به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، پس از اتحاد دوباره آلمان در سال ۱۹۸۹ بسیاری از ساکنان هاله، واقع در شرق آلمان، به شهرهای غربی مهاجرت کردند به طوری که جمعیت این شهر از ۳۲۰ هزار نفر به ۲۳۰ هزار رسید. کاهش جمعیت این شهر مشکلات معماری و اجتماعی زیادی را برای آن به دنبال داشت؛ بسیاری از ساختمان‌ها خالی شد، زیرساخت‌های زیادی بدون استفاده باقی ماند، نرخ بیکاری به اوج خود رسید و سرمایه‌گذاری به طور چشمگیری کاهش یافت. در این وضعیت، دیوار نگاری در هاله با چالش عمده‌ای مواجه شد؛ هنرهای خیابانی غیرقانونی و دیوارنگاری به حدی بین مردم رایج بود که بسیاری از نیروهای تامین امنیت را به اعمال خشونت با پدیدآورندگان آن مجبور می‌کرد.
تبدیل مشکلات به راه حل
هنرمندان جوان آلمانی برای اینکه دو مشکل اساسی، یعنی وجود اموال متروکه و فعالیت‌های هنری غیرقانونی خود را حل کنند، تصمیم گرفتند در محله فریمفلد (Freiimfelde) ، که در غرب هاله و درست در نزدیکی ایستگاه اصلی راه‌آهن واقع بود اما از طریق یک ریل عظیم از مرکز شهر جدا شده بود، دیوارنگاری‌های خود را به معرض نمایش بگذارند. فریمفلد که قبلا منطقه‌ای مسکونی بود در سال ۲۰۱۱ حدود ۵۰ درصد از جمعیت خود را به خاطر مهاجرت از دست داد و کم کم به خالی‌ترین منطقه آلمان تبدیل شد.
خیابان‌ها و ساختمان‌ها عجیب هراسناک بود، دسترسی به خدمات عمومی بسیار کم بود و ساکنان در شرایط زیر فقر به سر می‌بردند. بنابراین، هنرمندان جوان با آمدن به این منطقه نه تنها دیگر برای دیوارنگاری‌های خود با اعمال خشونت‌های نیروهای تامین امنیت مواجه نمی‌شدند، بلکه از طریق زیباسازی فریمفلد می‌توانستند یک بار دیگر آن را احیا کنند و بهبود فضایی، اجتماعی و اقتصادی را برای ساکنان به ارمغان آورند. معماران جوان از تمام پتانسیل منطقه بهره گرفتند و با استفاده از هنر خود فضاهای عمومی را برای ساکنان به مکان‌های بسیار جذاب تبدیل کردند.
برای زیباسازی شهر، آزادانه از هنر خود استفاده کنید
دیوارنگاری‌های معماران جوان آلمانی در منطقه فریمفلد به حدی جذاب بود که دولت در بین سال‌های ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۴ سه جشنواره بزرگ در منطقه برگزار کرد و از این گروه خواست آزادانه، اما به صورت رایگان دیوارها و ساختمان‌های فریمفلد را رنگ‌آمیزی کنند. این ایده با استقبال زیادی از سوی معماران و هنرمندان روبرو شد و نتیجه این که دیوارنگاری‌هایی شگفت‌انگیز سراسر منطقه را در برگرفت.
پس از آن، هنرمندان جوان ورکشاپ‌هایی برای آموزش نقاشی و رنگ‌آمیزی برای تمام گروه‌های سنی ساکن در منطقه برگزار کردند تا از این طریق همگان را به زیباسازی فضاهای فراموش شده شهری برانگیزند. ساکنان فریمفلد با اشتیاق زیاد در کلاس‌های آموزشی شرکت و ذوق هنری خود در طراحی محیط زندگی را تقویت کردند. مدت زمان کوتاهی از برگزاری این ورکشاپ‌ها گذشت که دیوارهای رنگی و فضاهای سرسبز جایگزین ساختمان‌های متروکه و فضاهای کسل‌کننده شهری شد.
از تجربه خلاق تا استراتژی حرفه‌ای
پس از گذشت سه سال از آغاز دیوارنگاری، بیش از ۱۰ هزار متر مربع از دیوارهای محله فریمفلد به شکل بسیار زیبایی رنگ‌آمیزی شد. بسیاری از مالکان با مشاهده فضاهای نقاشی شده از هنرمندان خواستند نمای بیرونی ساختمان‌های آن‌ها را نیز رنگ‌آمیزی کنند. تصویر و هویت کلی فریمفلد در مدت زمانی کوتاه متحول شد؛ دیگر نشانی از کسالت در خیابان‌های منطقه نبود. بسیاری از تاجران در این منطقه سرمایه‌گذاری می‌کردند و قیمت زمین‌ها و خانه‌های خالی به میزان ۸۰ درصد افزایش یافت. با این وجود، مالکان اجاره خانه‌ها را افزایش ندادند تا افراد بیشتری را به سمت محله جذب کنند.
شهردار فریمفلد در سال ۲۰۱۴ تصمیم گرفت استراژی‌های بیشتری را برای توسعه منطقه بکار گیرد؛ فریمفلد گردشگران زیادی را به خود جذب کرده بود اما ضعف زیرساخت‌های شهری و شرایط زندگی مردم همچنان انتقادهای زیادی به دنبال داشت. به همین منظور بخش برنامه‌ریزی شهری رویکرد جدیدی را مورد آزمایش قرار داد؛ مقامات شهری از ساکنان خواستند اقداماتی کارآمد در جهت بهبود محیط شهری خود بکار گیرند و آینده فریمفلد را با ایده‌های خود طراحی کنند. در نتیجه، تمام مردم به رهبری گروهی از معماران طرح‌هایی برای کوچه‌ها و زیرساخت‌های محله ارائه دادند که از این میان بهترین ایده‌های پیشنهاد شده انتخاب می‌شد و با سرمایه‌گذاری دولت به مرحله اجرا در می‌آمد.
تصویر این روزهای فریمفلد بسیار متفاوت با سیمای آن در ۲۰۱۱ و سال‌های قبل از آن است؛ دیگر خبری از سکوت در خیابان‌های محله نیست. دیوارنگاری‌های زیبای منطقه گردشگران زیادی را از سراسر جهان به خود جذب کرده است و شور و نشاط در گوشه و کنار آن هر بازدیدکننده‌ای را به وجد می‌آورد.
نظر شما