به گزارش خبرنگار ایمنا، از همان روزهای ابتدایی طنین انداز شدن بانگ ترسناک ویروس چینی، کمک‌های نقدی و غیرنقدی سلبریتی‌ها و ورزشکاران کل جهان به سوی نیازمندان روانه شد. به مرور و با فراگیری کرونا، همراهی مشهورهای حوزه ورزش بیش از پیش دست‌های نیاز دراز شده را پاسخ داد و ورزشکاران دیگری نیز به این زنجیره اضافه شدند.
کمک‌های ورزشکاران خارجی
تعداد ورزشکارانی که این روزها به یاری بیماران کرونایی شتافته‌اند در این مجال نمی‌گنجد، اما بد نیست با کمی از آن‌ها آشنا شویم. مثل لیونل مسی که ۱ میلیون یورو به شهر بارسلونا و کشورش آرژانتین کمک کرد. از سوی دیگر رقیب بزرگ او یعنی کریستیانو رونالدو علاوه بر کمک ۱.۱ میلیون یورویی، هتل پنج ستاره خود در پرتغال را برای کمک به بیماران کرونایی اهدا کرد.
گواردیولا، لواندوفسکی و همسرش که او نیز ورزشکار است هم ۱ میلیون یورو را صرف بیماران کرونایی کردند. توبی آلدرویرلد، دفاع بلژیکی تاتنهام نیز چند تبلت خرید و به بیمارستان‌ها داد تا بیماران به وسیله آن‌ها با خانواده‌های خود در ارتباط باشند.
پوگبا ستاره فرانسوی منچستریونایتد به عنوان عضو رسمی یونیسف ۲۷ هزار پوند به این نهاد خیریه کمک کرد. او همچنین به جمع آوری کمک‌ها نیز شتافت. بازیکنانی چون زلاتان با مبلغ ۱۰۰ هزار یورو و امباپه با شرط فاش نشدن میزان اهدایی‌اش، پا در عرصه یاری رسانی به بیمارانی شدند که احتمالا روزگار پیش از کرونا طرفدارشان بوده‌اند. این کمک‌ها البته تنها محدود به قاره سبز نبود و عماد محمد رضا، بازیکن اسبق سپاهان نیز هتلش در کربلا را برای کمک به بیماران واگذار کرد.
سلبریتی‌ها داخلی برای کرونا چه کردند؟
با وجود تمام نمونه‌های بالا اما لیست به این کوتاهی نبود و ورزشکاران خارجی که این روزها کمک‌هایشان برای مبارزه با کرونا را از خود دریغ نکرد بسیارند. البته در کشور ما نیز چند تن از ورزشکاران نسبت به این ویروس کشنده بی‌تفاوت نبودند و کمک‌های خود را به نیازمندان رسانده‌اند. مثل علی کریمی که محوله‌ای را به شمال کشور فرستاد و یا بسته‌های معیشتی سید جلال حسینی و مهدی کیانی، کاپیتان‌های پرسپولیس و سپاهان که به بندر انزلی و روستای ملوسان نهاوند رفت. این کمک‌ها صرفا نقدی هم نبود و محمد محبی جوان آینده‌دار سپاهان در زادگاهش بوشهر وارد گود میدان شد و به ضد عفونی معابر پرداخت.
با این حال و در وجود چند مثال اندک داخلی، به نظر این ورزشکاران خارجی هستند که گوی سبقت یاری رسانی را از ورزشکاران ما ربوده‌اند. همین موضوع نقد شدیدی را نسبت به سلبریتی‌ها به همراه داشته‌است. خیلی‌ها برایشان سوال است که چرا خبری از فوتبالیست‌ها و سایر ورزشکاران معروف نیست و این روزها به غیر از لایوهای اینستاگرامی، کمک دیگری را مدنظر خود قرار نمی‌دهند؟ همان هایی که در دوران پیش از شیوع کرونا، اظهار نظرهایشان هرگز محدود به تخصص‌شان نمی‌شد و غر و لندهایشان به کمبودها و کم کاری‌های دولت و مسئولین تمامی نداشت.
حالا و در جایی که شاید خیلی‌ها از آن‌ها انتظار دارند تا پا پیش بگذارند، اقدام خاصی نکرده و تنها به توصیه "در خانه بمانید" بسنده می‌کنند. سوال اما این جا است که دلیل این تفاوت میان سلبریتی‌ها ایرانی و خارجی چیست؟ آیا کمتر بودن درآمد ایرانی‌های ورزشکار نسبت به نمونه‌های خارجی‌شان، منجر به این رخداد شده‌است؟ البته اگر بخواهیم یک طرفه به قاضی نرفته باشیم سوال مهم‌تری را باید مطرح کرد. این که آیا اساسا وظیفه سلبریتی‌ها کمک در چنین مواقعی هست یا خیر؟
رفتار سلبریتی‌های ایرانی محصول تغییر ارزش‌ها در جامعه
در همین خصوص کوروش محمدی، جامعه شناس و عضو شورای اسلامی شهر اصفهان در گفت و گو با خبرنگار ایمنا در رابطه با عدم کمک‌های سلبریتی‌ها در عمل به جای فضا مجازی، گفت: این موضوع ریشه در جامعه‌پذیری افراد دارد. در گذشته ما یک جامعه مسلمان با هم‌بستگی بودیم که با موج قابل توجهی از سرمایه‌های اجتماعی همواره در جامعه ما قابل مشاهده بود.
وی اضافه کرد: در چهار دهه اخیر و با ورود تکنولوژی ها، افزایش جمعیت و ضعف کارکردهای اجتماعی، برخی از ارزش‌های ما تغییر کردند. امروز بخشی از جامعه ما به ویژه در نسل‌های جدید، وارد اقتصاد بارداری شد؛ یعنی جامعه‌ای که معتقد است همه چیز را می‌تواند با پول به دست آورد و روابط انسانی بر پایه ارزش‌های جدید دیگری ارزش گذاری شده است.
عضو شورای اسلامی شهر اصفهان با بیان این که ورزشکاران از جامعه خود فاصله گرفته‌اند، اظهار کرد: ما امروز شاهد آن هستیم که سلبریتی‌ها و ورزشکاران از جامعه که مبنای رشد آن‌ها بوده است فاصله می‌گیرند و جامعه خود را فراموش می‌کنند. آن‌ها ترجیح می‌دهند در کلیپ‌های هیجانی و چالش‌هایی مثل آب یخ و خنده شرکت کنند، اما متاسفانه در چالش همدلی و درک معضلی که امروز گریبان‌گیر بخش زیادی از جامعه ما شده و برای دسترسی به معیشت در تنگنا قرارداده‌شده است، بی‌تفاوت باشد.
وی افزود: این به همان ارزشی بر می‌گردد که تغییر یافته است. این طور نیست که بگوییم این افراد مخالف کمک کردن هستند. ما می‌بینیم برخی از آن‌ها می‌آیند و با توییت و حضور در فضای مجازی و حتی سرکشی و عکس‌های سلفی سعی کنند خود را در کنار مردم نشان دهند. در واقع این حضور در فضای مجازی از دید آن ورزشکار اوج همدلی است که می‌تواند از خود به نمایش بگذارد.
محمدی پیرامون رشد بیشتر جوامع غربی در اقتصاد و تکنولوژی و این که این موضوع نتوانسته بر روی رفتار ورزشکاران تاثیر بگذارد، خاطر نشان کرد: وقتی روی کارکردهای اجتماعی در یک جامعه کار شده باشد، تکنولوژی در خدمت کارکردها در می‌آیند. اما زمانی که کارکردهای اجتماعی قوی نباشند تکنولوژی ارزش‌های جدید برای افراد تولید می‌کند.
در خارج روی مسئولیت پذیری اجتماعی کار شده است
وی اضافه کرد: در جوامع غربی بر روی سرمایه اجتماعی و زیر مولفه‌های آن مثل مسئولیت پذیری اجتماعی کار شده است. امروز در خیلی از استان‌ها مثل اصفهان، سرمایه اجتماعی به شدت آسیب دیده است و زمانی که سرمایه اجتماعی آسیب ببیند، زیر مولفه‌های آن مثل هم‌بستگی و مسئولیت‌پذیری اجتماعی خود به خود کم رنگ می‌شود.
به گزارش ایمنا، به نظر رفتار امروز سلبریتی‌ها تنها محدود به خودشان نمی‌شود. این جامعه است که حالا سال‌ها با ضعف‌های فرهنگی و اجتماعی خود دست و پنجه نرم می‌کند تا محصولی شبیه به ورزشکاران و سلبریتی‌های امروزی به مردم تحویل دهد.
دقیقا انگار آیینه رفتار خود مردم با سلبریتی‌ها است که امروز آن‌ها را به چنین افرادی مبدل کرده است. سلبریتی‌هایی که در ایران بیش از هر جایی در معرض توجه قرار گرفته‌اند و انگار باورشان شده که تافته‌ای جدا بافته هستند. شاید وظیفه آن‌ها کمک به مردم نباشد، اما ادعاهای خودشان در صفحات مجازی، زمانی که خود را مردمی و خیر نشان می‌دهند حالا انتظارات به حقی را برای دنبال کنندگانشان آفریده است.
این روزها شاید بهترین فرصت برای غربال سلبریتی هایی است که دوربین به دست لاف مردمی بودن می‌زنند و هر یاری را در بوق کرنا می‌کنند، با آن‌هایی که واقعا خود را مدیون جامعه می‌دانند و کارهای خیر را، ابزار پول و معروفیت بیشتر نمی‌سازند.
گزارش از: سروش فدائی _ خبرنگار سرویس ورزش ایمنا
نظر شما