به گزارش خبرنگار ایمنا، لیلا پرویزی، مدیرگروه رشته بازیگری و عضو هیأت علمی دانشگاه سپهر اصفهان شامگاه گذشته -۲۴ اردیبهشت- در گفت و گوی اینستاگرامی خود با معینالدین عشاقی که با موضوع نقش دانشکدههای تئاتر در حرفه تئاتر برگزار شده بود، اظهار کرد: باید پرسید آیا تئاتر ضرورت یک جامعه است یا خیر و اگر معتقد هستیم که تئاتر بار فرهنگی یک جامعه را بر دوش گرفته است، مجدداً باید این پرسش را طرح کنیم که آیا خروجی دانشگاههای تئاتر افرادی هستند که مسئولیت آن را بر دوش گرفته و این فرهنگ را در جامعه انتشار دهند؟ و در نهایت نیز باید بپرسیم آیا چنین افرادی از سوی نهادهای مرتبط حمایت میشوند؟
وی با بیان اینکه "ابتدا باید مشخص کنیم دانشجوی تئاتر کیست" افزود: هر دانشجویی باید علاقمند، پژوهشگر، پویا، جسور، عاشق، خلاق و اهل اندیشه و مطالعه باشد، حال با توجه به این تعریف باید ببینیم چند درصد از دانشجویان تئاتر این ویژگیها را دارا هستند، چند درصد از دانشجویانی که وارد دانشگاهها میشوند در قدم اول عاشق رشته خود هستند.
عضو هیأت علمی دانشگاه سپهر اصفهان ادامه داد: به عنوان کسی که سالها در این زمینه فعالیت داشتهام یکی از معضلاتی که در این خصوص مشاهده کردهام این است که بسیاری از دانشجویان به صورت اتفاقی و ناآگاهانه وارد رشتهای میشوند و در آن تحصیل میکنند؛ برای مثال از ۴۰ نفر ورودی یک دانشگاه شاید ۱۰ نفر از آنها با عشق وارد شده باشند.
پرویزی اضافه کرد: حال باید این سوال را مطرح کرد که از میان این ۱۰ نفر چند نفر عاشق مطالعه هستند، چند نفر از آنها به این نکته واقف هستند که تئاتر علم است و باید برای مجهز شدن به دانش تئاتر مطالعه، تحقیق و پژوهش کرد؛ واقعیت این است که دانشجویان از مطالعه گریزان هستند.
وی تصریح کرد: دانشجویان ما در ایدههای نو و شناخت زمان و مکان جسور نیستند، در نتیجه تعداد خروجیهای خوب نسبت به ورودیها بسیار اندک است که نیاز به آسیب شناسی مجزا دارد. البته دانشجویانی نیز از دانشگاهها فارغالتحصیل شدهاند که در حال حاضر باعث افتخار کشور هستند مثلاً نغمه صمیمی، علیرضا نادری و حسن معجونی از جمله خروجیهای دانشگاه تئاتر محسوب میشوند؛ اما جای طرح این پرسش هنوز هست که چند نفر از این افراد وجود دارد، چه میزان از دانشجوی مستعد حمایت میشود؟
تفاوت چندانی میان دانشجویان و اساتید رشته تئاتر وجود ندارد
این استاد دانشگاه در خصوص عوامل مؤثر بر بروز چنین رکودی، گفت: اگر بخواهیم مجموعه عواملی را برای این امر در نظر بگیریم؛ عامل ابتدایی را ورودیهای دانشگاه میدانم، چراکه در بدو ورود دانشجو هیچ گزینشی نمیشود. در گذشته ورود به دانشگاه از طریق مصاحبه بود و در این امر نیز سختگیریهای بسیار می شد اما امروزه دانشجو با شرط معدل آن هم معدلی که از طریق مدارس غیرانتفاعی به دست آورده است، وارد دانشگاه میشود.
وی ادامه داد: عامل دوم به اساتید باز میگردد، واقعیت این است که اساتیدی که در گذشته در دانشگاه تدریس میکردند، تفاوت بسیاری با دانشجویان داشتند؛ برای مثال استادی چون فرهاد ناظر زاده کرمانی، استاد سمندریان یا قطبالدین صادقی کسانی بودند که دانشجو هر میزان هم اهل مطالعه بود، باز هم در مقابل آنها احساس پوچی میکرد؛ اما در حال حاضر در بسیاری از دانشگاهها تفاوت چندانی میان دانشجو و استاد وجود ندارد دلیل این امر نیز شاید به تعداد بسیار زیاد دانشگاههای تئاتر بازگردد.
پرویزی خاطرنشان کرد: قطبالدین صادقی در مصاحبهای گفته بود در پاریس هرشب ۶۰۰ نمایش اجرا میشود در حالی که فقط دو دانشکده تئاتر در آن وجود دارد، در صورتی که در کشور ما تئاتر اجرا نمیشود اما ۶۵ دانشگاه تئاتر وجود دارد و این مسألهای قابل تأمل است.
دانشجویان تجربه زیست در حوزه تئاتر ندارند
عضو هیأت علمی دانشگاه سپاهان ادامه داد: عامل دیگر زیست دانشجو است، در واقع در هر حرفهای از هنر تئاتر زیست فرد بر اندیشه او تأثیر خواهد گذاشت، در گذشته هر چیزی با رنج، مشقت و تلاش به دست میآمد برای مثال یافتن کتاب کار بسیار دشواری بود از طرفی دانشجویان گذشته، یکدیگر را جذب کرده و به گروههای تئاتری میرسیدند؛ اما در حال حاضر افرادی که وارد دانشگاه میشوند کسانی هستند که به اصطلاح با سرویس به مدرسه رفته و بازگشتهاند و در واقع هیچ تجربه زیستهای ندارند و گروه تئاتری نیز از میان این دانشجویان تشکیل نمیگردد چراکه آستانه تحمل آنها بسیار کم است.
وی بیان کرد: استاد خوب کسی است که دست دانشجو را گرفته او را قدم به قدم جلو ببرد، برخی از اساتید ممکن است با تعریف بیش از اندازه دانشجوی مستعد را مغرور سازند، برخی از اساتید نیز ممکن است دانشجویان را بدون فراهم کردن بستر آموزشی کافی به سرعت به سوی کارهای تجربی سوق دهند که از نظر من این اتفاق یکی از مشکلاتی است که همه دانشگاههای امروز با آن دست به گریبان هستند چراکه به این امر توجه ندارند که کار تجربی نتیجه آموختن و داشتن دانش است. از طرفی یکی دیگر از شرایط استاد خوب این است که دانشجوی مستعد را زیر بال و پر خود گرفته و به گروههای تئاتری معرفی کند.
باید برای دانشجوی هنر دغدغهمند وجود داشته باشد
این کارگردان تئاتر با بیان اینکه باید برای دانشجویانی دغدغه داشته باشیم که آمدهاند تا در این رشته ماندگار شوند، تصریح کرد: چه آیندهای برای چنین دانشجویی متصور است؟ بر فرض یک دانشجوی تئاتر تمام شرایط لازم را دارا باشد، از او چه حمایتهایی می شود وقتی از سوی ارشاد گفته میشود که مدرک او را قبول ندارند، زمانی که به او گفته میشود سالن تئاتر برای او نیست و هنگامی که نمیتواند پایان نامه خود را به چاپ برساند.
پرویزی ادامه داد: از زمانی که دانشگاهها تأسیس شد، دانشجویان شروع به مطالعه و فکر کردند، ایدهها و اندیشههای نو ایجاد شد، شیوههای اجرایی جدید تزریق شد، مخاطبین خوب جذب گردیدند و منتقدان و روشنفکران به نقد پرداختند شاهد تئاترهای درخوری هستیم درواقع همه این اتفاقات خوب نتیجه دانشگاههای تئاتری بوده است.
سدی جلوی دانشجویان ایجاد شده تا خون تازهای به تئاتر وارد نشود
وی در خصوص تئاتر اصفهان اظهار کرد: تعداد کسانی که تئاترهای خوب در اصفهان اجرا کرده و مجهز به علم تئاتر هستند از جمله امید نیاز، پیمان کریمی، اسماعیل موحدی و غیره از جایی ثابت مانده است و گویا نمیخواهیم کسی را به آنها اضافه کنیم؛ در واقع به نظر میرسد سدی جلوی دانشجویان جدید ایجاد کردهاند تا خون تازهای به تئاتر نیمه جان وارد نسازند.
این کارگردان تئاتر تصریح کرد: انجمن نمایش تنها انجمن صنفی تئاتر است که میتواند از حقوق دانشجویان این رشته دفاع کند، سالهاست که اعضای این انجمن میدانند در حق دانشجویان تئاتر چه ظلمی می شود اما متأسفانه سکوت کردهاند در صورتی که این انجمن وظیفه دارد مقابل برخی اقدامات نامتناسب وزارت ارشاد ایستاده و از حقوق دانشجوی تئاتر دفاع کند.
پرویزی با اشاره به جشنوارههای تئاتر گفت: جشنوارهها بهانههای خوبی برای کسانی است که قصد کار کردن دارند، سال گذشته میان دانشگاه سپهر و شهرداری صحبتهایی شد و تفاهم نامهای نیز امضا شد تا جشنوارهای تحت عنوان "دانش آموختگان تئاتر اصفهان" داشته باشیم که شرط حضور در آن را اصفهانی بودن و دانش آموخته تئاتر بودن قرار دادیم اما پیش از انتشار فراخوان، شیوع بیماری کرونا برگزاری این جشنواره را مسکوت گذاشت.
نظر شما