به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، هنگامی‌که بخش‌های مختلف یک جامعه با بحرانی بهداشتی مواجه می‌شود، چرخه‌ای به‌وجود می‌آید که با تضعیف وضعیت اقتصادی، بهره‌وری را تحت فشار قرار می‌دهد و با افزایش آمار شیوع بیماری‌های مزمن، هزینه مراقبت‌های بهداشتی را بالا می‌برد. این امر به سهم خود فقر را زیاد می‌کند و درنتیجه باعث گسترش بیماری می‌شود.
بنابراین جوامع در یک "دام فقر ناشی از بیماری" گرفتار می‌شوند که دلیل آن ترکیبی از اثرات متقابل سلامتی بر فقر و فقر بر سلامتی است. بیماری فراگیر کووید -۱۹ همواره در حال دامن زدن به اختلافات اقتصادی و اجتماعی است که اثرات بیماری را مهلک‌تر می‌کند و به گفته کارشناسان می‌تواند عواقب ناگوار بسیاری در پی داشته باشد.
در جوامع مبتلا به شیوع کووید -۱۹ که با مشکلات ناشی از آن دست و پنجه نرم می‌کنند، عواقب ناشی از افزایش نابرابری‌های اقتصادی به شدت در حال افزایش است و شاغلان در بخش اقتصادهای قطبی و بازارهای کاری امروزی که شغل خود را از دست داده‌اند، بیشترین فشار اقتصادی ناشی از فراگیری بیماری را متحمل می‌شوند. از سوی دیگر تحقیقات نشان می‌دهد اقشاری که از نظر اقتصادی در سطوح پایین‌تری قرار دارند، بیشترین افراد مبتلا و در معرض ابتلا به این بیماری هستند که احتمال مرگ‌ومیر آن‌ها بسیار زیاد است.
علاوه بر این افزایش نابرابری‌ها منجر به نابرابری در دسترسی اقشار ضعیف و متوسط درآمد جامعه به مراقبت‌های بهداشت و سلامت می‌شود چرا که هزینه درمان بیماری برای آن‌ها بسیار سنگین است و اکثر آن‌ها درمان و حتی انجام آزمایش برای آگاهی از بیمار بودن یا نبودن را به تعویق می‌اندازند. این اقشار در صورت بیمار نشدن نیز با عواقب گسترده ناشی از ماندن در قرنطینه و دیگر اقدامات صورت گرفته به‌منظور کاهش میزان گسترش ویروس مواجه می‌شوند، از جمله این عواقب از دست دادن یا کاهش درآمد و عواقب ناشی از آن است.
همچنین از آنجایی‌که خانواده‌های کم‌درآمد مجبور به پذیرش بیشترین ریسک ممکن در برابر مخاطرات ابتلا به بیماری هستند، بیش از سایرین می‌توانند ناقل بیماری باشند و دیگران را مبتلا کنند، بدن‌ترتیب جامعه در حجم وسیعی در معرض خطر قرار می‌گیرد.
از سوی دیگر تجربیات قبلی نشان می‌دهد که فقر و نابرابری علاوه بر میزان انتقال بیماری‌های واگیر، مرگ‌ومیر ناشی از آن‌ها را نیز به شدت بالا ببرد، بدین‌ترتیب افزایش نابرابری‌های اقتصادی و اجتماعی یک عامل تسریع‌کننده در گسترش ابتلا و افزایش میزان تلفات ناشی از کرونا ویروس محسوب می‌شود. بنابراین می‌توان گفت گسترش کووید -۱۹ و افزایش نابرابری‌ها در جوامع رابطه‌ای متقابل دارد.
البته حقیقت این است که آسیب‌پذیری‌های اجتماعی همواره وجود دارند و وقوع فجایع آن‌ها را تشدید می‌کند. شرایط فعلی نیز نمونه بارزی از این امر است. همچنین متخصصان هشدار می‌دهند که شکاف‌های اقتصادی_اجتماعی علاوه بر افزایش تعداد مبتلایان به ویروس، محرک اصلی افزایش پوپولیسم راست گرایانه (ملی‌گرایی افراطی شامل اقدامات عوام‌گرایانه و مردم‌باور)، خصومت‌های قومی-نژادی و مرگ‌های ناشی از ناامیدی همچون مرگ در اثر خودکشی یا بیش‌مصرفی (اوردوز) مشروبات الکلی، دارو و مواد مخدر می‌شود.
بنابراین علاوه بر دو گزینه سن بالا و مشکلات مزمن سلامتی همچون دیابت و بیماری‌های قلبی که به‌عنوان عوامل خطر ابتلا و مرگ ناشی از کووید -۱۹ معرفی شده بودند، نابرابری اقتصادی نیز می‌تواند یکی از این عوامل محسوب شود. البته از آنجایی‌که افزایش نابرابری‌های اقتصادی_اجتماعی منجر به افزایش نابرابری‌های بهداشتی نیز می‌شود و حفظ بهداشت عمومی فقط مربوط به سلامتی شخصی نیست و سلامت عمومی را نیز در بردارد و اگر شخصی نتواند خود را معالجه کند سلامت کل جامعه به خطر می‌افتد، این عامل تنها مختص اقشار فقیر جوامع نیست و ثروتمندان را نیز در بر می‌گیرد، با این حال آمار نشان می‌دهد که کووید -۱۹ در اقشار ضعیف و متوسط جوامع می‌تواند تا دو برابر کشنده‌تر باشد زیرا این افراد هم به دلیل مشکلات اقتصادی و نیاز به کار در زمان کرونا برای کسب درآمد، بیش از سایرین در معرض ابتلا به عفونت ناشی از بیماری قرار دارند و هم به دلیل بالا بودن هزینه‌های درمان نمی‌توانند بیماری خود را مداوا کنند.
نظر شما