به گزارش خبرنگار ایمنا، سهم فوتبال ایران از مراسم برترین‌های قاره آسیا چیزی معادل صفر بود تا ترکیبی از دست‌های پشت پرده، لابی‌های عربی و البته ضعف در برنامه‌ریزی و مشکلات مدیریتی در فوتبال ما بعد از ۱۵ سال باز سهمی از مرد سال فوتبال اسیا را نصیب ما نکند. البته در این مراسم بیشتر نگاه‌ها به مرد سال فوتبال آسیاست و بقیه عناوین مثل بهترین فدراسیون ، بهترین مربی و بهترین گل آنچنان از طرف مردم و رسانه‌ها مورد استقبال قرار نمی‌گیرد.
اما با این وجود از آخرین باری که یک ایرانی موفق شد بالاتر از بقیه فوتبالیست‌های قاره آسیا کفش طلا را ببرد ۱۵ سال گذشته و بعد از اینکه علی کریمی در سال ۲۰۰۴ مرد سال شد تا به امروز از بین فوتبالیست‌های ایرانی هیچکس به این افتخار دست پیدا نکرده است. فرهاد مجیدی، عادی عقیلی، علی کریمی، جواد نکونام و علیرضا بیرانوند از جمله بازیکنان ایرانی بوده‌اند که بعد از سال ۲۰۰۴ به بعد به فهرست نهایی ۳ نفره راه پیدا کرده‌اند ولی در نهایت نامشان انتخاب نشده است. در این سالها تیمهای ایرانی ۳ بار تحت نام سپاهان، ذوب‌آهن و پرسپولیس به فینال لیگ قهرمانان آسیا راه پیدا کرده‌اند و فوتبال ما در سالهای ۲۰۰۶، ۲۰۱۴ و ۲۰۱۸ به جام جهانی صعود کرده است ولی با این وجود نگاهی به فوتبالیست‌های ایرانی نشده و در بعضی از سالها هم انتخاب‌های عجیب و قوانین به نوعی مسخره شانس را از ایرانی‌ها دور کرده است.
به هر حال در عرصه مدیریتی فوتبال لابی‌های پشت پرده نقش بسیار مهمی دارد و قطری‌ها که با حربه پول حتی به میزبانی جام جهانی هم دست پیدا کردند در این چند سالی که تا جام جهانی ۲۰۲۲ زمان باقی مانده سعی خواهند کرد تا به هر طریق ممکن ناشان را در رسانه‌های جهانی مطرح کنند و شاید انتخاب مرد سال فوتبال اسیا هم یکی از همین راه‌کارها باشد.
با این وجود فوتبال ما در سالهایی که تحت هدایت کارلوس کی‌روش پرتغالی قرار داشت با اختلافی قابل توجه در رنگینگ تیمهای آسیایی در رتبه اول قرار داشت و در ظاهر همین موضوع باید حداقل برای یکسال هم که شده فوتبال ما را صاحب یک توپ طلای دیگر بکند ولی مدیران فدراسیون نشین ما برای برگزاری دقیق و منظم مسابقات لیگ هم دچار مشکل هستند و معمولا بی پولی ظاهری فدراسیون هم همیشه سدی محکم در راه لابی‌های فوتبال ما بوده تا ایرانی‌ها همیشه در مراجع بین‌المللی جایگاهی نداشته باشند.
حضور فوتبالیسست‌های شناخته شده و مطرح دنیا در کشورهای عربی و قرار گرفتن آنها در کنار بازیکنان مستعد آسیایی یکی دیگر از موضوعاتی بوده که عاملی برای رشد فوتبالیست‌های اسیایی به شمار می آمده است. همین اکرم عفیف قطری که امسال به عنوان مرد سال فوتبال اسیا دست پیدا کرد بازی در کنار چهره‌ای مثل ژاوی را داشته و از این لحاظ به بلوغ ذهنی و فکری دست پیدا کرده است، اما در فوتبال داخلی ما ستاره‌های ایرانی باید در کنار جونیور براندوآ به فکر افزایش توان خودشان باشند. ناکامی های متوالی در جام ملتهای آسیا و نرسیدن به عنوان قهرمانی معتبرترین تورنمنت فوتبالی قاره هم دست ایرانی‌ها را از رسیدن به عنوان مرد سال کوتاه کرده و باید امیدوار بود تا شاید در سال های آینده با صعود تیم ملی به جام جهانی و یا رسیدن یک تیم باشگاهی ایران به عنوان قهرمانی لیگ قهرمانان آسیا این طلسم شکسته شود.
نظر شما