کاوازاکی، تاریخچه بیماری و روش های درمان

به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، کاوازاکی نوعی بیماری است که معمولاً در میان کودکان زیر پنج سال رخ می‌دهد و طی آن دیواره شریان‌ها دچار ورم و التهاب می‌شود. در این بیماری، غدد لنفاوی پوست و غشای مخاطی دهان، بینی و گلو نیز ملتهب می‌شود. نشانه اصلی بروز این بیماری تب است. تشخیص و درمان به موقع کاوازاکی می‌تواند خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی را کاهش دهد. اگرچه هنوز علت بروز این بیماری به طور قطعی مشخص نشده است، اما دانشمندان معتقد هستند که کاوازاکی مسری نیست و از فردی به فرد دیگر منتقل نمی‌شود. در ادامه شما را با تاریخچه پیدایش بیماری کاوازاکی، علائم و روش‌های درمان آن آشنا می‌کنیم:

تاریخچه پیدایش بیماری کاوازاکی

بیماری کاوازاکی برای اولین بار در سال ۱۹۶۷، توسط یک متخصص کودک ژاپنی به نام "تامی ساکو کاوازاکی" گزارش شد. این بیماری در ابتدا "موکوکوتانئوس لنف نود سندرم" (Mucocutaneous lymph node syndrom) نام گرفت. تامی ساکو کاوازاکی علائمی مانند تب، قرمزی چشم، قرمزی گلو، دهان و راش پوستی را در بیماران مبتلا به این بیماری مشاهده و گزارش کرد. چند سال بعد موارد دیگر مانند التهاب دیواره رگ‌های خونی و مشکلات قلبی عروقی نیز به علائم این بیماری اضافه شد.

علائم بیماری کاوازاکی چیست؟

علائم بیماری کاوازاکی شامل تب، قرمزی چشم‌ها، اختلالات پوستی، ورم و قرمزی لب‌ها و زبان، التهاب و قرمزی دست‌ها و پاها و ملتهب شدن غدد لنفاوی در گردن می‌شود. این بیماری شامل سه مرحله حاد، تحت حاد (طولانی تر و با شدت کمتر از حاد) و بهبودی می‌شود. مرحله حاد به دو هفته نخست بروز بیماری گفته می‌شود که در آن تب و سایر علائم بروز می‌کند. مرحله تحت حاد از هفته دوم تا چهارم بیماری را در بر می‌گیرد که طی آن پلاکت‌های خون افزایش می‌یابد و ممکن است دیواره سرخرگ‌های بدن ملتهب شود. مرحله آخر که بهبودی نام دارد از ماه اول تا سوم پس از بروز بیماری را شامل می‌شود که طی آن ناهنجاری‌های عروق خونی بهبود پیدا می‌کند.

روش تشخیص بیماری کاوازاکی

پزشکان و متخصصان معمولاً به منظور تشخیص بیماری کاوازاکی، در ابتدا احتمال ابتلا به بیماری‌هایی با علائم مشترک مانند سرخک، تب مخملک، و سندرم شوک سمی را رد می‌کنند. پس از آن پزشک معاینه بالینی را آغاز می‌کند و آزمایش ادرار، آزمایش خون، نوار قلب و اکوکاردیوگرام تجویز می‌کند؛ با انجام دادن نوار قلب و اکوکاردیوگرام، عملکرد قلب فرد مشخص می‌شود.

کاوازاکی چگونه درمان می‌شود؟

پزشکان برای افراد مبتلا به بیماری کاوازاکی، داروی آسپرین و ایمونوگلوبولین (IVIG) تجویز می‌کنند. داروی ایمونوگلوبولین از طریق وریدی به بیماران تزریق می‌شود و التهاب رگ‌های خونی را کاهش می‌دهد. آسپرین نیز به کاهش تب و درد افراد کمک می‌کند و خطر احتمالی لخته شدن خون را کاهش می‌دهد. معمولاً مصرف آسپرین بعد از مرخص شدن از بیمارستان و در منزل نیز باید ادامه پیدا کند. علاوه بر این، بیماران می‌توانند برای مرطوب نگه داشتن پوست بدن خود از لوسیون استفاده کنند. در صورتی که بیماری کاوازاکی باعث بروز مشکلات قلبی عروقی شود، لازم است فرد درمان‌های بیشتری دریافت کند.

ارتباط بین کاوازاکی و کرونا چیست؟

تئوری‌هایی مبنی بر وجود ارتباط بین سندرم کاوازاکی و کووید -۱۹ مطرح شده و سازمان جهانی بهداشت نیز پژوهش‌های خود در این مورد آغاز کرده است. برخی پزشکان احتمال داده‌اند که سندرم کاوازاکی با ویروس کرونا ارتباط مستقیم دارد. به گفته متخصصان، ارتباط بین بیماری کاوازاکی با کرونا، باعث شدیدتر شدن علائم هیچکدام از این بیماری‌ها نمی‌شود و مبتلایان همان علائم شناخته شده را تجربه خواهند کرد. تا کنون بیش از ۸۵ کودک زیر ۱۵ سال در آمریکا و کشورهای اروپایی مانند ایتالیا، فرانسه و بریتانیا به سندرم کاوازاکی مبتلا شده‌اند.