به گزارش خبرنگار ایمنا، ناهید پورشبانان متولد سال۷۷ در شهرستان نجف آباد استان اصفهان است. وی ووشو کار ملی پوش در بخش تالو است که توانسته است مدال های طلای جهانی و آسیایی را به دست آورد. وی در مسابقات دانشجویان جهان در سال ۲۰۱۸ با اجرای یک حرکت زیبا لقب ماتریکس دنیای وارونه را به خود اختصاص داد و اکنون به عنوان بازیکن تیم سپاهان در لیگ برتر وشو حضور دارد. خبرنگار ایمنا با ناهید پورشبانان گفت و گویی انجام داده است که در ادامه می خوانید:
چطور به ورزش ووشو علاقه مند شدید؟
من ورزش را با ژیمناستیک شروع کردم. بعد از بسته شدن باشگاه ژیمناستیک به پیشنهاد یکی از کمک مربیان باشگاه که ووشو کار بود از رشته ژیمناستیک به ووشو رفتم.
چطور وارد تیم ملی شدی؟
زمانی که ووشو را شروع کردم رویا و هدف قهرمانی را در سر نداشتم و در حد آماتور تمرین می کردم. در آن زمان گاهی فقط برای شرکت درمسابقات استانی خود را آماده می کردم و برای شرکت در مسابقات رده های بالاتر برنامه ای نداشتم. مربی تیم ووشو استان بعد از این که دید چند سال قهرمان استان اصفهان می شوم، با مربی ام صحبت کرده بود که من را به اردو های تیم ووشو استان بفرستد تا برای مسابقات کشوری آماده شوم. در ۱۲ سالگی اولین مسابقه کشوری ووشو در رده نوجوانان را شرکت کردم و توانستم مدال برنز کسب کنم. پس از آن در مسابقات انتخابی تیم ملی شرکت کردم و به اردو ی تیم ملی راه پیدا کردم.
چه مقام هایی کسب کرده ای؟
دو مدال طلا و یک برنز جهانی، دو مدال طلا، یک مدال نقره و یک برنز آسیایی و تقریبا ۱۵ مدال قهرمانی کشور و انتخاب تیم ملی دارم.
به غیر از ووشو به چه ورزش هایی علاقه داری؟
به ورزش های پارکور و تیر اندازی علاقه مند هستم و هر دو ورزش را امتحان کرده ام، اما به صورت حرفه ای پیگیر نبودم.
در مورد ووشو توضیح بدهید
ورزش ووشو شامل دو بخش مبارزه و نمایش است، در واقع ووشو هنر رزمی است نه یک ورزش رزمی. بخش تالو اجرا های زیبایی از جمله کار با سلاح های مختلف مثل شمشیر و نیزه دارد.
سخت ترین رقیبان شما از کدام کشور هستند؟
ووشو ورزش اصلی کشور چین است؛ این کشور از یک میلیارد جمعیت ۲۰ میلیون ووشوکار حرفه ای دارد. در بخش تالو، ورزشکاران چینی در کنار سطح فنی بالایی که دارند از حمایت عجیب داوران برخوردار هستند. اگر نام بازیکنان کشور چین در لیست مسابقه باشد، در صورتی که ما بهتر از نماینده چین نمایش بدهیم ممکن نیست که ورزشکار چین روی سکوی دوم قرار بگیرد و نماینده ایران بر سکوی نخست بایستد. ولی همه ما تلاش می کنیم تا از چینی ها پیشی بگیریم. در بخش انفرادی تا به الان برای هیچ کشوری اتفاق نیفتاده است که با حضور کشور چین بر سکوی نخست بایستد، اما در بخش تیمی توانسته ایم قهرمانی جمعی را از چین بگیریم و اول شویم.
تیم ملی ووشو امسال برای مسابقات آسیایی به هند اعزام می شود، برنامه ریزی خاصی برای تورنمنت پیش رو دارید؟
در اواخر تیر ماه مسابقات انتخابی اردوی تیم ملی برگزار می شود و همچنین در اردو ها چند مسابقه دیگر برگزار می شود تا افراد فیکس تیم ملی مشخص شوند. با توجه به سختگیری‌هایی که برای تیم ملی ووشو می شود قطعا هرکس به تیم ملی راه پیدا کند، در مسابقات مقام می گیرد و روی سکو می رود. مربیان و داوران ایرانی حساسیت و سختگیری بالا تری نسبت به داوران خارجی دارند. امید زیادی دارم که به عنوان بازیکن فیکس تیم ملی انتخاب شوم و تمام تلاش خود را می کنم تا بر روی سکوی مسابقات آسیایی قرار بگیرم.
سال ۹۸ چطور بود؟
سال گذشته آن چیزی که می خواستم نبود؛ ۹۸ برای ایران و و مردم کشورم سال خوبی نبود و امیدوارم سال ۹۹ برای همه خوب باشد و اتفاقات بد ۹۸ جبران شود.
دلپذیرترین لحظه ورزشی که تجربه کرده ای کی بوده است؟
در دو سال اول که برای اردوی تیم ملی انتخاب شدم اسمم از لیست نهایی خط خورد و بازیکن مشهدی که رقیبم بود به مسابقات مختلف اعزام می شد. با این که در مسابقات قهرمانی کشور و انتخابی تیم ملی من در جایگاه نخست قرار می گرفتم، اما به دلیل تجربه بیشتری که ورزشکار مشهد داشت، او را به مسابقات اعزام می کردند. در سال سوم رده او عوض شد و برای اولین بار به مسابقات جهانی اعزام شدم و توانستم نتیجه ای بگیرم که هیچ بازیکن ایرانی نتوانسته بود تا به آن لحظه بگیرد، سه مدال به دست آوردم که دوتای آن ها طلا بود. برای همین آن مسابقه و مدال ها برای من خیلی ارزشمند هستند.
سخت ترین لحظه ورزشی که تجربه کرده ای.
زمانی که برای مسابقات جهانی دانشجویان رفته بودیم، بعد از رژه، دومین اجرای مسابقات اجرای من بود که از هیئت ژوری به شمشیر من ایراد گرفته شد و اجازه ندادند من با شمشیر خودم مسابقه بدهم. به همین خاطر مجبور شدم با صلاح ورزشکار یک کشور دیگر مسابقه بدهم. بخاطر این که وارم آپ در یک باشگاه دیگر بود شرایط تهیه شمشیر دیگر نداشتم. وقتی یک نفر با یک سلاح تمرین می کند قلق سلاح را می شناسد و راحتی خاصی با آن پیدا می کند، فکر کنید چند دقیقه قبل از شروع نمایش به شما اجازه ندهند با سلاح خودت مسابقه بدهی و هیچ چیز دیگری نباشد که با آن به زمین بروی، مجبور هستی از بازیکن کشور دیگر سلاح بگیری. از لحاظ روانی بر من فشار زیادی وارد شد و تقریبا با ده دقیقه تاخیر اجرا کردم. واقعا تجربه سختی برایم بود.
بزرگترین هدف ورزشی که داری چیست؟
قطعا هر ورزشکاری دوست دارد در المپیک شرکت کند، اما رشته ووشو هنوز از رشته های المپیک نیست. اگر تا زمانی که بازیکن ووشو هستم این ورزش المپیکی شود، دوست دارم در المپیک حضور پیدا کنم و مدال بگیرم و اگر نشد، می خواهم به عنوان مربی تیم در این تورنومنت باشم و بازیکن من روی سکو برود.
وضعیت لیگ ووشو چطور است؟
لیگ ووشو اصلا وضعیت خوبی ندارد. می شود گفت از هشت تیمی که در لیگ حضور دارد تنها دو تیم قوی هستند. دو تیم سپاهان و دانشگاه آزاد با بازیکنان قرار داد مالی می بندند که قرار داد های بالایی نیست. همین دو تیم نیز می گویند برای ما صرف ندارد در لیگ ووشو هزینه کنیم. لیگ آقایان وضعیت بهتری دارد، اما باز هم به نسبت دیگر ورزش ها مبالغ قرار داد ها خوب نیست. مثلا مبلغ قرار داد قهرمان جهان ووشو خیلی پایین تر است از مبلغ قرار دادی که با قهرمان جهان تکواندو بسته می شود.
وضعیت حمایت و امکاناتی باشگاه سپاهان که در اختیار ووشو کاران می گذارد چگونه است؟
حمایت ها و امکاناتی که در اختیار ما قرار می دهند بستگی به مدیرعامل دارد. بعضی از مدیر عامل ها توجه بیشتر و بعضی توجه کمتری دارند؛ این موضوع در همه رشته ها وجود دارد. زمانی که من در رده نوجوانان کار می کردم و در لیگ حضور نداشتم باشگاه سپاهان در قالب یک تیم به نام فولاد ماهان سپاهان در لیگ ووشو تیم می دهد و بهترین تیمی بوده که لیگ ووشو داشته است، ولی در حال حاضر آن شرایط را ندارد.
به نظرت برای بهتر شدن وضعیت ووشو در ایران چه اتفاقاتی باید بیفتد؟
اگر بودجه خاص تری برای ووشو در نظر گرفته شود تا فدراسیون بتواند ورزشکاران را به اردوهای تمرینی در کشور چین اعزام کند، شرایط خیلی بهتر خواهد شد. تقریبا تمام حریفان سر سخت ما از کشورهای شرق آسیا هستند؛ وقتی با بازیکنانی که از خودمان سطح بالاتری دارند تمرین کنیم، پیشرفت بیشتری کسب خواهیم کرد.
از پوشش خبری ورزش ووشو راضی هستید؟
قبلا توجهی به ووشو نمی شد، اما در دو سال اخیر فینال مسابقات از تلویزیون پخش می شود؛ صدا و سیما اجرای ورزشکاران در بازی های آسیایی را پخش کرد که خیلی خوب بود. پخش تلویزیونی شرایط بهتری را می تواند برای ووشو فراهم کند. می توان گفت تنها راه درآمد ورزشکاران، لیگ آن ها است ، اگر پوشش خبری از آن ورزش خوب باشد اسپانسرهای بیشتری برای سرمایه گذاری در لیگ های ورزشی جذب می شوند و در لیگ رشد بیشتری صورت می گیرد.
به عنوان یک دختر، دنبال کردن ورزش حرفه ای برایت سخت نیست؟
خدارا شکر خانواده ام همیشه در کنارم بوده و پدر و مادرم حمایتم کرده اند و اجازه نداده اند جایی کم بیاورم یا این که چون دختر هستم نمی توانم. خانواده ام همیشه به من یادآوری کرده اند که هدفم چیست و چرا ورزش می کنم و مشوق اصلی من هستند.
کدام ورزشکار تاثیر زیادی روی روند ورزشی‌ات داشته است؟
مایکل فلپس و یوسین بولت، دو نفری هستند که باعث شدند من روی ورزش قهرمانی بیشتر تمرکز کنم. نحوه تمرین کردن، دیدگاه هایشان نسبت به ورزش و پشتکارشان در ورزش برایم الگو است. سختکوشی آن ها در زمان هایی که خسته می شوم به من انگیزه می دهد.
مشکلات و سختی هایی که در راه قهرمانی تجربه کرده ای چیست؟
در ورزش فراز و نشیب های زیادی تجربه کرده ام و نمی توانم یک اتفاق یا یک لحظه خاص را بگویم. آسیب دیدگی ها، زمان هایی که شرایط تمرین مناسب نبود، تعصب بعضی از مربیان در ورزش که مانع راهم می شدند؛ به عنوان مثال اولین مربی من مخالف ورزش قهرمانی بود. من سه سال نفر اول استان اصفهان می شدم، اما در تیم استان نبودم، مربی ام همیشه می گفت ورزش قهرمانی به درد نمی خورد من رفتم و نشد! ورزش قهرمانی سخت است و از این قبیل حرف ها که مانع پیشرفت من می شد. بعد از پیگیری مربی تیم ووشو استان اصفهان، من به سمت ورزش قهرمانی کشیده شدم. در باشگاهی که ووشو کار می کردم تنها من به طور جدی ووشو را دنبال کردم.
دوست داری به عنوان یک ووشو کار ایرانی در لیگ چین حضورداشته باشی و لژیونر شوی؟
قطعا خیلی دوست دارم. تمرین کردن در کشوری که مهد ووشو است برایم لذت بخش است، چه برسد که بخواهم لژیونر شوم. امیدوارم که ووشو ایران به حدی برسد که در بخش تالو به کشور چین لژیونر بفرستد. فقط هنگ کنگ در لیگ چین بازیکن دارد، آن هم به خاطر این که در گذشته نه چندان دوری بخشی از کشور چین بوده است. با این که ما توانسته ایم در جهان و آسیا مدال بگیریم، اما قابل مقایسه با ورزشکاران چینی نیستیم . هیچ کشور دیگری تا الان نتوانسته در بخش تالو لژیونر به چین بفرستد، زیرا بازیکنان آن ها واقعا سطح بالایی دارند. در بخش اجرا ما از نظر سرعت و قدرت چیزی از چینی ها کم نداریم ولی چینی ها در نمایش حرکات سخت از تمام ووشوکاران غیر چینی دو سر و گردن بالاتر هستند.
یک خاطره با نمک از دوران ورزشی ات برایمان بگو
زمانی که به مسابقات جهانی اعزام شده بودیم در روز اول مسابقات من مدال طلا گرفتم اما بخاطر این که قرار بود در روز پایانی تورنومنت به ورزشکاران مدال بدهند، برای استراحت و آماده شدن برای مسابقه فردای آن روز به هتل برگشتم. بعد از چند دقیقه که در اتاق هتل بودم نایب رییس فدراسیون در اتاقم را زد و گفت سریع آماده شو باید برای مراسم دادن مدال ها به سالن مسابقات برویم و تصمیم گرفته اند مدال های مسابقات هر روز را همان روز بدهند. من و یک نفر دیگر از تیم باید روی سکو می رفتیم، تا آماده شدیم و تاکسی گرفتیم طول کشید؛ زمانی که به سالن مسابقات رسیدیم مدال هارا اهدا کرده بودند و یکی دیگر از هم تیمی هایم که آنجا بود بجای من روی سکو رفته و مدالم را گرفته بود. وقتی از سکو پایین آمد مدال و دسته گل را به من داد من فقط نگاه می کردم و باورم نمی شد این اتفاق افتاده است، حس واقعا بدی بود احساس می کردم دنیا روی سرم خراب شده. به این ترتیب اولین مدال طلایی که در مسابقات جهانی گرفتم روی سکو نرفتم و یک نفر دیگر بجای من مدالم را گرفت. خداروشکر در همان دور از مسابقات یک مدال طلای دیگر گرفتم و روی سکو رفتم.
تا چه زمانی و تا کجا به ورزش ادامه می دهید؟
تا وقتی که بتوانم به بازیکنی ادامه می دهم، اما به طور کلی ورزش برای یک قهرمان پایانی ندارد، زیرا بعد از بازیکنی به حرفه مربیگری وارد می شود و ادامه می دهد، می تواند با بیشتر شدن اطلاعات و علم ورزشی کارهای علمی و تحقیقاتی در زمینه ورزشی انجام دهد. به طور کلی برای کسی که ورزش را دوست دارد هیچگاه ورزش تمام نمی شود و تنها نقش او در ورزش تغییر می‌کند.
از سختی های دانشجو بودن در کنار ورزش حرفه ای برایمان بگویید.
دانشجوی تربیت بدنی دانشگاه خوارزمی تهران هستم و مثل همه دانشجو ها از هشت صبح تا پنج بعد از ظهر کلاس دارم و بعد از دانشگاه برای تمرین باید به باشگاه بروم. تایم های کمتری تمرین می کنم و زمان استراحت زیادی ندارم.
در روز های کرونا چه طور تمرین می کنید؟
بخش تالو بخاطر این که کار با سلاح دارد، فضای خانه برای تمرین ما مناسب نیست و با وسیله ای مانند چوب یا نیزه نمی شود تمرین کرد. بیشتر به بدنسازی می پردازم و تک حرکت هایی که بشود در خانه انجام داد را تمرین می کنم. امیدوارم هرچه زود تر اوضاع بهتر شود تا بتوانیم بعد از بازگشایی باشگاه ها به تمرینات اصلی بپردازیم.
آیا این تعطیلی باعث افت آمادگی بدنیت شده است؟
تلاشم بر این بوده که افت بدنی نداشته باشم، زمانی که به تمرینات اصلی برگردیم مشخص می شود که عملکردم کاهش داشته است یا خیر.
در حال حاضر که بخاطر وضعیت بحرانی کرونا در خانه هستی بیشتر چه فعالیت هایی می کنی؟
علاقه زیادی به کتاب خواندن دارم بخاطر فشار تمرینات و پر بودن برنامه ام زمان زیادی برای کتاب خواندن نداشتم ، در این مدت بیشتر توانستم کتاب بخوانم. نقاشی می کشم و بیشتر برای برنامه ها و اهدافم فکر میکنم.
حرف آخر
از خانواده ام تشکر می کنم که با تمام فراز و نشیب هایی که داشتم کنارم بودند و در راه قهرمانی مرا حمایت کردند. همچنین از تمام مربیانی که تا به الان داشته ام تشکر میکنم بخصوص استاد تیمور بنی طالبی، محسن احمدی، مربی تیم ملی مریم معماری، محبوبه کریمی.
گفت و گو از: فاطمه شهسواری _ خبرنگار سرویس ورزش ایمنا
نظر شما