به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، بسیاری از مقامات رسمی سراسر جهان با سهیم کردن شهروندان در فرآیندهای شهرسازی، از نوآوری‌های مردم بهره می‌گیرند و دست به انجام پروژه‌هایی منحصر به‌فرد می‌زنند. ایده ورای سهیم‌سازی شهروندان این است که مردم یک شهر باید از قدرت کافی برای دخالت در تصمیماتی که بر زندگی آن‌ها تأثیر مستقیم دارد، برخوردار باشند. گاهی مشارکت شهروندان و سهیم‌سازی آن‌ها فرآیندهایی برابر در نظر گرفته می‌شود اما واقعیت این است که این دو با هم تفاوت‌هایی نهفته دارند.
سهیم‌سازی و مشارکت شهروندان در فرآیندهای شهرسازی اگرچه ممکن است در نگاه اول بسیار شبیه به هم به نظر برسد، بااین حال تفاوت‌های چشمگیری، بسته به نقشی که شهروندان باید ایفا کنند، بین این دو مفهوم وجود دارد. سهیم سازی شهروندان مستلزم برقراری بحث و گفتگوهای فعال و هدفمند بین شهروندان و تصمیم‌گیرندگان شهری است. به این معنی که در سهیم‌سازی شهروندان وجود هر دو طرف، یعنی شهروندان و مقامات رسمی، الزامی است و بدون وجود هر کدام هیچ تصمیمی برای شهر اتخاذ نمی‌شود. بااین حال، در مشارکت شهروندان، ساکنان یک شهر بدون حضور مقامات رسمی و به‌طور داوطلبانه در زیباسازی و طراحی شهری دخالت می‌کنند و هر شخص به نوبه خود برای پایداری شهر خود نقشی به عهده می‌گیرد.
در فرآیند سهیم سازی، مسئولان باید ابزارهای لازم را در اختیار شهروندان قرار دهند تا آن‌ها را قادر کنند به اطلاعات عمومی دسترسی کافی داشته باشند، با نمایندگان برگزیده به بحث و گفتگو بپردازند و بر پیاده‌سازی پروژه‌ها نظارت کامل داشته باشند. این‌گونه است که گفته می‌شود شهروندان در فرآیندهای تصمیم‌گیری شهری سهیم شده‌اند وبه این ترتیب طراحی‌های شهری اقدامی جامع به شمار می‌رود و برای تمام پروژه‌ها قابل اجرا است. به طور کلی، اگر مقامات مسئول بخواهند شهروندان را به دخالت در امور شهری تشویق کنند باید این امر را به یک استراتژی کلی تبدیل کنند و همگان را به طور یکسان سهیم کنند و در این صورت یک روش رسمی مبتنی بر قوانین به وجود آورده‌اند. اما اگر شهروندان بخواهند داوطلبانه عقاید خود را در مورد شهرشان بیان کنند، در این صورت در یک فرآیند غیر رسمی شرکت کرده‌اند. وجود قانون در مشارکت شهروندان یک الزام به شمار نمی‌رود چرا که مسئولیتی به عهده هیچ شهروندی نیست. اما از آن‌جا که مشارکت غیر رسمی است، بنابراین قابل اجرا برای تمام پروژه‌ها نیست.
با وجود تفاوت‌های چشمگیر بین سهیم‌سازی و مشارکت شهروندان، این دو یک هدف مشترک را دنبال می‌کنند و آن "بهبود ارائه خدمات عمومی و پروژه‌های شهری" است. با این حال، عناصر متفاوتی در سهیم‌سازی و مشارکت شهروندان نقش ایفا می‌کنند؛ سهیم‌سازی یک نوآوری بالا به پایین است که در آن نقش‌ها از دولت به مردم محول می‌شود و این مقامات رسمی هستند که ساکنان یک شهر را به سمت گفتگو، ارائه و دخالت در اجرای پروژه‌ها سوق می‌دهند. این در حالی است که مشارکت شهروندان یک فرآیند پایین به بالا است که مردم خود نقش‌هایشان را در نوآوری‌های شهری مشخص می‌کنند.
نظر شما