مهدی مطهر نیا در مورد خروج احتمالی یا ماندن ایران در معاهده NPT به خبر نگار ایمنا گفت: یکی از اقدامات و تمهیدات جدی جمهوری اسلامی ایران در پاسخ به خروج آمریکا از برجام، خروج از NPT و بازگشت صنعت هسته ای کشور به قبل از اجرای برجام است. امروز این موضوع در بین کار شناسان داخلی و خارجی با اما و اگرهایی رو به رو است.
وی افزود: در پاسخ به این سوال مهم که آیا قرار است ایران از ان پی تی خارج شود یا خیر، در ابتدا باید به سوالات مهمتری جواب داده شود؛ ایران، امروز در متن بافت نظام بین الملل و موقعیت منطقه ای و بین المللی باید چه کار یا کنشی در راستای منافع ملی انجام دهد؟ ایران باید بتواند با ایجاد نوعی سپهر وحدت درونی به دنبال ایجاد فضای همگرایی در جهت رسیدن به منافع و اهداف ملی تعریف شده ای باشد که بتواند همه ایرانیان را به زندگی آزادتر، معتدل تر و با آرامش و آسایش بیشتر برساند.
این تحلیلگر روابط بین الملل گفت: آیا ایران با خروج از معاهده NPT می تواند به آزادی، اعتدال با عدل، آرامش و آسایش بیشتری برای همه ایرانیان در حال و آینده دست پیدا کند یا خیر؟ خواهد توانست صلابت ملی خود را به نمایش بگذارد؟ بیرون آمدن از ان پی تی نشان دهنده سلامت ملی ایران خواهد بود؟ ایران با پذیرش شجاعانه وضعیت کنونی و تلاش برای حل مسالمت آمیز آنچه که امروز مطرح شده و راهکارهای خروج از NPT می تواند عواقب آن را بپذیرد؟ پاسخ دقیق به این پرسش ها تا حد زیادی سیاست ایران در قبال این معاهده را به جهان نشان می دهد. با وضعیت موجود، ایران قبل از آنکه به خروج از NPT بیندیشد، باید به ملی گرایی و پاسخگویی به نیازها و خواسته های امروز و فردای ملت ایران برای رسیدن به اهداف و منافعشان فکر کند. این اندیشه می تواند زمینه ساز تصمیم گیری های صحیح برای رسیدن به اهداف تعریف شده ملت ایران باشد.
مطهرنیا افزود: آنچه بیشتر از خروج ایران از NPT مهم است و عظمت و صلابت ایران را نشان خواهد داد، جوابگویی به نیازهای امروز و فردای جامعه در پرتو وحدت و انسجام ملی است. این مهم می تواند ایران را وارد به گفت و گوی جدی برای حل تمامی مسائل منطقه ای و بین المللی در سه لایه سیاست داخلی، منطقه ای و بین المللی کند و عزم و اراده لازم را برای ایجاد یک تحول بزرگ نشان دهد.
وی خاطرنشان کرد: اگرمسئولان طراز اول جمهوری اسلامی ایران بخواهند از قرارداد NPT خارج شوند، بهتر است هرچه زودتر این کار را انجام دهد. ایران باید یک نه یا بله بزرگ به NPT در کنار مسائل موجود خود با آمریکا به ویژه در پرونده هسته ای و پرونده های دیگر بگوید. هرچه این تصمیم گیری دیرتر انجام شود، پیامدها و تبعات بیشتری خواهد داشت. تصمیم گیرندگان باید شجاعت و اراده پذیرش پیامدهای تصمیمات خود را داشته باشند.
به گزارش ایمنا، پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای یا NPT، در ژانویه ۱۹۶۷ برابر با دیماه ۱۳۴۷ به صورت محدود بین چند کشور جهان منعقد شد. این پیمان کشورهای جهان را به دو طبقه برخوردار (کشورهای دارای سلاح هسته‌ای) و غیربرخوردار (کشورهای فاقد سلاح هسته‌ای) تقسیم می‌کند.
طبق این معاهده کشورهای دارای سلاح هسته‌ای نباید به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم به کشورهای غیربرخوردار در راه تسهیل این سلاح کمک کنند و کشورهای غیربرخوردار متعهد می‌شوند هیچ گونه تلاشی در این راه انجام ندهند. به موجب ماده ۴ این پیمان، کشورهای برخوردار متعهد شده‌اند فناوری هسته‌ای صلح آمیز را در اختیار کشورهای غیربرخوردار قرار دهند.
تا کنون ۱۸۸ کشور جهان از جمله ایران به این پیمان‌نامه پیوسته‌اند اما هند، پاکستان و اسرائیل آن را نپذیرفته‌اند. کره شمالی نیز پس از نقض آن در نهایت از این پیمان‌نامه خارج شد.
نظر شما