به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، مهاجرت به معنای جابجایی اقامتی افراد از یک کشور به کشور دیگر است که در چند دهه اخیر با افزایش چشمگیری داشته است. برخی مردم به دلایل مختلفی نظیر نارضایتی از مسائل سیاسی کشور خود یا در صورت مواجه شدن با فقر، بیماری، حوادث طبیعی، کمبود غذا، جنگ، بیکاری و کمبود امنیت تصمیم به ترک کشور خود و مهاجرت به کشوری جدید می‌کنند.
بااین‌حال، ورود به کشورها به راحتی صورت نمی‌گیرد و شرایط پذیرش مهاجر در کشورهای دنیا با هم تفاوت‌های بسیاری دارد؛ چه بسا در بعضی کشورهای دنیا لازم باشد هفت خان رستم را طی کرد اما در نهایت با شکست روبرو شد و به دنبال راه چاره دیگری افتاد. قوانین امارات متحده عربی، کویت، سوئیس و چین از جمله کشورهایی هستند که به راحتی اجازه پذیرش مهاجران را نمی‌دهد.
امارات متحده عربی
امارات متحده عربی که دارای شهر دبی، یکی از زیباترین و بی‌نظیرترین شهرهای جهان، است تنها در صورتی یک فرد را به عنوان شهروند به رسمیت می‌شناسد که آن فرد به طور قانونی به مدت ۳۰ سال در این کشور سکونت داشته باشد. البته این قانون برای تمام مهاجران یکسان نیست؛ چنانچه فردی از یکی از کشورهای عمان، قطر یا بحرین به امارات متحده عربی کوچ کند، تنها پس از سه سال سکونت، شهروند این کشور بشمار می‌رود و مهاجرانی که از سایر کشورهای عربی به این کشور می‌آیند، پس از هفت سال سکونت، شهروند آن محسوب می‌شوند.
تنها فرزندانی که والدین آن‌ها شهروند قانونی امارات باشد به عنوان شهروند این کشور به رسمیت شناخته می‌شوند و اگر تنها یکی از والدین اماراتی باشد، فرآیند شهروند شدن فرزند به سختی و با شرایط خاصی صورت می‌گیرد. زنان اماراتی که با مردان خارجی ازدواج می‌کنند، نمی‌توانند از همان ابتدا فرزندان خود را به شهروندی این کشور درآورند و فرزندان آن‌ها پس از رسیدن به سن ۱۸ سالگی شهروند امارات شناخته می‌شوند.
کویت
قانون ملیت ۱۹۹۹ حاکی است که افرادی که به مدت ۲۰ سال در کشور کویت زندگی می‌کنند، حکم تابعیت برای آن‌ها صادر می‌شود البته مهاجرانی که از کشورهای عربی به این کشور کوچ می‌کنند مشمول پنج سال تخفیف می‌شوند و پس از سکونت ۱۵ ساله در کویت شهروند آن محسوب می‌شوند. قانون ۲۰ سال سکونت برای اخذ تابعیت نیز شرایط خاص خود را دارد به این صورت که تنها افراد مسلمان به تابعیت این کشور پذیرفته می‌شوند و افراد تازه مسلمان پس از پنج سال گرویدن به این دین به عنوان شهروند کویت شناخته می‌شوند. زنان خارجی که با مردان کویتی ازدواج کرده‌اند پس از ۱۵ سال سکونت در این کشور تابع آن محسوب می‌شوند و توانایی صحبت کردن به زبان عربی برای تمام مهاجران الزامی است.
سوئیس
قوانین جدیدی برای مهاجرت‌پذیری در سوئیس دارای رشته‌کوه‌های برفی آلپ در ژانویه ۲۰۱۸ وضع شد که بر اساس آن مهاجران باید مدت ۱۰ سال در این کشور زندگی کنند و یک مجوز کاری جدید به نام Permit C را کسب کنند تا به تابعیت این کشور درآیند. مجوز Permit C که به مهاجران اجازه اقامت و کار کردن در کشور سوئیس را می‌دهد، تنها به افرادی داده می‌شود که به مدت پنج سال پیاپی در این کشور سکونت داشته‌اند و طی این پنج سال از کشور خارج نشده‌اند. قانون پنج سال تنها مشمول افرادی از کشورهای اتحادیه اروپا، کشورهای انجمن تجارت آزاد اروپا، شهروندان آمریکایی و کانادایی است، سایر مهاجران از دیگر کشورهای جهان پس از ۱۰ سال سکونت مداوم مجوز Permit C را کسب می‌کنند.
چین
قانون ملیت جمهوری خلق چین تنها افراد خارجی را به شهروندی قبول می‌کند که دارای خویشاوندان چینی باشند یا خویشاوندان آن‌ها به مدت زیادی در این کشور سکونت داشته باشند. اگر یک فرد هیچ یک از این شرایط را نداشته باشد باید مراحل قانونی و طاقت‌فرسای زیادی را طی کند تا در نهایت به تابعیت این کشور درآید. سکونت طولانی مدت یکی از شرایط ضروری شهروندی در کشور چین بشمار می‌رود که البته مدت زمان دقیق آن برای مهاجران مشخص نشده است و دولت با تصمیم خود افراد خارجی را به تابعیت این کشور در می‌آورد.
نظر شما