به گزارش ایمنا، اگر کابوس کرونا به پایان رسید ۱۰ مکانی که کمتر شناخته شده هستند را برای سفر پیشنهاد می‌کنیم. این گزارش را که پیش‌تر در «دهمین شماره مجله الکترونیک شهرگاه» منتشر شده است، در ادامه می‌خوانید:
۱- «کان»، زیر سایه‌ی درختان استوایی
یک رودخانه نسبتاً عریض را تصور کنید، که بسترش پوشیده از شن‌های سفید باشد و دو طرفش انبوه درختان استوایی، نخل، انبه، پا پا یا و … بعضی‌ها درخت‌ها آن‌قدر بلند شده‌اند که شاخه‌هایشان به هم رسیده و رودخانه را همچون تونلی از برگ مسقف کرده‌اند. بعد تصور کنید بین این انبوه درخت‌ها روستایی هم باشد با کودکانی که لباس‌های سوزن‌دوزی رنگارنگ به تن دارند و دنبال گاومیش‌ها می‌دوند. روستای «کان» در شهرستان سرباز، در استان سیستان و بلوچستان دقیقاً چنین جایی است. برای دیدن روستای «کان» کافی است از ایرانشهر یا چابهار به سمت سرباز بروید و از جاده سرباز به جاده فرعی کوهمیتگ خارج شوید و موازی بستر رودخانه پیش بروید و از افراد محلی بخواهید روستای کان را به شما نشان بدهند. اقامتگاه بوم‌گردی هم با امکانات اولیه روستایی برای گردشگران علاقمند به دیدن و ماندن در این روستا فراهم است.
۲- «شیمبار»، دروازه‌ای رنگارنگ به بهشت
دیواره‌های عمود و تیغه‌ای کوه‌هایی بلند را در نظر بگیرید که دامنه‌هایشان از درختان بلوط چند ساله پوشیده شده و در میان این تیغه‌ها تالابی وسیع را تصور کنید که درختچه‌هایی به رنگ بنفش، زرد، سبز و … با ساقه‌های پیچ در پیچ از آن بیرون زده است. تالاب شیمبار از بکرترین و خیال‌انگیزترین چشم‌اندازهای طبیعی ایران است. از این تالاب، در زمان ساسانی آبراهی زیرزمینی هم به دره‌ای پشت تالاب حفر شده که آبشار زیبای «نگین» را شکل داده است. برای دیدن شیمبار باید به شهرستان اندیکا (قلعه‌خواجه) در شمال شرق استان خوزستان بروید و از آنجا ۴۵ کیلومتر دیگر به سمت شمال حرکت کنید. در شیمبار چادر و امکانات اقامتی و خوراکی اولیه برای گردشگران فراهم شده است.
۳- «اویی»، یک شهر چند طبقه و تودرتو در قعر زمین
شبکه‌ای از تونل‌های مخفی دست‌کند را تصور کنید که برای صدها و شاید هزارها سال در شهری کویری، پناه ساکنان شهر بوده‌اند از گزند غارتگران و مهاجمان. شهری زیرزمینی که از حدود ۱۲ متر زیر خانه‌های مردم در قالب تونل‌ها و حفره‌هایی به قد و قواره یک آدم کنده شده و چند طبقه‌ای هم پایین رفته و در مارپیچی تودرتو به هم متصل شده است. ساز و کار بسیار کارآمدی هم برای تهویه این شهر زیرزمینی اندیشیده شده که هنوز به خوبی کار می‌کند. برای دیدن شهر زیرزمینی «اویی» در نوش‌آباد کافی است سری به کاشان بزنید و بی آنکه اسیر شلوغی و انبوه جمعیت گردشگران نوروزی شهر کاشان بشوید به نوش‌آباد بروید و از این شهر زیرزمینی که دست کم ۱۵۰۰ سال قدمت دارد بازدید کنید. در نوش‌آباد اقامتگاه‌های بوم‌گردی و دیگر امکانات مورد نیاز شهری برای بازدیدکنندگان فراهم است.
۴- «غار اسپهبد خورشید»، گنجینه‌ی طبیعت و تاریخ
این بار که از جاده فیروزکوه به شمال می‌روید، از ورسک که گذشتید، سمت راستتان جاده‌ای فرعی هست که با تابلوی «خطیرکوه» نشان‌گذاری شده. کافی است همین جا بایستید و سمت راستتان را نگاه کنید. دایره عظیمی به قطر ۸۰ متر می‌بینید که همچون نشانه‌ای شگفت و رازآمیز از گنجی دیرینه بر دامنه کوه نقش بسته است. بالای این دیواره‌ی شگفت‌انگیز ورودی غاز اسپهبد خورشید است. آخرین بازمانده دودمان ساسانی که حدود ۱۰۰ سال پس از حمله اعراب به ایران هنوز در مازندران حاکم بود و خلیفه عباسی او را فریب داد و مازندران را درنوردید. اسپهبد خورشید، زن و دختران و تعدادی از سپاهیانش را در این غار گذاشت و رفت تا سپاهی برای نبرد فراهم کند و اعراب غار را ماه‌ها محاصره کردند تا سرانجام راه آب آن را پیدا کرده و آب غار را مسموم کردند و آخرین خط مقاومت ایرانیان نیز در هم شکست.
۵- «ساسنگ»، در قلب جنگل‌های سبز و انبوه
خانه‌ای روستایی، با دیوارهای کاهگلی و در و پنجره‌های چوبی آبی‌رنگی که از همه طرف به جنگل باز می‌شود. تا چشم کار می‌کند همه طرف جنگل انبوه و یک‌دست سبز است و اگر همت کنی و بیست سی دقیقه‌ای از خانه دور شوی، زیر سایه‌ی انبوه درختان به بالای آبشاری خواهی رسید که خنکای آبش تا همین بالا می‌رسد. اگر هم شجاعت کافی برای پایین رفتن از شیب تند آبشار را داشته باشی می‌توانی در چند قدمی آبشار بایستی و ریز قطره‌های خنک آب را بر پوست صورتت حس کنی. البته که اگر فرصت و حوصله داشته باشی تا گورستان خالد نبی، برج قابوس، پارک ملی گلستان و چند آبشار دیگر هم یکی دو ساعتی بیشتر فاصله نداری. اینجا روستای ساسنگ در نزدیکی مینودشت است که در قلب کوه‌های پوشیده از جنگل‌های استان گلستان گردشگران را میزبانی می‌کند. در ساسنگ یک اقامتگاه بوم‌گردی هم راه‌اندازی شده که از مجموعه امکانات رفاهی خوبی برای یک اقامتگاه روستایی برخوردار است.
۶- «نایبند» ساحل پرتگاهی، با آب‌ها و آواها
اگر تماشای آب‌های نیلگون و ساحل تمیز و خلوت کرده باشید حتماً باید به جنوب بروید. اما شاید ساحل پرتگاهی، جنگل‌های حرا، گوش دادن به آوای پرندگان و تماشای دلفین‌ها شما را یاد همه شهرهای جنوبی بیاندازد مگر عسلویه! واقعیت آن است که یکی از زیباترین و بکرترین سواحل طبیی ایران با مناظری شگفت‌انگیز در فاصله بسیار کمی از شرق عسلویه و بر کرانه خلیج نایبند قرار گرفته است. در پارک ملی نایبند، می‌توانید از لبه دماغه صخره‌ای به تماشای ساحل پرتگاهی بنشینید، یا در میان جنگل‌های حرا به گشت و گذار بروید و یا حتی ساعتی بی‌صدا و آرام میان درختچه‌های کنار، کهور ایرانی، انجیر معابد، انار شیطان، استبرق، دافنی و صبرزرد بنشینید و به صدای انواع پرنده‌ها گوش بسپارید.
۷- «سوسن»، دشت سبز و اسطوره‌ای
دشتی سرسبز و پرآب که دورتادورش را کوه گرفته و رودخانه‌ی کهن کارون دورتادورش چرخیده است و بلوط‌های چند صد ساله بر تپه‌ها و کوه‌هایش به تماشا نشسته‌اند. بالای یکی از درخت‌ها را اگر نگاه کنی لک‌لکی می‌بینی که بر لانه نشسته و آن‌سوتر روستایی پله‌پله و خوشرنگ به نام ثریا که پشت باغی از درختچه‌های انار و گل‌های قرمز آتشین دشت را به تماشا نشسته است. اینجا دشت سوسن است. در نزدیکی ایذه در خوزستان. ده‌ها اثر تاریخی با قدمت تمدن ایلام و پس از آن در این منطقه هست که می‌توان به دیدنشان رفت و البته رود کارون که می‌توان با کرایه کردن قایقی، روی آب‌های جاودانه‌اش، از بکرترین کوهستان‌ها و دره‌های زاگرس عبور کرد. برکه‌ها و آبگیرهایی هم برای آب‌تنی و قایق‌سواری هست و فضاهایی سبز و خوش آب و هوا برای چادر زدن و صبح را با تماشای طبیعت آغاز کردن. سوسن در ۳۵ کیلومتری شمال غرب ایذه قرار دارد و رود کارون آن را به دو بخش تقسیم کرده است.
۸- «پیران»،تماشای آبشار بلند از لبه‌ی پرتگاه
از کرمانشاه به سمت سر پل ذهاب که می‌روید، حدود ۱۵ کیلومتر مانده به سر پل ذهاب جاده‌ای به سمت شمال خارج می‌شود که از میان جنگل‌های بکر و زیبای بلوط می‌گذرد. در میانه این جاده روستایی هست به نام ژالکه که اگر وارد آن شوید سنگفرشی می‌بینید. چند قدمی که این سنگفرش را دنبال کنید با یکی از مهیب‌ترین مناظر زندگی‌تان رو به رو خواهید شد. شما بر لبه پرتگاهی به بلندی حدود ۲۰۰ متر ایستاده‌اید و دیوارهای به همین بلندی با اندکی فاصله رو به رویتان قرار دارد و از این دیواره آبشار سه‌طبقه پرآبی پایین می‌ریزد که لابه‌لای درختان پایین دره گم می‌شود. اینجا آبشار پیران یا ریجاب است که ارتفاع مجموع سه طبقه آن به ۱۸۰ متر می‌رسد و بی‌تردید یکی از بلندترین و البته دیدنی‌ترین آبشارهای ایران به شمار می‌رود.
۹- «مرق»، چشم‌اندازی از طبیعت و معماری
جاده‌ای پیچ در پیچ هم‌مسیر با رودخانه‌ای که اطرافش را انبوه درخت‌ها گرفته و شهری در طول آن شکل گرفته است. در انتهای جاده آرامگاه شاعری قرار گرفته که از بلندای آن می‌توانید تمام درختان و کوه‌های اطراف را تماشا کنید. مَرَق در میانه‌ی جاده کاشان به برزُک قرار گرفته و علاوه بر رودخانه و درختان و بافت قدیمی که در کنار هم فضایی آرام و خوش آب و هوا را برایتان رقم می‌زند، میزبان آرامگاه بابا افضل مرقی هم هست که سکوتی عرفانی بر آن حاکم است و چشم‌اندازی اسطوره‌ای از تصویر لایه‌لایه‌ی کوه‌ها و انبوه درختان بلند و سرسبز مهمانتان می‌کند.
۱۰- «کلاته‌خیج»، به تماشای حیات وحش، جنگل و ابر
آسمانی که به کوه‌های پوشیده از درختان سبز و جنگلی می‌رسد اما افقش را انبوه سفید ابرها پوشانیده‌اند. نام جنگل ابر و تصاویر حیرت‌انگیزش شناخته شده‌تر از آن است که نیازی به معرفی داشته باشد اما شاید ندانید که در آستانه جنگل ابر یکی از دیدنی‌ترین مناطق ایران از نظر حیات وحش را می‌توان دید. کلاته خیج در ۴۵ کیلومتری شاهرود و در بخش بسطام و در ۱۵ کیلومتری جنگل ابر قرار دارد. همان روستایی که در آن داوود میرباقری کارگردان سینما زاده شده و صخره‌های آن لوکیشن کشته شدن حرمله در فیلم مختارنامه بوده است. زنان این روستا با احیای یک خانه قدیمی مجموعه‌ای دلپذیر و آرام برای اقامت گردشگران فراهم کرده‌اند و صنایع دستی متنوع این روستا به ویژه انواع پارچه‌بافی سنتی روستا نیز فعال شده و محصولاتش در اختیار گردشگران است. باغ‌های روستا با درختانی چون آلو و زردآلو، نزدیکی به زیستگاه‌های حیات وحش همچون خوش ییلاق و خارتوران، منطقه بسیار دیدنی اولنگ، جنگل ابر و البته نزدیکی به بسطام و خرقان می‌تواند کلاته خیج را به یک مرکز گردشگری جذاب برای مسافران بدل کند.
نظر شما