امیر دهداری در گفت و گو با خبرنگار ایمنا، در خصوص چگونگی علاقه مندی به ورزش های آبی، اظهار کرد: در کودکی به همراه برادرم که نجات عریق استخر بود شنا را آموزش دیدم. از سن ۱۱ تا ۱۵ سالگی به طور حرفه ای به شنا پرداختم. درابتدا به تیم شنا استان اصفهان دعوت شدم و توانستم چند رکورد کشوری در رده نونهالان ثبت کنم؛ بعد از آن به تیم ملی دعوت شدم. در کنار شنا به صورت تفریحی به واترپولو می پرداختم.
وی ادامه داد: در یک بازه چند ماهه از شنا دور شدم و با واترپلو به عنوان ورزش اصلی تمرینات خود را با بابک بصیر شروع کردم. بعد از گذشت چند ماه به تیم ملی دعوت شدم.
دهداری با اشاره به تعلیق سه سال فدراسیون شنا، شیرجه و واترپلو، گفت: به دلیل مشکلات وزارتخانه، فدراسیون واتر پولو سه سال تعلیق شد و عملا هیچ فعالیتی نداشت. بعد از آمدن محسن رضوانی به فدراسیون، فدراسیون واترپلو، شنا و شیرجه وضعیت بهتری پیدا کرد؛ در این زمان "چریک" به عنوان مربی تیم ملی واترپلو انتخاب شد. چریک نسل جدیدی از ورزشکاران واتر پولو را شکل داد و تنها من و حامد ملک خانبانان و فیروز کوه از نسل قبلی در تیم ملی حضور داشتیم.
وی افزود: در طی چهار سال مربیگری چریک توانستیم در مسابقات مختلف شرکت کنیم. مهم ترین عنوانی که که به دست آوردیم مدال نقره بازی های آسیایی جاکارتا بود که ایران بعد از ۴۵ سال اولین مدال بازی های آسیایی واترپلو را به دست آورد.
زحمات بازیکنان تیم ملی نادیده گرفته شد
دهداری با اشاره به کسب جایگاه سوم در مسابقات آسیایی، تصریح کرد: بعد از برگشت از مسابقات آسیایی جاکارتا دور جدید تمرینات شروع شد که اصلا به شکل جدی پیگیری نمی شد، بیشتر مسئولان مغرور شدند و تقریبا کار ها و زحمات بازیکنان تیم ملی را نادیده گرفتند و به هیچ کدام از قول های قبل از بازی ها عمل نکردند. نه از نظر وضعیت رفاهی و نه مالی شرایط خوبی نبود. قبل از بازی های آسیایی قول پاداش سکه به ما داده شد، اما بعد از مسابقات به وجه نقد تغییر کرد و در پایان به ما کارت هدیه دادند!
وظیفه مسئول رسیدگی به اوضاع است نه بازگو کردن آن!
امیر دهداری با اشاره به وضعیت نا مناسب اقتصادی، افزود: اگر شرایط اقتصادی نامناسب است، برای همه رشته های ورزشی باید شرایط یکسان باشد. چرا بازیکنان تیم فوتبال جوانان ۶ هزار دلار برای چهارمی در یک تورنومنت پاداش بگیرند؟ چرا جناب مسئول فقط به ما می گوید در جنگ اقتصادی هستیم؟ فردی که مسئولیتی به او محول می شود، وظیفه اش رسیدگی به اوضاع است نه بازگو کردن، مسئولان باید شرایط را برای ورزشکار محیا کنند.
ای کاش ورزشکار نشده بودم
بازیکن سابق تیم ملی واترپلو با بیان اینکه شرایط بد اقتصادی برای همه است، اما رفتارهای متفاوت در فدراسیون چیز دیگری نشان می دهد، اظهار کرد: من به عنوان یک ورزشکار حرفه ای ۱۵ سال از زندگی خود را وقف ورزش کرده ام، اما در اوج آمادگی خود به این نتیجه رسیدم که ای کاش از ابتدا ورزش را دنبال نمی کردم، زیرا از لحاظ اقتصادی در فشار هستم. در سن ۲۷ سالگی حرفه دیگری بلد نیستم که بتوانم از راه آن گذران زندگی کنم زیرا تمام زمانم را در راه ورزش قهرمانی گذاشته ام.
دهداری در خصوص خداحافظی از تیم ملی واتر پلو، اظهار کرد: دوست نداشتم خدا حافظی کنم و به خواست خودم از تیم ملی خارج شوم، اما به بخاطر اتفاقاتی که رخ داد و شرایط بد اقتصادی مجبور به این کار شدم و در حال حاضر در اصفهان مربیگری تیم آبی المپیک را برعهده دارم.
برخی در ورزش عرق نریخته اند، اما درآمد بالایی دارند!
بازیکن سابق تیم ملی واترپلو گفت: وضعیت باید برای همه یکسان باشد، چرا یک سری از افرادی که هیچ تلاشی نمی کنند و در راه ورزش عرق نریخته اند منافع و درآمد های کلان دارند، اما من به عنوان یک ورزشکار از امکانات اولیه محروم هستم؟
دهداری با اشاره به نبود امکانات در تیم ملی واترپلو، تصریح کرد: یک یا دو ماه قبل مسابقات با منت امکاناتی در اختیار بازیکنان تیم ملی قرار می دادند. مسئولان در قبال این امکانا رفتارهایی داشتند که فکر و تمرکز ما به هم می ریخت.
وی ادامه داد: یکی از ساده ترین نیازهای هر تیم یک پزشک است. تقریبا هشت سال است که کل رشته های شنا شیرجه و واترپولو بدون پزشک وارد استخر شده و تمرین می کنند! فدراسیون پزشک دارد، اما تمرینات همیشه بدون پزشک انجام می شد.
وقتی بینی من شکست، فدراسیون پزشکی رسیدگی نکرد!
دهداری با اشاره به عدم رسیدگی پزشکان فدراسیون به مصدومان، بیان کرد: در زمانی که بینی من شکست و لگنم در رفت با این که بیمه ورزشی داشتم، وقتی به فدراسیون پزشکی مراجعه کردم جواب درستی نمی دادند و پیگیر کار من نبودند. من هم مجبور شدم با هزینه شخصی پیگیر وضعیت سلامتم شوم.
امیر دهداری با اشاره به بازی های لیگ واترپلو، گفت: لیگ واتر پولو یکی از قدیمی ترین لیگ های ورزشی ایران است. در ۱۰ سال اخیر و بخصوص از سه چهار سال پیش خیلی از تیم ها ریزش پیدا کرده اند و بازی های لیگ بخاطر نبود تیم از حالت رفت و برگشت خارج شده و به صورت دوره ای در چند هفته برگزار می شود. می توان گفت عملا لیگ از حالت عادی خارج شده است.
بیش از ۱۰۰ میلیون تومان از باشگاه ها طلب دارم
ملی پوش سابق واترپلو در خصوص وضعیت قرار دادها و دریافتی های بازیکنان واترپلو، تصریح کرد: سیستم مالی لیگ به هم ریخته است. قرار دادهای مالی واقعا مناسب نیست و بازیکن دریافتی ندارد. من به شخصه بیش از ۱۰۰ میلیون تومان از باشگاه ها طلبکار هستم. شکایت کردن بصرفه نیست زیرا بعد از چند سال نصف یا یک سوم پول را دریافت می کنیم.
حریف واترپولوی ایران برای المپیکی شدن چین است
دهداری با اشاره به اهمیت صعود به المپیک ۲۰۲۰، گفت: تیم ملی اصلا حمایت نمی شود. میزبان المپیک ۲۰۲۰ کشور ژاپن است؛ این کشور بخاطر میزبان بودن بدون مرحله اول انتخابی می تواند یکی از تیم های حاضر در المپیک باشد. حریف ما چین است و اگر چین را ببریم وارد المپیک می شویم. بعد از بازی های آسیایی، بازیکنان چینی شش ماه برای اردو به اسپانیا رفتند و تمرینات منظمی دارند. در صورتی که اردوی اصلی تیم ملی ۹ماه بعد است. تنها اردو تیم ملی در این بازه اعزام به کره در پی دعوت این کشور بود.
دهداری با اشاره به اهمیت بالای المپیک، اظهار کرد: بازی های آسیایی و المپیک۲۰۲۰ خیلی فرق دارد. تیمی که به المپیک می رود باید از همه نظر آماده و کامل باشد. مسئولان یک ماه پیش به فکر المپیک افتاده اند. تمرینات و اردوی تیم ملی به درخواست کشور های ضعیف آسیای شرقی است که عملا تیم مقابل دارد از سطح تیم ایران استفاده می کند تا به تیم قوی ایران برسد.
وی ادامه داد: اگر تدابیر لازم از سوی وزارت ورزش اندیشیده می شد، می توانستند مانند قبل از بازی های آسیایی جاکارتا، که در لیگ چین شرکت کردیم برای المپیک نیز اردویی با چین داشته باشد یا تیم را به قزاقستان بفرستند.
فدراسیون خیلی بیشتر می تواند کار کند، اما برنامه ای ندارد
امیردهداری در خصوص ظرفیت های بالای رشته ورزشی، خاطرنشان کرد: به عنوان کسی که ۱۵ سال عضو تیم ملی بوده ام و با فدراسیون، مربی و افراد مختلف کار کرده ام، به طور قطع می گویم وزارت ورزش و فدراسیون ها خیلی بیشتر می تواند کار کنند، اما متاسفانه برنامه مناسبی وجود ندارد.
ملی پوش سابق تیم واترپلو با اشاره به شرایط نامناسب ورزشکاران، اظهار کرد: مشکل اصلی نبود بازرسی است. اگر بازرسی های منظم هفته ای برای رسیدگی به تیم ملی وجود داشته باشد می توان مشکلاتی از قبیل تمیزی اتاق و جای خواب، تغذیه و واریزی قرار دادها را برسی و رسیدگی کرد.
با لوبیاپلو نمی توانم قهرمان شوم!
دهداری افزود: به عنوان ورزشکار حرفه ای با لوبیا پلو نمی توانم قهرمان شوم، صد در صد به تغذیه مناسب نیازمندم. اگر دغدغه مالی داشته باشم نمی توانم همه توانم را در مسابقه بگذارم. عرق به وطن و غرور ملی ارزش خود را دارد، اما ورزشکاری که ۱۰ سال به طور مداوم تمرین می کند کم کم مسائل و اتفاقات بر روی او تاثیر می گذارد و باعث می شود کم تر احساسی به این موضوعات نگاه کند.
افراد متخصص باید در وزارت ورزش کار کنند
ملی پوش سابق واتر پلو با اشاره به مشکلات مختلف در وزارت ورزش و جوانان، اظهار کرد: اگر زمانی دو نفر از مسئولان در وزارت باهم مشکل پیداکنند، این موضوع باعث می شود دو رشته ورزشی به مسابقات اعزام نشود. افراد متخصص باید در وزارت و فدراسیون ها کار کنند، زیرا به طور مستقیم با نابغه های ورزشی و سرمایه های ملی کار می کنند. وظیفه اصلی وزارت ورزش این است که بستر مناسبی برای ورزشکاران حرفه ای کشور فراهم کند؛ همچنین با نشان دادن قهرمانی ها و ورزش کاران رشته های مختلف در رسانه ها، مردم را به سمت ورزش جذب کند.
غرورم نمی گذارد زیر پرچم کشوری به غیر از ایران بازی کنم
دهداری در پاسخ به این سوال که تا کنون به مهاجرت فکر کرده است، تصریح کرد: چند سال پیش به این موضوع فکر می کردم، اما بعد از گذشت زمان به این نتیجه رسیدم که کار درستی نیست و غرور من این اجازه را نمی دهد به غیر از پرچم کشورم ایران، زیر پرچم کشور دیگری مسابقه بدهم، درست است که شرایط در کشور های دیگر متفاوت است، اما یک ورزشکار ملی مانند سرباز است و نباید به کشورش خیانت کند. ما باید سعی کنیم خودمان را تغییر دهیم و شرایط را بهتر کنیم. با مدیریت هزینه ها و رسیدگی به ورزشکاران و پروش آن ها می توانیم به درجات خیلی بهتری برسیم.
نظر شما