به گزارش خبرنگار ایمنا، با افزایش جمعیت شهرها نیاز به مسکن نیز افزایش یافته است، در سالیان اخیر بسیاری از اراضی زراعی، باغات و خانههای سنتی خراب و به ساختمانهای جدید تبدیل شد؛ غول بی قاعده شهرها زمینها و ساختمانها را بلعید، اما باز هم تقاضای مسکن بیش از عرضه آن بود و جمعیت مهاجر به شهرها، پشت درهای بسته ماندند؛ در این میان آپارتمانسازی و احداث مجتمعهای مسکونی به عنوان راهکاری برای نجات از بحران کمبود مسکن در نظر گرفته شد.
گلپایگان که از شهرهای پر جمعیت استان اصفهان است نیز از این قاعده مستثنی نیست، افزایش جمعیت این شهر متأثر از افزایش نرخ زاد و ولد، کاهش مرگ و میر نوزادان و مهاجرت نیاز به مسکن را در این شهر افزایش داد که در نهایت منجر به افزایش آپارتمانسازی شد، اما بروز این پدیده مدرن اجتماعی در این شهر آسیبهایی را به دنبال داشته است.
فرهنگ، حلقه مفقوه آپارتماننشینی
مجید طاهری دمنه، عضو هیئت علمی گروه شهرسازی و معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد فریدن میگوید: با افزایش جمعیت شهرها نیاز به مسکن زیاد میشود، در این شرایط مدیران شهری و متولیان حوزه مسکن برای توسعه شهرها به دلیل کمبود زمین و نبود زیرساختها به ساخت ساختمانهای بلندمرتبه روی میآورند.
وی میافزاید: وقتی صنعت ساختمانسازی و تکنولوژی سازهای به وجود آمد و آسانسورهای مدرن اختراع شد، رغبت به آپارتمان نشینی نیز افزایش یافت.
عضو هیئت علمی گروه شهرسازی و معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد فریدن خاطرنشان میکند: ریشه اصلی بلند مرتبهسازی به دوران پس از انقلاب صنعتی که آتش سوزی مهیبی در یکی از شهرهای آمریکا رخ داد برمیگردد که برای بازسازی شهر به آپارتمانسازی نیاز داشتند و به مرور در کشورهای دیگر نیز فرهنگ آپارتمان سازی توسعه بافت؛ البته آپارتمانسازی در اروپا به شکل مدرنتری و با رعایت فاصله مکانی بین آپارتمانها ایجاد شد، اما در آمریکا فاصله چندانی بین آپارتمانها نیست.
طاهری با اشاره به بلندمرتبه سازی و فروش تراکم در بعضی شهرها، تصریح میکند: دلیل موافقت شهرداریها با بلندمرتبه سازیها در در جه اول ایجاد امکانی برای تراکم فروشی است و دلیل دیگر این است که تأمین زیر ساختها در بلندمرتبهسازی کاهش پیدا میکند، نکته حائز اهمیت این است که در آپارتمانسازی باید رعایت حریم خصوصی و فضاهای باز و نیمه باز براساس اصول فرهنگ منطقه دیده شود تا در آینده برای ساکنان مزاحمت ایجاد نکند.
وی میافزاید: فرهنگ آپارتماننشینی هنوز در بعضی شهرها به طور صحیح رواج پیدا نکرده است و هنوز ساکنان ذهنیت قدیمی خود را حفظ کردهاند و به همان اصطلاح "چهار دیواری اختیاری" اعتقاد دارند و حاضر نیستند کمی از مواضع خود عقب نشینی کنند و بعضی از محدودیتهای لازمه زندگی آپارتمانی را بپذیرند.
عضو هیئت علمی گروه شهرسازی و معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد فریدن میافزاید: امروزه باید فرهنگ زندگی در آپارتمان آموزش داده شود تا وقتی افراد به زندگی در آپارتمان روی میآورند با اقداماتی مانند بلند صحبت کردن و زیاد کردن صدای رادیو و تلویزیون و یا برپایی مهمانیهای پر سر و صدا یا انتشار شیرابههای زبالهها روی پلهها، موجب سلب آسایش همسایهها نشوند.
فروش تراکم، تجاوز به حقوق شهروندان
علیرضا اشراقی، رئیس نظام مهندسی و کنترل ساختمان گلپایگان میگوید: اعتبارات عمرانی و تملک دارایی و سرمایهای شهرداری کاهش یافته و اعتبار قابل توجهی برای انجام فعالیتهای عمرانی شهر گلپایگان تخصیص داده نمیشود، بنابراین شهرداری برای تأمین هزینه طرحهای جامع و آزادسازی و تملک ساختمانها مجبور به فروش تراکم است، اما باید بپرسیم فروش تراکم به چه قیمتی؟
وی میافزاید: در شهری که مناطق و محلههای فرسوده زیاد وجود دارد تراکم فروشی کاری اشتباه است، ارایه خدمات شهری مستلزم ایجاد بسترهای مناسب نظیر افزایش عرض کوچهها و معابر است به عنوان نمونه اگر در یک کوچه شش متری که آپارتمانهای زیادی وجود دارد حریق اتفاق بیافتد، امکان تردد ماشین آتشنشانی برای اطفای حریق ممکن نیست.
رئیس نظام مهندسی و کنترل ساختمان گلپایگان ادامه میدهد: با افزایش تراکم فروشی، تردد خودروها نیز در کوچهها زیاد و زمینه سلب آسایش و رفاه مردم میشود، ادامه روند بیتوجهی به اصول شهرسازی و فروش بیرویه تراکم معضلاتی را به همراه دارد.
رئیس نظام مهندسی و کنترل ساختمان گلپایگان میگوید: در شهر گلپایگان از سال ۸۰ آپارتمانسازی افزایش یافت و به تدریج فرهنگ آپارتماننشینی ترویج پیدا کرد، البته در سالهای اخیر در این شهر فروش تراکم با وسواس و دقت بیشتری انجام و تلاش میشود مبتنی بر اصول شهرسازی باشد.
نظر شما