای مهاجرت فصلی تبدیل شود.
طبیعت در معماری؛ طراحی بیوفیلیک
پیامد دیگری که شیوع ویروس کرونا بر زندگی شهری بر جای خواهد گذاشت، تغییر طراحی‌ها و ایجاد شهرهایی نو است. طراحی بیوفیلیک، حتی قبل از شیوع کرونا، به رویکردی بسیار محبوب در بین معماران و برنامه‌ریزان شهری تبدیل شده است. طراحی بیوفیلیک یا طبیعت بارگی بر ایجاد محیط زیست طبیعی در منازل و امتداد آن به خارج از سازه‌ها تمرکز می‌کند و بر اساس تحقیقات انجام شده، این نوع طراحی نقش مهمی در پیوند انسان با طبیعت و در نتیجه کاهش استرس و افزایش شادی ایفا می‌کند. اما سوالی که در اینجا ممکن است مطرح شود اینکه ایجاد چه میزان فضای طبیعی در محیط درونی و بیرونی ساختمان‌ها می‌تواند بیشترین اثر مثبت را بر سلامت جسمی و روانی انسان‌ها داشته باشد.
آینده زندگی شهری از هم اینک نیز تغییرات خود را بر جای گذاشته است؛ اینکه ما کجا و چگونه در شهرها زندگی می‌کنیم پس از پایان شیوع کرونا تغییرات زیادی را متحمل خواهد شد. هنجارهای جدید تعاملات اجتماعی و افزایش طراحی‌های بیوفیلیک تنها چند نمونه از این تغییرات خواهد بود. بدون شک، برنامه‌ریزان در دوران پساکرونا تلاش خواهند کرد تراکم جمعیت شهرها را با دقت بیشتری مدیریت کنند و هر چه بیشتر برای برآورده کردن نیازهای شهرنشینان تلاش کنند.
نظر شما