به گزارش خبرنگار ایمنا، سال‌های اخیر فوتبال ایران روزی نبود که یک مسئول به حمایت رنگی از تیم مورد علاقه‌اش محکوم نشده باشد. بدون اطلاع صحیح از وجود جانبداری در مسئولان فوتبالی، هواداران به آن‌ها اتهام رنگی بودن می‌زنند و همه کاسه و کوزه‌های نتیجه نگرفتن تیم‌شان را بر سر آن‌ها می‌شکنند.
در روزهایی که شیوع کرونا فوتبال را به زانو در آورده، بازار گپ و گفت‌های این چنینی در فضای مجازی و محافل هواداری حسابی داغ است. فدراسیون و ستاد مقابله شیوع کرونا احتمالاً باید تا پایان اردیبشهت ماه تصمیم سختی بگیرند و تکلیف نهایی لیگ را مشخص کنند. تصمیمی که به این راحتی‌ها نیست و جنجال‌هایش از همان شروع شیوع کرونا در کشور به وضوح قابل رؤیت بود. در این شرایط هر نسخه‌ای که فدراسیون و ستاد مقابله با شیوع کرونا برای ادامه مسابقات بپیچد، متهم ردیف اول حمایت از تیم یا تیم‌های خاصی می‌شود.
از جدیدترین و جالب‌ترین صحبت‌های این روزهای فوتبال ایرات اتهام هوادارن و برخی پیشکسوتان پرسپولیس به حضور مهرزاد خلیلیان، مدیرعامل سابق سپاهان در رأس تصمیم‌گیری‌های مرتبط با کرونای ورزش است. آن‌ها معتقدند خلیلیان که اصالتی اصفهانی دارد، حامی طلایی‌پوشان این دیار است و شاید چندان بدش نیاید که لیگ بدون تعیین قهرمان به پایان برسد تا سپاهان یک ناکامی دیگر به پرونده افتخارات چند سال اخیرش سنجاق نشود.
خلیلیان که سال‌های ۹۲ تا ۹۴ را به عنوان مدیرعامل در سپاهان طی کرده، چند ماهی است به عنوات سرپرست فدراسیون پزشکی ورزشی فعالیت می‌کند و شاید فکرش را نمی‌کرد تا چند ماه بعد باید در بالاترین صندلی مدیریتی فدراسیون همیشه آرام پزشکی به کلیدی‌ترین شخصیت ورزشی تبدیل شود و این گونه بر سر چندراهی انتخابی دردسر ساز قرار گیرد. او حالا جلسات ستاد مقابله با شیوع کرونا در ورزش را اداره می‌کند و سخنگوی این ستاد با رسانه‌ها است.
نگرانی هواداران پرسپولیس قطعاً طبیعی است، اما سوال مهم اینجا است که مگر بالاترین سمت اجرایی فوتبال کشور در اختیار محمد نبی با کارنامه مدیرعاملی پرسپولیس نیست؟ اگر گفته طرفدارن سرخپوش صحیح باشد و خلیلیان سرانجام لیگ را به مذاق تیم اصفهانی شیرین کند، پس هواداران پرسپولیس نیز باید بپذیرند که تصمیم‌های آینده فدراسیون با حضور نبی، به سود آن‌ها تمام شود و مهر تأیید بر شائبه‌های هواداران استقلال، تراکتور و سپاهان در آینده زده‌اند؛ اگر سپاهانی بودن خلیلیان مانع تصمیم‌گیری عادلانه‌اش می‌شود، پس نبی نیز نمی‌تواند به سمت و سوی مخالفت با پرسپولیس نظر دهد!
از فدراسیون اصفهانی تا وزیر پرسپولیسی!
البته این حکایت سر دراز دارد و به امروز و دیروز محدود نمی‌شود. شاید اوج چنین اظهار نظرهایی به اواخر دهه ۸۰ باز گردد. سال‌هایی که ذوب آهن و سپاهان یکه تاز میادین فوتبال بودند و آغاز کوچ مدیران اصفهانی به فدراسیون، آرام آرام واژه "فدراسیون اصفهانی" را به فرهنگ لغات فوتبال ایران اضافه می‌کرد.
تاج به ریاست فدراسیون رسید و محمدرضا ساکت با ۹ سال سابقه مدیرعاملی در سپاهان، مدیریت تیم‌های ملی و بعد دبیرکلی فدراسیون فوتبال را تجربه کرد. در ادامه افول ذوبی‌ها و سپاهانی‌ها این ادبیات را از ذهن‌ها پاک کرده بود تا اوج‌گیری دوباره سپاهان، بار دیگر فدراسیون اصفهانی را نقل زبان پرسپولیسی‌ها کند.
این بار اما شرایط متفاوت‌تر از قبل بود. پرسپولیس بیشترین موفقیت تاریخ خود را در دوران حکمرانی تاج و ساکت در سئول به دست آورده بودند و با وجود اصفهانی‌ترین فدراسیون تاریخ فوتبال، هتریک قهرمانی را از انحصار سپاهان خارج کرده بودند.
از سوی دیگر پرسپولیسی‌های زیادی از ابراهیم شکوری گرفته تا مهدی نبی به سمت‌های فدراسیونی رسیده بودند و این بار رقبای پرسپولیس بودند که شعار "وزیر پرسپولیسی" را در بوق و کرنا می‌کردند.
مگر مدیر فوتبالی بدون تعصب رنگی هم داریم؟
با تمام این صحبت‌ها یافتن مسئولان رده بالا یا پایین فوتبال که تعصب به رنگ خاصی نداشته باشند، ناممکن است. کسی که قدم در راه فوتبال می‌گذارد از داور و ناظر گرفته تا رئیس سازمان لیگ و فدراسیون می‌شود، عاشق مستطیل سبز است و عشق به فوتبال بدون رنگ‌ها معنایی ندارد.
این طرفداری صرف مسئولین فوتبالی نیست و بارها شاهد جبهه‌گیری‌های فوتبالی برخی از مسئولان ارشد کشور بوده‌ایم. "عباس عراقچی" دیپلمات معروف ایرانی و معاون سیاسی وزارت امور خارجه که از ابراز علاقه‌اش به پرسپولیس ابایی نداشت یا حجت الاسلام "سید حسن خمینی" که همیشه به طرفداری‌اش از استقلال اذعان کرده است.
در نهایت همه مدیران فوتبالی تمایل رنگی دارند و باعث می‌شود ادعای طرفداران چندان بیراه نباشد و بارها شاهد بوده‌ایم که مدیران فوتبال کشورمان، در بزنگاه‌های حساس به سمت تیم محبوب‌شان غش کرده‌اند، اما این قوانین است که نباید چنین اجازه‌ای به آن‌ها دهد تا رفت و آمدهای مختلف، مسیر فوتبال را دستخوش تغییرات عجیبی نکند. مسئولان هم موظف هستند تا هر صبح که بر صندلی ریاست‌شان تکیه می‌زنند، با کت‌هایشان قلب‌های رنگی خود را تا پایان انجام وظیفه خود بپوشانند و سراغ رنگ محبوب قلبی‌شان نروند.
نظر شما