به گزارش خبرنگار ایمنا، خفگی، نهنگ آبی و آشفتگی هر سه آثاری متفاوت و بر خلاف مسیر اصلی سینمای ایران هستند. هر چند سریال نهنگ آبی فاصله زیادی با دو اثر دیگر دارد اما نشانه های از مسیر جدید جیرانی در آن قابل مشاهده است.
جیرانی این سال‌ها میخواهد نوآر بسازد، با تکیه بر فرم و تکنیک میخواهد تبحر خود را در سینما به نمایش بگذارد، شاید هم صرفا به دنبال تجربه های جدید است. خفگی فیلم خوبی نبود خلا جدی فیلمنامه مخاطب را آزرده و آشفته میکرد، آشفتگی نیز مشکل فیلمنامه را به شکل جدی تری احساس میکند.
خلق یک نوآر کلاسیک و روان کار بسیار سختی است به جرأت می‌توان گفت، در حال حاضر تنها تعدادی انگشت شمار از کارگردانان خیلی خوب و مطرح سینمای ایران و جهان از پس از ساخت یک نوآر بر می‌آیند.
به علت همین سختی جیرانی در دو فیلم خفگی و آشفتگی از ورود به جامعه، خیابان و مکان‌های عمومی فاصله پرهیز میکند و تمام فیلم به چند لوکیشن خاص محدود می شود. آشفتگی که در خلق فضای مناسب نوار موفق بوده، زیرا المان‌های صحنه و لباس همگی همسو و هماهنگ با یک نوار کلاسیک طراحی و اجرا شده اند.
اما دقیقاً در لحظه‌ای که مخاطب می خواهد از این صحنه، لباس و فضای ایجاد شده در قالب یک نوآر کلاسیک لذت ببرد نقص و خلا فیلمنامه مانند پتکی بر سر و فرود می آید.
فیلمنامه آشفتگی دارای ایده اصلی بسیار خوب و جذابی است، پس از ۲۰ دقیقه ابتدایی یک شوک بزرگ به مخاطب وارد میشود و داستان را وارد مسیر تازه‌ای از روایت میکند.
اما کم توجهی و پردازش ضعیف شخصیت ها و زاویه دید روایت به گونه ای است که داستان آنچنان که باید روان و درست شکل نمی گیرد.
خواه ناخواه دو عنصر فرم و محتوا در هم تنیده شده اند و برای پدید آمدن یک اثر هنری دلنشین، برابری و تناسب این دو عنصر بسیار مهم و تعیین کننده است. آشفتگی از لحاظ فرم و تکنیک فیلم متوسط رو به بالا و حتی خوب است. اما محتوای به شدت ضعیفی دارد.
چرا آشفته‌گی در فرم نیز فیلمی متوسط است؟
جیرانی از شدت علاقه، به نوعی فرم زدگی یا تکنیک زدگی دچار شده و به همین علت سکانس های زیادی از چارچوب فیلم بیرون میزند، برای مثال استفاده از قاب کج در تمامی سکانس های فیلم، حرکتی بی‌معنا و آزار دهنده است.
نمونه دیگر به تصویر کشیدن یک اتفاق از زاویه دید شخصیت های مختلف است، روایت های های مختلف، اطلاعات جدیدی به مخاطب نمیدهند و سکانس به نوعی هجو میشود.
بازیگران
مهناز افشار، بهرام رادان، مهران احمدی و نسیم ادبی بازیگران منتخب جیرانی هستند. مهران احمدی نقش مکمل مرد را بر عهده دارد و بازی نه چندان درخشانی اما قابلی را ارائه میدهد.
بهرام رادان به عنوان مرد اول فیلم، نقش بسیار سختی را عهده دار است، شاید همین سختی باعث بازی پر فراز نشیب رادان شده و آنچنان که باید در همه سکانس ها با ثبات و کیفیت لازم دیده نمیشود.
مهناز افشار در نقش ( دریا مشرقی) نقطه قوت آشفتگی است. افشار در نقش زنی اقوا گر و حریص به شدت درخشان و باور پذیر ظاهر شده، بازی روان و کم نقص افشار کاملا در خدمت شخصیت و فیلمنامه است.
عشق، خشم، ترس و نفرت در سکانس های مختلف کاملا در چشم های افشار مشاهده میشود و مخاطب به راحتی احساس بازیگر را درک میکند، همچنین لحن و صدای افشار کاملا با هر موقعیت فیلم متناسب است.
مهناز افشار احتمالا هیچ گاه تصور نمی‌کرد آشفتگی آخرین فیلم وی در سینمای ایران باشد، افشار بازی های ماندگار زیادی در متروپل، برف روی کاج ها، سعادت آباد و قسم ارائه کرده و امروز نیز فارغ از هر چیز بازی درخشان او در آشفتگی به شدت آبرومندانه و ماندگار خواهد بود.
نظر شما