به گزارش خبرنگار ایمنا، لیلا پرویزی، مدیرگروه رشته بازیگری و عضو هیأت علمی دانشگاه سپهر اصفهان شامگاه گذشته _۲۷ اردیبهشت_ در گفت‌وگوی اینستاگرامی خود با حامد نصرآبادیان که با موضوع "تئاتر اصفهان، دیروز_امروز_فردا" برگزار شده بود، اظهار کرد: تاریخ نمایش اصفهان به پیش از اسلام و پس از آن تقسیم می‌شود که به روایت بسیاری از سیاحت گران اوج شکوفایی آن در دوره صفویان بوده است.
وی افزود: از این دوره که بگذریم، به دوران نقش‌آفرینی ارامنه در تئاتر ایران و خصوصاً اصفهان می‌رسیم. ارامنه به لحاظ پیشینه فرهنگی و رفت و آمدی که با ارمنستان داشتند و همچنین به واسطه برخی کسانی که به اروپا متصل بودند با علم روز و فرهنگ و هنر اروپایی بیشتر آشنا بوده و آن را به اصفهان آوردند. در سال ۱۲۶۷ در مدرسه جلفا باشگاه تئاتری تأسیس شد و در آن تئاترهایی به زبان ارمنی اجرا می‌شد.
این کارگردان تئاتر ادامه داد: نقطه عطف تئاتر اصفهان به وسیله زنده یاد ناصر فرهمند ایجاد شد؛ هر آنچه امروزه در تئاتر اصفهان داریم از نتیجه زحمت اوست، وی تحصیل کرده زبان انگلیسی بود و با تئاتر آشنایی داشت. زنده یاد فرهمند توسط مهدی روشن ضمیر که صاحب هتل جهان در اصفهان بوده است فراخوانده شد و از او خواسته می‌شود تا تئاتری در این هتل اجرا کند.
پرویزی گفت: اولین تئاتری که در اصفهان اجرا شد، "رستاخیز" نام داشت که توسط میرزاده عشقی نوشته شده بود؛ پس از این زنده یاد فرهمند گروهی را شکل می‌دهد که اولین گروه تئاتر فارسی زبان در اصفهان نام می‌گیرد و بعدها ارحام صدر که از بزرگان تئاتر به حساب می‌آید، توسط زنده یاد فرهمند شناخته می‌شود.
وی خاطرنشان کرد: ۵۰ سال پیش در اصفهان دو فضای متفاوت در تئاتر داشتیم؛ یکی تئاتر جدی، روز و عمیق و در دیگری تئاتر کمدی که "مکتب کمدی انتقادی" بر اساس آن پایه‌ریزی شد.
اصفهان روزی پایتخت تئاتر ایران بوده است
این کارگردان با اشاره به اینکه "همه بزرگان تئاتر ایران معتقد هستند که اصفهان در دوره‌ای پایتخت تئاتر ایران محسوب می‌شد" تاکید کرد: مرحوم فرهمند در سال ۴۹ از دنیا می‌رود و با درگذشت او "تئاتر اصفهان" به تعطیلی کشیده می‌شود اما ارحام صدر که در "تئاتر سپاهان" مشغول بود تا زمان انقلاب اجرا داشته است؛ همین امر منجر شد تا آنچه از تئاتر اصفهان به یاد داریم، مربوط به تئاتر کمدی ارحام باشد و بخش جدی تئاتر اصفهان را کمتر کسی مورد اشاره قرار داده یا با آن آشنایی داشته باشد.
پرویزی افزود: پس از اینکه در سال‌های آخر دهه ۵۰ شمسی ارحام صدر نتوانست کاری روی صحنه ببرد، تا سال‌ها در اصفهان تئاتر کمدی نداشتیم. تا اینکه بعدها حسن اکلیلی و قدرت‌الله ایزدی تئاتر کمدی را، البته نه به شکل انتقادی آن در اصفهان ادامه دادند.
وی ادامه داد: از سال ۵۷ تا ۷۵ دوره‌ای عجیب در تئاتر اصفهان داریم؛ چراکه انقلاب و پس از آن جنگ رخ داده بود، بسیاری نمی‌توانستند کار کنند و نسل جدیدی وارد عرصه تئاتر شدند. در این دوره، تئاتر اصفهان به رهبری استاد ابراهیم کریمی و با گرایش‌های مذهبی دنبال شد.
این کارگردان تئاتر با اشاره به تأسیس اولین دانشگاه‌های تئاتر در اصفهان تصریح کرد: در سال ۷۵ برخی از افراد تحصیل کرد که در تهران آموزش دیده بودند، به اصفهان بازگشتند و در همان سال "دانشگاه سوره اصفهان" با رشته تئاتر و سینما تأسیس کردند؛ در واقع پس از این اتفاق تئاتر اصفهان دچار نوعی تحول و دگرگونی می‌شود چراکه اندیشه، شکل اجرا و متون نو ارائه شد.
پرویزی اضافه کرد: پس از مدتی "دانشگاه سوره" تعطیل و دانشگاه سپهر تأسیس شد و تئاتر اصفهان با افرادی که دانش آموخته سوره و سپهر یا سایر دانشگاه‌ها هستند به کار خود ادامه داد. شهر اصفهان پس از تهران دومین شهری است که دانش آموخته‌های بسیاری در تئاتر دارد اما این دانش آموخته‌ها به دلایل بسیار حال خوبی ندارند.
تئاتر خصوصی یعنی تنزل
وی با بیان اینکه همه دانش آموخته‌های تئاتر یک دغدغه مشترک دارند، گفت: دغدغه ما این است که آیا نهادی برای حمایت از هنرمند تئاتر وجود دارد؟ باید از کسانی که از تئاتر خصوصی صحبت می‌کنند، پرسید که بر چه اساس چنین سخنی را می‌گویند، تئاتر خصوصی به معنی تن دادن به سلیقه عام است؛ چراکه در این صورت نیازمند به جذب مخاطب می‌شویم و به همین دلیل ناچار به در نظر گرفتن سلیقه عام خواهیم شد و رفتن به سوی سلیقه عام یعنی تنزل کردن اما زمانی که از تئاتر حمایت شود چنین اتفاقی رخ نخواهد داد.
این کارگردان تئاتر با تاکید بر اینکه باید برای ارتقای فرهنگ هزینه کرد، ادامه داد: ما در اصفهان نیاز به برگزاری ورکشاپ‌های تئاتر خیابانی داریم، چراکه اصفهان به دلیل برخورداری از موقعیت جغرافیایی و گردشگری مناسب، بستر بسیار خوبی برای اجرای تئاتر خیابانی دارد.
پرویزی افزود: مرکز هنرهای نمایشی، اصفهان را به عنوان استانی که سرشار از پتانسیل است، نمی‌بیند و از آن حمایت مالی و علمی نمی‌کند، حتی زمانی که جشنواره داریم از تحصیلکرده‌های اصفهان برای داوری استفاده نمی‌کنند. بارها به این مرکز نامه نوشته‌ایم که چرا بر شورای بازبینی استان نظارت نمی‌شود، این شورا در اصفهان تحصیل کرده، آکادمیک و حرفه‌ای نیست و با متون و افراد سلیقه‌ای رفتار می‌کنند.
فکری به حال مافیای تئاتر اصفهان بکنید!
وی گفت: اصفهان از مهم‌ترین شهرها در حوزه تئاتر است چراکه دانشگاه تئاتر دارد و و هر سال فارغ‌التحصیلانی را در این حوزه به جامعه تحویل می‌دهد و اگر قرار باشد به وضع آن رسیدگی نشود بهتر است دانشگاه‌های تئاتر را شهرستان‌ها تعطیل کنیم. بودجه‌ها در تهران صرف می‌شود، چگونه است که استانی به بزرگی اصفهان بودجه‌ای از سوی مرکز هنرهای نمایشی دریافت نمی‌کند؟ از سویی مرکز هنرهای نمایشی باید به حال اصفهان فکری کند تا از دست مافیایی که اجازه ورود به دانشجو تئاتر را نمی‌دهد، نجات پیدا کند.
این کارگردان تئاتر اضافه کرد: از طرفی محدود بودن سال‌های تئاتر در شهرستان‌ها باعث شده است تا این سالن‌ها تعریف تخصصی نداشته و هر بار برای اجرای نوعی تئاتر مورد استفاده قرار گیرند؛ همین امر منجر به گریزان شدن تماشاگران از تئاتر می‌شود و اینگونه بخشی از درآمدهایی که می‌توان از طریق تماشاگران تئاتر کسب کرد، را از دست می‌دهیم.
پرویزی تصریح کرد: شهرداری اصفهان از افرادی که بتوانند تئاتر خیابانی اجرا کنند، بسیار حمایت می‌کند و من مشتاق و خواهان این امر هستم که دانشجویان با این سبک از تئاتر آشنا شوند تا بلافاصله پس از فارغ‌التحصیلی وارد بازار کار شوند.
نظر شما