به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، شهرهای بسیاری در سراسر جهان وجود دارد که با توجه به موقعیت جغرافیایی در معرض خطر همیشگی وقوع حوادثی هم‌چون زمین‌لرزه قرار گرفته‌اند. مسئولان این شهرها در ساده‌ترین حالت با استفاده از منابع موجود و بدون استفاده از فن‌آوری‌های پیچیده و نوین دست به ایده‌های ابتکاری می‌زنند و ساختمان‌های موجود را ضدزلزله می‌کنند. بدین ترتیب حتی شهرهایی که از منابع مالی و یا دانش کافی برخوردار نیستند هم می‌توانند از خطر مصون بمانند.
از جمله مواد موجود در طبیعت که قرن‌ها به‌عنوان مصالح ساختمانی ارزان‌قیمت، سبک، بادوام، پایدار، مستحکم و انعطاف‌پذیر در آسیا، آمریکای مرکزی و آمریکای جنوبی مورد استفاده قرار می‌گرفته، بامبو است که با وجود دوری از فن‌آوری استحکام بسیار بالایی دارد.
کیتو، پایتخت اکوادور کشوری در شمال غربی آمریکای جنوبی است که در سال ۲۰۰۹ در آن با استفاده از بامبو مدرسه‌ای به نام "نواوا استرپانزا" ساخته شد. پس از آن در سال ۲۰۱۶ زلزله گسترده‌ای در سواحل شمالی اکوادور به وقوع پیوست که صدها کشته بر جای گذاشت و ۳۵ هزار خانه را ویران کرد. با این حال مدرسه مذکور به خوبی در برابر ارتعاشات ناشی از این زمین‌لرزه مقاومت کرد. پس از وقوع زلزله سال ۲۰۱۳ در ژاپن، تمامی مدارس فیلیپین با استفاده از چوب بامبو بازسازی شدند تا حصار امنی در برابر وقوع زمین‌لرزه باشند.
معماران اکوادوری همچنین روش جالبی برای استفاده مجدد از مصالح پیدا کردند؛ آن‌ها معتقدند که با استفاده از مصالحی شامل چوب‌های مورد استفاده برای ساخت صحنه نمایش و سن، تابلوهای بازیافت‌شده تتراپک، پایه‌های بامبو و بتن سبک، امکان ساخت سریع‌تر منازل مسکونی ارزان‌تر و کربن‌خنثی فراهم خواهد آمد. در حال حاضر یکی از این ساختارها در بخش توسعه نمونه‌های منازل روستایی اکوادور مورد استفاده قرار گرفته است.
در این میان بعضی از مناطق زلزله‌خیز جهان تمرکز خود را بر استحکام بخش‌های زیرساختی ضروری هم‌چون پل‌های شهری قرار داده‌اند؛ این زیرساخت‌ها را می‌توان به کمک اتصالاتی ساخت که در کنار سرعت بالای ساخت و ساز و جلوگیری از اتلاف وقت و انرژی، در برابر زلزله نیز مقاوم باشد. از جمله نمونه‌های موجود برای این نوع پل در دنیا، پل‌های ۲۲متری (shape memory) در رنو، یکی از شهرهای نوادا است که پیش از نصب در محل، در آزمایشگاهی با شبیه‌سازی زلزله‌ای تقریبا ۷.۵ تا ۸ ریشتری در معرض آزمایش قرار گرفت و مقاومت نشان داد. از دیگر موارد مقاوم در برابر زلزله که در ساخت این پل‌ها به کار گرفته شده است، ستون‌هایی از آلیاژهای فوق الاستیک از جنس نیکل و تیتانیوم یا مس، آلومینیوم و منگنز است که می‌تواند تأثیر زمین‌لرزه بر آن را به طور کامل دفع کند. البته بررسی‌ها برای امکان ساخت بهترین میله‌ها برای ستون‌های پل همچنان ادامه دارد.
استانبول نیز با زمین‌لرزه بیگانه نیست. به همین دلیل پس از تصویب طرح ایجاد فرودگاه بین‌المللی "صبیحه گوکچن"، مقاومت لرزه‌ای این بنا را در لیست اولویت‌های ساخت و ساز قرار داد. برآورده‌سازی این اولویت نیز با استفاده از جداسازهای لرزه‌ای در پایه‌های فرودگاه مذکور انجام گرفت. استفاده از این سیستم عبارت است از بنا کردن یک سازه روی جداسازهایی که بنا را از زمین جدا می‌کند و بدین ترتیب از حرکت بیش از حد آن در هنگام وقوع زمین‌لرزه پیشگیری و از تخریب یا آسیب بنا ممانعت می‌کند. این جداسازها بارهای لرزه‌ای جانبی زمین‌لرزه‌هایی به بزرگی ۷.۵ تا ۸ ریشتر را خنثی و این فرودگاه را به یکی از بزرگترین سازه‌های ضدزلزله جهان تبدیل می‌کنند.
البته استفاده از این سیستم لرزه‌ای در بیمارستان‌های شهر از اهمیت بیشتری برخوردار است، خصوصا پس از کشته شدن ۲۰ هزار نفر در زلزله ۱۸ سال پیش ترکیه، که بنا بر گزارش سیستم‌های حفاظت از زلزله مستقر در کالیفرنیا، چنانچه بیمارستان‌ها عملکرد بهتری داشته باشند این آمار کاهش چشمگیری خواهد داشت. بنابراین سازمان جهانی بهداشت به انتشار کتابچه‌ها و دستورالعمل‌های راهنما به منظور اشاعه ساخت بیمارستان‌هایی مقاوم در برابر زمین‌لرزه اقدام کرده است که در آن‌ها به‌کارگیری جداسازهای لرزه‌ای برای بیمارستان‌های جدید سراسر دنیا نیز مورد توجه ویژه‌ای قرار دارد؛ بیمارستان‌های استانبول نیز از این سیستم پیروی می‌کنند.
نظر شما