به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، فضاهای عمومی زندگی شهری را منحصر به فرد می‌کند؛ اگرچه مناطق اطراف شهرها نیز مقاصد گردشگری محبوبی به شمار می‌رود، اما جنب و جوش، تعاملات طبیعی در روابط اجتماعی و تنوعی که در پارک‌ها به چشم می‌خورد، در این مناطق احساس نمی‌شود.
مردم در شهرهای پرجمعیت بیش از افرادی که در حومه‌های شهری ساکن هستند، زمان خود را در فضاهای شهری، به خصوص پارک‌ها سپری می‌کنند و به همین دلیل است که شور و نشاط موجود در این فضاها به مراتب بیشتر از مناطق اطراف شهرها است. بنابراین، هر چه پارک‌های یک شهر بهتر طراحی شده باشد، نیاز شهروندان را بیشتر برآورده می‌کند و موفقیت دائمی را برای شهر و شهروندان به ارمغان خواهد آورد.
بزرگ‌ترین چالشی که در خصوص پارک‌ها و فضاهای عمومی وجود دارد اینکه ما نمی‌دانیم در این مکان‌ها چه اتفاقاتی می‌افتد. در واقع ابزار پیشرفته‌ای برای مطالعه فضاهای عمومی وجود ندارد و مدیران در بسیاری از پارک‌های سراسر دنیا از پیشخوان‌های دستی و سنسورهای مادون قرمز بهره می‌گیرند تا بفهمند که در این فضاهای عمومی چه اتفاقاتی در حال وقوع است.
حتی مقامات رسمی در شهرهایی که پیشرو پیاده‌روی و دوچرخه سواری هستند، در مورد این دو بیشتر از جریان حرکت مردم باخبر هستند. همین نبود آگاهی از اینکه چه اتفاقاتی در فضاهای عمومی در حال وقوع است باعث شده مقامات ارشد شهری کم‌ترین بودجه را برای اقدامات مفید و کارآمد در این مکان‌ها مصرف کنند. در واقع تا مردم شاکی نشوند، مدیران شهری به ندرت از مشکلاتی نظیر سطل اشغال‌های پر و نیمکت‌های شکسته باخبر می‌شوند. از سوی دیگر، بسیاری از این افراد نمی‌دانند که چه راه حل‌ها یا برنامه‌ریزی‌هایی را باید در پیش گیرند تا شهروندان بیشتری را به سمت فضاهای عمومی جذب کنند. در واقع، در بیشتر موارد، توسعه یک فضای عمومی بر اساس حدس و گمان یا بدتر از آن، طبق خواسته‌های افرادی که از نفوذ سیاسی بالایی برخوردار هستند، صورت می‌گیرد.
مسئولان در بسیاری از شهرهای جهان به تازگی در تلاشند از تکنولوژی دیجیتال و ابزارهای داده برای بهبود وضعیت فضاهای شهری بهره گیرند اما در استفاده از آن‌ها باید جنبه‌های خاصی را در نظر بگیرند؛ در ابتدا، آن‌ها باید الگوهای استفاده را به خوبی درک کنند. "استفاده" مهم‌ترین جنبه‌ای است که در طراحی فضاهای عمومی باید مورد توجه قرار گیرد. مثلاً اینکه چه تعداد افرادی در طول روز از یک فضای عمومی یا پیاده‌رو استفاده می‌کنند، برای بسیاری از مقامات شهری نامشخص است.
کارکنان استارتاپ Soofa در ایالات متحده آمریکا در فضاهای عمومی شهرهایی نظیر نیویورک نیمکت‌هایی مجهز به سنسور شمارش نصب کرده است که تعداد کاربران را در طول روز مشخص می‌کند. این نیمکت‌ها به مدیران پارک‌ها کمک می‌کند تأثیر رویدادهای مختلف نظیر آب و هوا، تعطیلات، برنامه‌های شبانه، بازارهای سیار و جشنواره‌ها را در میزان استفاده از این فضاهای عمومی درک کنند. گروهی از معماران اهل فیلادلفیای آمریکا نیز برچسب‌های هوشمندی ایجاد کرده‌اند که می‌تواند الگوهای فعالیت در زمین بازی Waterloo را به تصویر بکشد و در نتیجه به درک چگونگی اثربخشی طراحی پارک‌ها بر سلامت عمومی کمک می‌کند.
از سوی دیگر، نگهداری از یک پارک یا فضای عمومی برای مسئولان بسیار چالش‌برانگیز است، کسانی که مسئولیت حفظ چنین فضاهایی را به عهده دارند باید از تمام مشکلات آن نظیر پر شدن سطل‌های آشغال، شکسته شدن نیمکت‌ها و ضعیف شدن درختان باخبر باشند که این کارها بسیار زمان‌بر است. وجود ابزارهایی برای گزارش مشکلات موجود در پارک‌ها نیز می‌تواند بسیار کارآمد عمل کند اما این گونه ابزارها مستلزم اعلام نارضایتی مردم از شرایط است.
بسیاری از ساکنان اطراف پارک‌ها، بازدیدکنندگان و مدیران مایلند از شرایط محیطی اطراف این مکان‌ها باخبر شوند چرا که همه می‌دانند گرم شدن کره زمین استفاده از این فضاها را تحت تأثیر قرار می‌دهد. نصب سنسورهای کم‌هزینه در قسمت‌های مختلف یک فضای عمومی کاربران را از دمای محیط آگاه و آن‌ها را بیشتر یا کمتر به سمت این فضاها جذب می‌کند. از سوی دیگر، استفاده از چنین تجهیزاتی می‌تواند به دفع حشرات در محل استراحت بازدیدکنندگان کمک کند.
برای پیاده‌سازی اقدامات مذکور، مهم‌ترین اقدام همکاری مردم با مقامات رسمی یک شهر در جهت ارائه خواسته‌های خود از فضاهای شهری است. مردم می‌توانند با ارائه ایده‌ها و خواسته‌های خود به مدیران یک شهر بیشترین کم را به بهبودی وضعیت فضاهای عمومی و پارک‌ها کنند. تنها نصب تجهیزات و سنسورها نمی‌تواند به بهبود وضعیت یک فضای عمومی و ایجاد شهری موفق کمک کند.
نظر شما