پادگانی که زمین بازی شد

به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، ساختمان موزه شهر پورتسموث، که به طور کامل از آجرهای قرمز رنگ ساخته شده است، در اواخر قرن نوزدهم احداث شد که در آن زمان به عنوان یک پایگاه نظامی مورد استفاده قرار می‌گرفت. پس از تخریب پادگان نظامی، برنامه‌ریزان شهری تصمیم گرفتند که این ساختمان عظیم کاربری صلح آمیزی داشته باشد و به همین خاطر آن را به موزه شهر تبدیل و در محوطه بیرونی آن فضای سبز زیبایی احداث کردند. در فضای سبز جدید یک باغ زیبا با دیوارهای کوتاه تعبیه شده تا فضایی برای بازی  کودکان باشد.

شورای شهر پورتسموث طراحان مشهور انگلستان را به طراحی فضایی در محوطه موزه، برای بازی کودکانی که به همراه والدین خود به بازدید موزه می‌آیند، دعوت کرد. طرح‌های پیشنهادی زیادی برای احداث زمین بازی ارائه شد که در نهایت شورای شهر و برنامه‌ریزان پورتسموث بهترین طرح پیشنهادی را انتخاب کردند و به مرحله اجرا درآوردند. هدف از ادغام موزه و فضای بازی، در واقع جلب توجه کودکان به سمت تاریخ است چرا که در سنین خردسالی، بازی تنها اسباب ارتباط با کودکان محسوب می‌شود و هر واقعیتی را می‌توان از طریق آن به کودکان القا کرد.

تمام وسایلی که برای کودکان در زمین بازی موزه شهر پورتسموث قرار گرفت به طور کامل از تنه‌های درختان و تخته‌چوب‌هایی زیبا ساخته شده است که ساختار چوبی آن با درختان کاشته شده در محوطه موزه هماهنگی بسیاری را به وجود آورده است.

خانه‌هایی چوبی به رنگ زرد و شیروانی‌های قرمز رنگ برای بازی کودکان در محوطه بازی تعبیه شده است که همین ترکیب رنگ باعث سازگاری فضای بازی با ساختمان قرمز رنگ موزه شده است. خانه‌های بازی کودکان روی یک سکوی مرتفع و وسیع فلزی قرار گرفته است که کودکان می‌توانند از طریق پلکان‌هایی توری از سازه بالا روند و در آن‌جا به بازی مشغول شوند. 

زمین بازی موزه شهر پورتسموث به حدی زیبا و جذاب طراحی شده است که علاوه بر جذب کودکان، بسیاری از گردشگران و بازدیدکنندگان را به سمت خود دعوت می‌کند و  این محوطه، از نظر بسیاری از ساکنان شهر، به یک جاذبه گردشگری برای پورتسموث تبدیل شده است.

تعبیه کردن سازه‌هایی با کاربردهای متفاوت نظیر آنچه در این موزه در قالب وسایل بازی و ماهیت پادگانی دیده می‌شود، نوعی پارادکس جالب در طراحی محسوب می‌شود که  دو موضوع متضاد را با هوشمندی در کنار یکدیگر قرار می‌دهد و در واقع جنبه مثبت امر را که همان زندگی "ادامه زندگی" برای نسل آینده است، پر رنگ می‌کند.