به گزارش خبرنگار ایمنا، به طور کلی می‌توان پیراهن‌های مردانه را به دو دسته رسمی و غیررسمی یا کژوال تقسیم کرد. آگاهی کامل از هر دو نوع این پیراهن‌ها می‌تواند بر روی استایل شما تأثیرگذار باشد. توجه داشته باشید که این جزئیات هستند که می‌توانند مدل و نوع پیراهن را تغییر دهند و یک نوع را به نوعی دیگر تبدیل نمایند.
پیراهن‌های رسمی
معمولاً پیراهن‌های رسمی از پارچه‌های یکدست و گران قیمت دوخته می‌شوند و همین امر کمک می‌کند تا دیرتر چروک شوند. پارچه‌های پیراهن‌های رسمی، بافت در هم تنیده و محکمی دارند که حتی بر اثر برخورد با نقاط نوک تیز، پاره نمی‌شوند. تترون، جناغی، ماهوت و پوپیلین از مهم‌ترین پارچه‌های پیراهن‌های کلاسیک هستند. یقه در این نوع از پیراهن‌ها بلند است و صاف می‌ایستد و ضخامت دارد. پیراهن‌های کلاسیک در قسمت کمر صاف هستند و سرآستین‌های بلندی دارند که تا روی مچ را می‌پوشاند. سرآستین ها با لایه‌های درونی دوخته شده اند که به آنها ضخامت می بخشد. این پیراهن‌ها معمولاً یک جیب و در سمت چپ دارند.
در پیراهن‌های رسمی، پارچه‌ای بر روی دکمه‌ها قرار دارد که پاکت نامیده می‌شود و دکمه‌ها زیر آن مخفی است. معمولاً پیراهن‌های رسمی، سفید رنگ هستند و با کت و شلوار یا شلوارهای پارچه‌ای ست می‌شوند.
پیراهن‌های کژوال
بر خلاف پیراهن‌های رسمی، پیراهن‌های کژوال را در طول روز و در موقعیت‌های مختلف می‌توان پوشید. این پیراهن‌ها از پارچه‌های سبک تری مثل پنبه دوخته شده و وزن کمتری دارند، به همین دلیل هم زودتر چروک می‌شوند. از نکات مثبت پیراهن‌های کژوال آن است که به راحتی با همه لباس‌های روزمره ست و استایل می‌شوند. این پیراهن‌ها می‌توان با شلوار جین و کتان پوشید، آستین‌های آن را تا زد و یا دکمه‌های ۀن را باز گذاشت و روی یک تی شرت پوشید. این پیراهن‌ها نسبت به پیراهن‌های رسمی یقه کوتاه‌تری دارند که به دلیل ضخامت کم، به سادگی خم می‌شوند. سرشانه‌های پیراهن‌های کژوال غالباً بی حالت هستند و هنگام پوشیدن، فرم بدن را به خود می‌گیرند.
این پیراهن‌ها یا دو جیب دارند یا اصلاً جیب ندارند تا فرم ساده خود را حفظ نمایند. معمولاً پایین این نوع از پیراهن‌ها برش گرد و هلالی دارد تا بتوان آن را روی شلوار انداخت. پیراهن‌های کژوال از سرآستین‌های تک لایه برخوردارند که می‌توان به راحتی آنها را تا زد.
نظر شما