به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، با توجه به این حقیقت که کارمندان بخش عمده زمان خود را در محیط‌های کاری و در کنار همکاران خود می‌گذرانند، لازم است از وجود روابط کاری حمایت‌گرایانه، دوستانه و سالم میان آن‌ها اطمینان حاصل شود. وجود چنین روابطی باعث می‌شود که کارمندان با روحیه‌ای شادتر، علاقه بیشتر و پشتکاری مؤثرتر در محل کار خود حاضر شوند. این امر تأثیراتی طولانی‌مدت برای ارتقای سطوح مختلف شرکت‌ها و ادارات از جمله سطح فرهنگ و کارآیی در بر دارد.
معایب و مزایای دوستی در محیط کار
گزارش مدیریت منابع انسانی انجمن رضایت شغلی کارمندان آمریکا حاکی است که روابط موجود میان همکاران در یک مجموعه اصلی‌ترین محرک آن‌ها برای حضور در محل کار و پرداختن به وظایف محسوب می‌شود. در نظرسنجی‌های جمع‌آوری شده توسط انجمن مذکور حدوداً ۷۷ درصد کارمندان این روابط را در اولویت قرار داده‌اند. نتایج مطالعات مؤسسه نظرسنجی گالوپ در زمینه وضعیت محیط‌های کاری آمریکا نیز نشان می‌دهد که ایجاد محیط‌های کاری دوستانه و روابط صمیمی میان کارمندان به افزایش سطح شادی، بهبود روحیه و درنتیجه بالا رفتن تمایل کارمندان به اشتغال و نیز بالا رفتن سطح بهره‌وری، کارآیی و عملکرد آن‌ها منجر می‌شود.
با این‌حال این روابط معایبی نیز دارد که مهم‌ترین آن‌ها ایجاد حواس‌پرتی است، همچنین وجود وقفه‌های طولانی برای معاشرت کردن به مرور زمان باعث کاهش زمان در دسترس برای داشتن تولیدات و ارائه خدمات بیشتر می‌شود که این امر عاملی قوی در ایجاد استرس برای به اتمام رساندن وظایف محوله محسوب می‌شود. از سوی دیگر بررسی‌ها نشان داده است که از لحاظ عاطفی، حفظ روابط دوستانه در محیط‌های کاری برای کارمندان بسیار خسته‌کننده‌تر از حفظ آن‌ها در زندگی شخصی است.
شیوه‌های افزایش تعاملات اجتماعی در محیط کار
مدیران نقش بسزایی در افزایش تعاملات اجتماعی در میان کارمندان خود ایفا می‌کنند. ساده‌ترین راه برای تحقق این هدف، برنامه‌ریزی بخش‌های مختلف کاری توسط آن‌ها در ترتیبی است که مطابق با آن کارمندان بتوانند یکدیگر را ببینند و به تبادل نظر بپردازند. برای مثال تحقیقات نشان داده است که قرار دادن میزهای کارمندان در یک محدوده مشخص تأثیر چشمگیری در تشویق آن‌ها به معاشرت با هم و تقویت ارتباطات دوستانه دارد، درحالی‌که وجود دیوارهای بلند و دفاتر مجزا به دلیل افزایش میزان انزوا به شدت سطح شادی کارمندان را کاهش می‌دهد و سازمان را با عواقب ناگواری مواجه می‌کند.
از سوی دیگر لازم است مدیران ضمن پرورش تعاملات اجتماعی در محل کار با طرح‌ریزی برای اجرای برنامه‌های داوطلبانه اجتماعی و حتی عام‌المنفعه فرصتی فراهم آورند تا کارمندان در خارج از ساعات کاری نیز با یکدیگر تعامل داشته باشند، روابط خود را توسعه داده و در عین حال ارزش‌های مسئولیت‌پذیری اجتماعی شرکت خود را ارتقا دهند. این برنامه‌ها باید به گونه‌ای طراحی شود که برای شخصیت‌های مختلف جذاب باشد. برای مثال عملکردهای گروهی برای افراد درون‌گرا هیچ جذابیتی ندارد و چنین فردی مشارکت در برنامه‌هایی هم‌چون برگزاری کافه کتاب‌های درون سازمانی را ترجیح می‌دهد.
جلوگیری از اتلاف وقت
مشارکت بالای کارمندان در اجتماع، این امکان را در اختیار مدیران قرار می‌دهد که مشکل اتلاف وقت را از طریق برگزاری مباحثات گروهی مورد بحث و بررسی قرار دهد ولی در هر صورت تعیین مدت زمانی مشخص برای استراحت و یا برنامه‌ریزی برای داشتن یک سرگرمی کوتاه‌مدت تعاملی می‌تواند راهکارهای مناسبی محسوب شود زیرا زمان کافی برای معاشرت را در اختیار کارمندان قرار دهد و شرکت را از مزایای فراوان این تعاملات بهره‌مند کند.
چنانچه کارمندان تمایل داشته باشند که بیش از این با یکدیگر به معاشرت بپردازند، می‌توانند برای اوقات فراغت و یا تعطیلات پایان هفته خود با یکدیگر برنامه‌ریزی کنند.
با این حال نکته مهم این است که مدیران در محیط‌های کاری که نه برای معاشرت بلکه تنها به‌منظور بهره‌وری ایجاد شده است، با تعیین زمان‌های استراحت برنامه‌ریزی‌شده، راه‌اندازی کارگاه‌های تفریحی کاری، تعبیه مبلمان استراتژیک و غیره شرایطی مناسب برای برقراری تعامل میان کارمندان ایجاد کنند زیرا این محیط‌ها فرصت‌های بالقوه بی‌شماری برای تحقق این منظور و تبدیل شرکت‌ها و ادارات به اماکنی شاد در اختیار دارند که هم برای خود آن‌ها و هم کل جوامع دارای مزایای بی‌شمار است.
نظر شما