به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، پیروان آیین مسیحیت جشن سال نو را در تاریخ‌های متفاوتی برگزار می‌کنند؛ اعضای کلیسای کاتولیک روم و پیروان آیین پروتستان معمولا آن را در ۲۵ دسامبر برگزار می‌کنند در حالی‌که پیروان ارتدوکس شرقی در هفتم ژانویه آیین خود را به جای می‌آورند. بااین حال، تقریبا مردم در تمام کشورهای دنیا از آداب و رسوم مشابهی برای برگزاری این عید محبوب پیروی می‌کنند و از نمادهای بسیار جالب مشترکی در این ایام برخوردار هستند. درخت کریسمس، گیاه دارواش، آبنبات‌های عصایی و بوش دو نوئل از محبوب‌ترین نمادهای این عید به شمار می‌رود که هر کدام مفهومی خاص در خود نهفته دارد.
درخت کریسمس
درختان همیشه سبز از زمان تولد عیسی مسیح، در فرهنگ‌های مختلف به عنوان حفاظی در مقابل ارواح شیطانی و بیماری‌ها عمل کرده است. آیین درخت کریسمس مدرن از کشور آلمان منشا گرفته است؛ در زمان‌های قدیم در این کشور مردم هرم‌هایی چوبی می‌ساختند و آن‌ها را با شاخ‌وبرگ‌هایی از درختان همیشه سبز مزین می‌کردند. این مردم همچنین شمع‌هایی زیبا از درخت کریسمس آویزان و روشن می‌کردند که برای آن‌ها مفهومی مقدس در برداشت. مارتین لوتر از تأثیرگذارترین شخصیت‌ها در تاریخ آیین مسیحیت و از پیشوایان نهضت اصلاحات پروتستانی، اولین کسی بود که با الهام از درخشش ستاره‌ها از میان درختان زمستانی، درخت کریسمس خانواده خود را با شمع تزئین کرد. پس از آن، مردم در سراسر دنیا خانه‌های خود را با درخت کریسمس، به عنوان اصلی‌ترین عنصر سال نو مزین و شمع‌ها و وسایل زیبای دیگری را از آن آویزان می‌کنند.
گیاه دارواش
گیاه دارواش از گیاهان نیمه‌انگلی بومی آمریکای شمالی است که روی تنه و شاخه‌های درختان رشد می‌کند. دارواش یک گیاه همیشه سبز در نظر گرفته می‌شود که اغلب به درختان می‌چسبد. کاربرد این گیاه از اقوام سلت باستان، کشاورزانی که ۷۰۰ سال قبل از میلاد مسیح در اروپای مرکزی و شمالی زندگی می‌کردند، ریشه گرفته است. این مردم براین باور بودند که دارواش دارای قدرت‌های جادویی است. از نظر اقوام اروپایی، دارواش یک گیاه مقدس بود که مردم را در مقابل مواد سمی محافظت، ارواح شیطانی را از آن‌ها دور و صلح و شادی را در میان آن‌ها برقرار می‌کرد. این روزها زوج‌های مسیحی به پیروی از باورهای سنتی در روز سال نو در زیر گیاه دارواش با یکدیگر برای پایداری صلح و شادی در زندگی مشترک تعهد می‌بندند.
بوش دونوئل
بوش دو نوئل یک نوع دسر سنتی است که در ایام کریسمس در بسیاری کشورهای جهان سرو می‌شود. پیروان آیین مسیحیت براین باورند که در ایام قبل از کریسمس، یعنی زمانی که روزها کوتاه‌تر از شب‌هاست، خورشید ضعیف و بیمار است. در زمان‌های قدیم، جشن و شادمانی زمستانی شمال اروپا در بیست و یکم و بیست و دوم دسامبر اتفاق می‌افتاد و مردم شب سال نو را به عنوان طولانی‌ترین شب سال جشن می‌گرفتند. آن‌ها در این شب مقدس، تنه خشک درختی را با دقت تمام انتخاب می‌کردند تا آن را آتش بزنند و خانه‌های خود را روشن و گرم نگه دارند. این کار برای اولین بار توسط مردم آلمان انجام شد. آن‌ها براین باور بودند که با روشن کردن آتش، خورشید بار دیگر سرزنده می‌شود و بر زمین می‌تابد. در قرن‌های اخیر، مردم از تنه خشک در ختان برای روشن کردن آتش در جشن‌های خود استفاده می‌کنند و اعتقاد دارند که این کار شانس و موفقیت را برای آن‌ها در سال جدید رقم می‌زند. علاوه‌براین، مسیحیان در کنار آتش کیکی بسیار خوشمزه به شکل یک تنه درخت سرو می‌کنند تا شادی مراسمات خود را دوچندان کنند.
آبنبات‌های عصایی
آبنبات‌های عصایی که مخصوص کریسمس و سال نو است، حدود دو هزار و ۵۰۰ سال پیش توسط آلمانی‌ها به وجود آمد. در آن زمان، این آبنبات‌ها به شکل یک چوب صاف سفید رنگ به طور کامل از شکر درست می‌شد و از آن برای ساکت نگه داشتن کودکان در جشن‌های سال نوی خود استفاده می‌کردند. اما بعدها آبنبات‌ها شکل عصا به خود گرفت و چوپان‌هایی را در ذهن مردم یادآوری می‌کند که در داستان کریسمس در زمان تولد عیسی مسیح به دیدار او رفتند. از دهه ۱۹۰۰ نوارهایی قرمز رنگ با طعم نعنا به آبنبات‌های عصایی و تعبیرهای تازه‌ای برای آن شکل گرفت. برخی مردم براین باورند که قسمت سفید رنگ این خوردنی خوشمزه پاکی و معصومیت حضرت عیسی را به تصویر می‌کشد و گروهی از مردم اعتقاد دارند که قسمت‌های قرمز رنگ آبنبات نماد خونی است که مسیح روی صلیب ریخت تا مردم را از گناهانشان نجات دهد. طعم نعنایی آبنبات عصایی نیز گیاهی را که در هنگام به صلیب کشیده شدن عیسی مسیح استفاده شد را در ذهن مردم بازآفرینی می‌کند.
نظر شما