به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، جهان امروز در تب و تاب ساختن شهرهای جدید است. برای مثال شهر اکو آتلانتیک معروف به "دبی جدید آفریقا" در زمین‌های احیا شده ساحل نیجریه، شهر جدید جنگلی سنگاپور در جزایر جوهور، شهر جدید جاده ابریشم در قورغاس چین که در یک ناحیه متروک در مرز چین و قزاقستان شکل گرفته است، شهر پایدار نئوم در عربستان سعودی، شهر مصدر در ابوظبی، چند شهر در آمریکای لاتین و حتی یک شهر جدید روباتیک در مالزی از نمونه شهرهایی است که به دنبال تلاش برای توسعه شهرها طرح ریزی شده اند.
بیشتر این شهرها در مناطقی شکل گرفته‌اند که شهرهای اطراف آن تحت‌الشعاع شهرنشینی سریع و رشد جمعیت قرار داشته است، در بعضی موارد نیز این مناطق، شهرهایی برنامه‌ریزی‌شده بودند که راهگشایی برای کشورهای جهان سوم به منظور تغییر اقتصاد کشاورزی و نیز آغاز اقتصاد مبتنی بر منابع باشد. این شهرهای جدید حتی می‌توانند منجر به تغییر تصویر کلی کشورها شوند. شهرهای جدید می‌توانند فاقد آلودگی، ازدحام و تردد باشند و منافع فراوانی را فراهم بیاورند. در ادامه به معرفی تعدادی از شهرهای جدید دنیا می‌پردازیم.
اوردوس، چین
اوردوس یکی از دوازده بخش اصلی مغولستان داخلی در چین است. مقامات این منطقه غنی از زغال‌سنگ در سال ۲۰۰۳ اقدام به برنامه‌ریزی برای این شهر یک میلیون‌نفری در بیابان‌های خشک و علفزارهای طبیعی جنوب اوردوس در دونگشنگ کردند.
شش سال پس از آغاز ساخت و سازها، این شهر با جمعیت اندک ۳۰ هزار نفری به شهر ارواح شهرت یافت و بدنام شد. در نتیجه از آن محل اماکن عمومی وسیع متروک و ردیف‌های ساختمانی خالی از سکنه بر جای ماند. پس از آن در سال ۲۰۱۷، نشانه‌هایی از افزایش جمعیت در اوردوس دیده شد و جمعیت ثابتی بالغ بر ۱۵۳ هزار نفر با پنج‌هزار شغل در آن ساکن شدند. انتظار می‌رود که کل ظرفیت اوردوس تا سال ۲۰۲۳ تکمیل شود و این شهر ۳۰۰ هزار شهروند دائمی داشته باشد.
پوتراجایا، مالزی
در اواخر دهه ۱۹۸۰به منظور انتقال داشته‌های اداری شهر پرازدحام و شلوغ کوالالامپور به ناحیه جنوب آن که سابقا محل مزارع رزین و زمین‌های نفتی بود برنامه‌هایی ارائه شد و در دهه ۱۹۹۰ به مرحله اجرا گذاشته شد.
این اقدامات این ناحیه را که پوتراجایا نام دارد، هم‌چون کانبرا در استرالیا، اسلام آباد در پاکستان، ابوجا در نیجریه و واشنگتن دی‌سی در ایالات متحده آمریکا در زمره پایتخت‌های هدفمند جهان قرار دارد.
یک سوم پوتراجایا را که به عنوان یک "شهر باغ هوشمند" ساخته شده است فضاهای سبز تشکیل می‌دهد و شامل ۲۰۰ هکتار تالاب، یک دریاچه مصنوعی ۴۰۰ هکتاری و بزرگ‌ترین میدان دنیا است و به دلیل معماری نوآورانه و دوستدار محیط زیستی ستایش می‌شود.
این شهر به دلیل وجود اقامتگاه نخست‌وزیر و وزارتخانه‌های مالزی به‌عنوان پایتخت سیاسی این کشور شناخته می‌شود. علیرغم بحران مالی آسیا در سال ۱۹۹۷، ایجاد این شهر تکمیل شد و در حال حاضر میزبان جمعیتی بالغ بر ۸۸ هزار نفر با دارا بودن تمامی مؤسسات دولتی کشور است.
قاهره نو، مصر
برنامه ساخت این شهر که در ۳۲ کیلومتری بیابانی هم‌نام خود بنا شده است در اواخر دهه ۱۹۹۰ ارائه شد و در سال ۲۰۰۰ به پایان رسید. هدف از پایه‌گذاری آن جذب جمعیت پنج‌میلیون نفری بود و در حال حاضر موفق به تأمین مسکن و مأوای چند صد هزار نفر شده است.
سونگدو، کره جنوبی
در حالی‌که اردوس و قاهره نو، از دل صحرا و پوتراجایا از قلب جنگل برخاسته‌اند، شهر سونگدو از کناره‌های دریای زرد منشأ گرفته است. طرح این منطقه بین‌المللی تجاری به صورتی برنامه‌ریزی شده است که شهری پایدار، بدون کربن، فن‌آوری‌محور، همه‌جانبه و دارای تمامی ویژگی‌های سئول به غیر از آلودگی هوا و تراکم جمعیت باشد.
تمام ساختمان‌های اصلی این شهر با استانداردهای سبز LEED (رهبری در طراحی انرژی و محیط) ساخته شده است، شبکه‌ای از لوله‌های زیرزمینی تمام زباله های خانگی و اداری را به سمت مراکز بازیافت هدایت می‌کند و نیاز به کامیون‌های زباله را از بین می‌برد، ساکنان می‌توانند از راه دور سیستم‌های روشنایی و تهویه هوای منازل خود را کنترل کنند و سنسورهای خیابانی، جریان ترافیک را کنترل می‌کند. با این حال در طراحی سونگدو بسیاری از این ویژگی‌های آینده‌نگرانه لحاظ نشده است ولی یک سوم از ساخت و ساز آن به مرحله نهایی رسیده است و پیش‌بینی می‌شود تا سال ۲۰۲۲ تکمیل شود.
نظر شما