به گزارش خبرنگار ایمنا، زمین هر سال یک دور خورشید می‌گردد و ایرانیان این پدیده زیبا را که هر ۳۶۵ روز یک بار رخ می‌دهد با نام نوروز جشن می‌گیرند و با چیدن هفت سین به پیشواز بهار می‌روند.
عباس تراب زاده در خصوص هفت سین و تاریخچه آن می‌گوید: پیشینه چیدن سفره هفت سین به دوران باستان برمی‌گردد در آن زمان هفت‌سین‌شان متفاوت بوده چراکه در ابتدا هفت سین، دانه‌های جو، گندم، ماش، عدس، ارزن، نخود و لوبیا بوده و آن‌ها را سبز می‌کردند.
وی می‌افزاید: قبل از اسلام در ابتدای سال نو خورشیدی شمع، شیرینی، شهد، شمشاد، شقایق و شاخه نبات و شراب روی سفره قرار می‌دادند که بعد از اسلام به علت حرام شدن شراب، سرکه جایگزین آن می‌شود و به همین علت هفت شین به هفت سین تغییر نام می‌دهد.
این مردم شناس ادامه می‌دهد: ویژگی‌های هفت سین این است که ملزومات آن با حرف سین شروع شود و ریشه گیاهی داشته و مقابل خوردن و نوع ترکیبی نداشته باشد. سبزه، سیب، سمنو، سیر، سکه و سماق اصل سفره هفت سین است و در روستاها و آبادی‌ها بجای هفت سین تنقلات بومی و محلی خود را درون سفره قرار می‌دادند.
تراب زاده با اشاره به اینکه "ماهی گلی" ریشه ایرانی در سفره هفت سین ندارد، تصریح می‌کند: هر سین نمادی دارد که سبزه نماد شادابی و سرسبزی، سیب نماد عشق و دوستی و سلامتی، سمنو ریشه گیاهی دارد و از جوانه گندم درست می‌شود نمادی از برکت، سنجد نماد دلباختگی، سیر نماد مبارزه با میکروب، سرکه نماد مبارزه با آلودگی و پاکی محیط سماق نماد پیوند و مهر و محبت، آب نماد روشنایی است.
وی با اشاره به اینکه عدد هفت عدد مقدسی در غالب عقاید است، می‌افزاید: هفت در عقاید ایران باستان به معنی امرداد است که نماد دوستی مهر و باروری است.
این مردم شناس با اشاره به اینکه نوروز نشان صلح و دوستی است، خاطر نشان می‌کند: رنگ کردن تخم مرغ اشاره به تنوع اقوام و نژاد دارد که نشان از لزوم حترام به همسایه و دوست و آشنا است و خود تخم مرغ نماد زایش و باروری است.
نظر شما