به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، هر سال روز ۲۴ ماه می در سراسر جهان به عنوان روز آگاهی از اسکیزوفرنی یا "ازهم‌گسیختگی روانی" گرامی داشته می‌شود. تعیین این روز به احترام دکتر "فیلیپ پینل" فرانسوی، یکی از پیشگامان تلاش‌های اولیه برای ارائه مراقبت انسانی و معالجه بیماران روانی انجام گرفت.
اسکیزوفرنی چیست؟
اسکیزوفرنی یک بیماری روانی جدی است که در آن به‌دنبال ترشح مواد شیمیایی خاص، بعضی از مناطق مغزی از تعادل خارج شده و این امر منجر به از بین‌رفتن هماهنگی میان افکار، اعمال و احساسات می‌شود. طبق اعلام سازمان جهانی بهداشت، بیش از ۲۱ میلیون نفر در سراسر جهان به اسکیزوفرنی مبتلا هستند و هدف از تعیین روزی برای آن گسترش آگاهی در مورد این بیماری و ریشه‌کن کردن خرافات پیرامون آن است.
علائم اسکیزوفرنی در زنان و مردان
بسیاری از افراد، بیماران اسکیزوفرنی را چند شخصیتی می‌دانند؛ درحالی‌که این بیماران دارای یک شخصیت واحد هستند و تنها تفاوت آن‌ها با دیگران، بروز علائمی هم‌چون تفکرات اشتباه، هذیان‌گویی و توهم است که معمولاً از سنین ۱۵ تا ۲۸ سالگی خود را نشان می‌دهد. میزان ابتلا به این بیماری در بین زنان و مردان یکسانی است، اما مردان نسبت به زنان در سن پایین‌تری به آن مبتلا می‌شوند و بیماری با علائم منفی بیشتر در آن‌ها بروز پیدا می‌کند؛ درنتیجه احتمال بهبودی کمتر بوده و پیامدهای وخیم‌تری را به همراه دارد.
حقایقی در مورد اسکیزوفرنی
اسکیزوفرنی یک بیماری مغزی است و هم‌چون آلزایمر، پارکینسون و اوتیسم با تغییر انتقال‌دهنده‌های عصبی، ساختار فیزیکی و عملکرد مغزی همراه است. مادامی که لازم است این مشکل به عنوان یک بیماری مغزی تحت درمان قرار گیرد، هنوز هم در مراحل درمانی، با آن هم‌چون یک بیماری روانی برخورد می‌شود و بسیاری از مبتلایان تحت درمان‌های نادرست قرار می‌گیرند. از دیگر مشکلات مبتلایان به اسکیزوفرنی این است که این افراد در دستگاه‌های دادرسی کیفری کشورهای گوناگون در رده‌بندی بیماران روانی و نیازمند پوشش‌های حمایتی درمانی دسته‌بندی نمی‌شوند.
بیش‌از ۲۰۰ هزار نفر از مبتلایان اسکیزوفرنی، جزو افراد بی‌خانمان هستند که به دلیل هذیان‌گویی و توهمی بودن از رفتن به پناهگاه‌ها خودداری می‌کنند. از سوی دیگر بسیاری از مردم جهان، افراد اسکیزوفرنیک را خشن و خطرناک می‌دانند؛ درحالی‌که آن‌ها هم‌چون سایر بیماران روان‌پریش، انسان‌های مهربان، دوست داشتنی و حساس محسوب می‌شوند.
چرا مبتلایان به اسکیزوفرنی درمان نمی‌شوند؟
عدم آگاهی عمومی نسبت به اسکیزوفرنی باعث می‌شود که افراد مبتلا امکان درمان را از دست بدهند؛ درحالی‌که تشخیص اسکیزوفرنی در مراحل ابتدایی کاملاً درمان‌پذیر است. این بیماری در ابتدا با احساس سردرگمی و توهم اتفاق می‌افتد. سپس راه‌های درمانی آن به‌طور کامل مسدود شده و در نهایت به پارانوئید، اضطراب حاد و افسردگی منتهی می‌شود. بنا بر آمار بیش از ۵۰ درصد از افراد مبتلا تحت درمان قرار نمی‌گیرند؛ این افراد در اکثر مواقع با مشکل "آنوسوگنوزیا" یعنی ناتوانی در تشخیص بیمار بودن خود نیز مواجه هستند؛ بنابراین تعیین هفته اسکیزوفرنی، نه تنها منجر به ارتقای سطح آگاهی نسبت به آن می‌شود، بلکه دستیابی به اهداف تعیین‌شده برای مبتلایان را هموارتر می‌کند.
نظر شما