به گزارش خبرنگار ایمنا، "خورشید خانم خورشید خانم آفتاب کن آفتاب کن، شب اسیر خواب کن" این قسمتی از شعر نمایش عروسکی هنرسرای هورشید در زرین جان است که امروز قبل از حضور اساتید و مسئولان در گرمابه علی قلی اقا حضور داشتند شور وشعف و استرس از چشمانشان می‌بارید چشم انتظار حضار بودند اما با آمدن حضار در ابتدا اساتید شروع به سخن کردند و در اخر دقایقی کوتاه به این عروسک گردان های زیبا با عروسک های دست سازشان فرصتی برای نمایش دادند.
فرزانه سلیمانی، مدیر هنرمندسرای هورشید هم در این مراسم گفت: من سال‌ها در تهران زندگی کردم اما زاده شرق اصفهانم و حالا دوباره به شرق اصفهان رفتم که در کنار فرهنگ و پیشینه این بافت آرامش بگیرم.
وی معتقد است: زنان روستایی از طریق هزاران رسانه که یکی از آنها عروسک است، می‌توانند آموزشگران بسیار خوبی باشند، پس بهتر است کمی از فضای فاخر اصفهان فاصله بگیریم و کمی‌خودمانی تر و شفاف‌تر به اصالت‌های فرهنگی نزدیک شویم.
مدیر هنرمندسرای هورشید با بیان اینکه از سال ۱۳۸۴ به شکل جدی وارد حوزه صنایع دستی و فعالیت‌های میراثی در زمینه آموزش و پژوهش شده است، تصریح کرد: ابتدا بدون هیچ برنامه و نقشه اقتصادی و به این دلیل که پژوهشگری هنر خوانده بودم به روستاهای نزدیک باتلاق گاوخونی رفتم. وقتی به مطالعه نشانه‌ها در تزئینات اصیل ایران نزدیک شدم خانه‌ای معمولی در منطقه زردنجان خریداری کردم تا شاید بتوانم از دریچه دیگری اصفهان را معرفی کنم. در زمینه عروسک هم ابتدا علاقه‌مندی نداشتم و بیشتر به دنبال معنا و نشانه برای فهم بهتر فرم‌ها بودم و در این منطقه با صورتک‌های خورشید آشنا شدم که با نقش خورشید در فرهنگ‌های دیگر ایران متفاوت بودند و اغلب آنها به شکل یک تکه پارچه در زیست مردم یا محصولاتشان دیده می‌شدند. بعد به دنبال زنان سپید پوش شرق راه افتادم و از آنها خواهش کردم درباره این خورشیدها بگویند یا برایم نمونه‌اش را بدوزند. جالب بود که اغلب آنها با خجالت و از پشت چادرهایشان این نقش‌ها را به من می‌دادند. در واقع آنها ترجیح می‌دادند بافنده‌های حرفه‌ای فرش باشند و به آن افتخار کنند.
سلیمانی افزود: ماجرا این چنین ادامه یافت تا اینکه من نقش‌های خورشیدی را به نمایشگاهی در چهلستون اصفهان آوردم و با استقبال گردشگران روبه‌رو شدم. بسیاری از هنرمندان عروسکی به من پیشنهاد کردند به دنبال پیکره‌های این نماد هم باشم. من به روستا بازگشتم و از زنان خواستم به گذشته و کودکی خود رجوع کنند و درباره عروسک‌ها بگویند. خانمی‌در قلعه قورتان عروسک اسفندی را که با نام‌های مختلفی چون چشم‌چشمی شناخته می‌شود، برایم دوخت که صورتش خورشید بود و بدنش مثلث. این عروسک را به پوپک عظیم‌پور مدیر عروسکخانه ماه گنج در تهران نشان دادم و او گفت این نمادی اسطوره ای از خورشید است چرا که عروسک صرفا برای کودکان نیست و اینکه عروسک لزوما نباید دست و پا داشته باشد. پس زنان را تشویق به دوخت این عروسک و عروسک‌های دیگری چون گاوه‌چاه که مربوط به همان منطقه است کردم و این چنین هنرمندسرای هورشید از دو سال پیش با هدف بازآفرینی این عروسک‌ها با حضور زنان و دختران شرق اصفهان فعال شد.
در ادامه پوپک عظیم پور اظهار کرد: عروسک ها به عنوان پروژهای فرهنگی هستند که در همه تمدن ها در حفاری ها از اولین نمونه های هستند که یاد می‌شوند.
وی ادامه داد: این موجودات خصلت های بد انسانی که جنبه های شیطانی است، ندارند سرشار از سکوتند وبخل نمیورزند و عاشق میزوصندلی نیستند.
عظیم پور خاطر نشان کرد: این سنت شفاهی نیاکان ما چه خوب به ما منتقل شده که سینه به سینه رازها رمزها فرهنگ انتقال یافته است.
به گزارش ایمنا، در این مراسم دفتر یونیمای اصفهان هم بر بام حمام علی‌قلی‌آقا بازگشایی و حکم احمد رضایی رییس اداره توسعه فرهنگ شهروندی سازمان فرهنگی اجتماعی ورزشی شهرداری اصفهان به عنوان نماینده اتحادیه بین المللی نمایشگران عروسکی(دفتر یونیمای اصفهان) اعلام شد.
نظر شما