امیرحسین شبانی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: مسئله شیوع بیماری کرونا باید از جنبه‌های متنوع‌تری بررسی و امکان انجام تحلیلی جامع‌تر فراهم شود، آنچه که باید به آن توجه داشت این است که این اپیدمی یا بیماری واگیردار یک نمونه منحصر به فرد در طول تاریخ نیست.
وی افزود: در طول تاریخ به واسطه شرایطی که در برخی از مکان‌ها ایجاد می‌شده، مشابه این بیماری را به نوعی دیگر در قالب طاعون و وبا و سایر بیماری‌های همه گیر داشته‌ایم.
این کارشناس شهرسازی خاطرنشان کرد: این بیماری‌ها در مقطعی از تاریخ، جمعیتی را گرفتار می‌کرده و تلفاتی داشته است، اما به واسطه پیدا کردن روش درمانی مناسب، گذشتن دوره بیماری یا تغییر شرایط جغرافیایی، این بیماری همه گیر به سرانجام می‌رسیده است.
شبانی با بیان اینکه شیوع بیماری‌های واگیردار مسئله تازه‌ای نیست، تصریح کرد: در حال حاضر بالاترین سطح شهرنشینی در طول تاریخ اسکان بشر بر روی کره زمین ایجاد شده است، چنانچه کشور چین و هند را از آمار رسمی که به وسیله سازمان ملل در سال ۲۰۰۷ بیان شده است، کنار بگذاریم، می‌توان گفت که در حال حاضر ۸۰ درصد جمعیت دنیا شهر نشین هستند.
وی با بیان اینکه شهرنشینی موجب تجربه سبک جدیدی از زندگی شده و کرونا را از سایر نمونه‌های مشابه آن متمایز کرده است، اظهار کرد: فناوری‌های ارتباطی، نوع ارتباطات را در شهرها و کلانشهرها تغییر داده است، اما از طرفی به واسطه سبک نوین زندگی در شهرها و کلانشهرها، در حال حاضر حضور انسان در محیط شهری، شرایط ویژه خود را دارد و ویروس کرونا نیز از چنین شرایطی بهترین استفاده را می‌برد.
این دکترای شهرسازی تاکید کرد: به دلیل وجود ارتباطات گسترده و در بیشتر موارد آماده سازی نشده برای برخورد با تهدیدات طبیعی و غیر طبیعی، ما شهرها را در معرض مجموعه‌ای از تهدیدها قرار داده‌ایم و با بر هم زدن ارتباط خودمان با طبیعت شرایطی را مهیا کرده‌ایم که این ارتباط بسیار آسیب پذیر شود.
شبانی ادامه داد: در عین حال خود را نیز برای این شرایط جدید آماده نکرده‌ایم و نبود آمادگی در مقیاس جهانی و مقیاس ملی موجب شده تا با وجود همه پیشرفت‌هایی که در علم پزشکی و مدیریت‌های کلان مقیاس داشته‌ایم، به شدت درگیر چنین بحرانی شویم.
وی عنوان کرد: در حال حاضر شهرنشینی به حداکثر خود رسیده است، سبک زندگی آسیب پذیری را در این دنیای شهری تجربه می‌کنیم و مدیریت‌های شهری تجربه و آمادگی لازم را برای برخورد با چنین تهدیداتی ندارد.
این کارشناس شهرسازی تاکید کرد: برهم زدن ارتباط میان انسان و طبیعت، حداقل از دوره صنعتی شدن، شروعی شتابان گرفت، از دهه ۸۰ میلادی تغییرات اقلیمی به اوج خود رسید و مدیران شهری نتوانستند آلودگی‌های زیست محیطی را کنترل کنند، در چنین شرایطی ویروسی ناشناخته وارد کشور شد و نظام شهرهای را درگیر کرد.
شبانی با بیان اینکه بیماری کرونا یکی از آن مجموعه تهدیداتی است که تاب آوری شهرهای را تحت تأثیر قرار می‌دهد، اظهار کرد: با توجه به آمار سالیانه تلفات انسانی آلودگی هوا، می‌توان گفت که کرونا هنوز قدرتی به اندازه آلودگی هوا برای از میان بردن انسان‌ها نداشته است، اگرچه رعب و وحشت آن در مقطع زمانی حاضر بیشتر از آلودگی هوا است.
وی با بیان اینکه چنانچه در مکانی تعادل میان فضا، فعالیت و انسان برهم بخورد، نقاطی آسیب‌زا ایجاد می‌شود، تاکید کرد: در رابطه با بیماری کرونا نیز رابطه انسان و فضای طبیعی دچار چالشی جدی شده و فعالیت‌های انسانی، هم از منظر اقدامات فردی و جمعی و هم از منظر مدیریتی، تعادل بین انسان و محیط را بر هم زده است.
باید به فکر دوران پسا کرونا نیز باشیم
این کارشناس شهرسازی گفت: توجه به تدابیر در نظر گرفته شده در سطح جهانی و انتقال تجارب در نهایت موجب کنترل این بیماری می‌شود، اما باید به فکر دوران پسا کرونا نیز باشیم؛ ممکن است ویروس‌های مشابهی پیش رو قرار بگیرد که از کرونا کشنده‌تر و واگیردار تر باشد.
شبانی افزود: در حال حاضر مدیریت شهری هم در مقیاس شهروندی و هم در مقیاس مدیریتی باید نسبت به این بحران و شرایطی که در آن قرار داریم، آگاه شود.
وی با بیان اینکه بالا بردن آگاهی‌ها اولویت اصلی در مقیاس شهروندی است، تاکید کرد: آگاهی که منجر به رفتار متعهدانه نشود، نمی‌تواند مؤثر باشد و در نتیجه نمی‌توان انتظار داشت با اطلاع رسانی صرف، سطح آگاهی عمومی بالا برود.
آگاهی شهروندان و مدیریت شهری باید منجر به رفتار متعهدانه آنها شود
این کارشناس شهرسازی عنوان کرد: این آگاهی باید به رفتاری متعهدانه در شهر تبدیل شود که گام اول آن از خود مسئولان شروع می‌شود، باید در رفتار و منش مسئولان این تعهد و رفتار متعهدانه به عنوان سرمشق و الگویی برای مردم، مشاهده شود.
شبانی ادامه داد: مواجه با این بیماری، نیازمند مدیریت واحد در مقیاس شهری است و تا زمانی که این مدیریت واحد محقق نشود، مدیریت این بحران کارآمد و مؤثر نیست.
وی تاکید کرد: نیاز است که مدیریت شهری در قالب یک مغز متفکر، در همه ابعاد، موضوع را تحلیل کند و راهکاری مؤثر ارائه دهد و همه اجزای سیستم مدیریت شهری باید در خدمت این هدف، شروع به هم افزایی و همکاری کنند.
این کارشناس شهرسازی خاطر نشان کرد: چنانچه اجزای سیستم شهری، عملکردی بخشی داشته باشند و دامنه اختیارات و وظایف بر اساس استدلال‌های بخشی و نه فرا بخشی عمل کنند، قطعاً دچار تداخل فعالیتی و تداخل رفتارهای سازمانی می‌شویم و در این صورت دستیابی به مدیریتی کارآمد امکانپذیر نیست.
شبانی از مجموعه مدیریت شهری درخواست کرد: تا در مواجه با بحران‌ها، به سمت مدیریت واحد بحران شهری حرکت کنند و راهکارهای مواجه با بحران را به شکل نظام یافته و در عین حال منسجم و هماهنگ با یکدیگر انجام دهند.
وی تاکید کرد: در غیر این صورت و با توجه به اینکه کرونا ویروسی به شدت هوشمند است و نقاط ضعف را به خوبی می‌شناسد، نبود یک شهروند متعهد و نبود مدیریت شهری واحد و هماهنگ، بهترین شرایط را برای گسترش این ویروس فراهم می‌کند و در حال حاضر نیز مکان‌هایی بیشترین آسیب را دیده که این دو نقطه ضعف اساسی را دارد.
نظر شما