به گزارش خبرنگار ایمنا، آن روزی که آنیلی به هنرمند کوتاه قامت خودش لقب پینتوریکو را داد، نقاش جدیدی را به دنیا معرفی کرد که می‌توانست با پاهاش زیباترین آثار رو خلق کند.
دلپیرو کسی بود که هنرش حتی از مرز ها عبور می کرد و علاوه بر دل آلپی، می‌توانست تمام دنیا را برای ایتالیایی ها رنگ آمیزی کند.
آثاری که او در خارج از کشور خودش خلق کرده شاید حتی ماندگار از آثار داخلی‌اش باشد. مثل تابلوی "شلیک آخر" که آلمانی ها را در وستفالن به گریه انداخت یا شاهکار "درخشش یک ستاره" که مادریدی ها را مجبور کرد تا ایستاده تشویقش کنند و مثل آخرین تصویر "عاشقانه‌های یک نقاش" که مردم استرالیا را هم شیفته‌ی خودش کرد.
تاریخ یووه بازیکنان بزرگ به خودش زیاد دیده است؛ چه ستاره‌های ایتالیایی نظیر باجو و بوفون و چه خارجی هایی مثل زیدان و رونالدو، اما قلب تورینی ها بیشتر از همه‌ی ستارگان تاریخ باشگاه برای دلپیرو می‌تپد.
یک جتلمن واقعی که در سخت ترین شرایط هم بانوی خودش را ترک نکرد. الساندرو دلپیرو یک محبوب واقعی بود. کسی که حتی منطقه‌ای از زمین فوتبال را هم به نام خودش ثبت کرده بود. مردی از جنس ستاره‌های تکرار نشدنی که فوتبال همیشه در حسرت از دست دادنشان غصه دار باقی می ماند. تولدت مبارک محبوب بانوی پیر
نظر شما