به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، تفکر درباره زیرساخت‌ها همیشه ذهن آدمی را به سمت بهم‌ریختگی، بیهودگی و ضایعات، همچنین بحث‌های همیشگی میان طراحان بنا و معماران، مهندسان، سازندگان و سرمایه‌گذاران ساخت و ساز و غیره می‌برد که در تمامی ساخت و سازها دیده می‌شود.
پروژه‌ها معمولا بیش از بودجه برنامه‌ریزی شده هزینه دارند و ساخت آن‌ها بیشتر از زمان تعیین شده طول می‌کشد. علاوه بر این تخمین زده می‌شود که ۳۰ تا ۳۵ درصد از ضایعات شهری در اثر ساخت و سازهای ساختمانی به وجود می‌آیند. با این حال ظهور حجم عظیمی از داده‌های اطلاعاتی به این مدل ساخت و سازها پایان می‌دهد چرا که دنیای ارتباطات، راهکارها، برنامه‌ریزی‌ها، ساخت و سازها، بهره‌برداری از منابع و نگهداری از زیر ساخت‌ها را متحول می‌کند.
فن‌آوری‌های دیجیتالی در حال تغییر سرعت و کارایی پروژه‌های زیرساختی است و پیمانکاران با استفاده از آن می‌توانند مدل‌های سه‌بعدی پروژه‌ها را قبل از آغاز ساخت و ساز بسازند و عناصر فیزیکی و زمان‌بندی یک پروژه را با یکدیگر هماهنگ کنند. این امر نیاز به بازدید حضوری از اجرای پروژه و در عین حال میزان خطر خطای انسانی را به حداقل می‌رساند. در ادامه با مزایای استفاده از این روند بیشتر آشنا می‌شویم.
اولین گام‌های دولتی به سمت زیرساخت‌های کارآمدتر
مزایای اقدامات دیجیتالی، چالش‌هایی را نیز با خود به همراه دارد. برای مثال رویای دیجیتالی شدن زیرساخت‌های ساخت و ساز در انگلستان هنوز فاصله زیادی تا محقق شدن دارد چراکه داده‌های دریافتی ناقص و جزیره ای هستند و البته کیفیت پایینی دارند، بدین ترتیب داده‌ها در وضعیت مناسبی برای استفاده شدن در مسیر تجزیه و تحلیل و ایجاد بینش‌های لازم برای ساخت و ساز قرار ندارند.
این امر یکی از اصلی‌ترین و مهم‌ترین موانع استفاده از دیجیتال در مسیر ساخت و سازهای انگلستان به حساب می‌آید. به منظور رفع این مشکل، در سال ۲۰۱۶ معاهده‌ای در این کشور امضا شد که نتیجه آن ایجاد دستورالعمل‌های مدیریت اطلاعات ساخت و ساز (BIM) سطح دو دولتی بود که به موجب آن تمامی سازه‌های در دست اجرای دولتی ملزم به پیروی از قوانین BIM می‌شدند.
این فرآیند روشی مشترک در روند انجام کار است، مشارکت اولیه زنجیره تأمین را تسهیل می‌کند و با استفاده از مدل‌سازی سه‌بعدی شیوه‌های کارآمدتری برای طراحی، ایجاد، تعمیر و نگهداری دارایی‌های زیرساختی ارائه می‌دهد. این مسأله با استفاده از فن‌آوری‌ها و ابزارهای نوین، حسگرها، اینترنت اشیا (IoT) و یادگیری ماشینی منجر به ایجاد تحولات اساسی در بخش زیرساخت‌های کشور شده است.
زیرساخت های هوشمند؛ ضرورت زندگی شهری
افزایش جمعیت، نیاز به زیرساخت‌ها را به‌طور فزاینده‌ای بالا می‌برد و دیجیتالی شدن را به امری ضروری برای ادامه حیات تبدیل می‌کند؛ چراکه زیرساخت‌های هوشمند، عناصر پاسخگویی تلقی می‌شوند که شرایط و تغییر الگوهای استفاده خود را به طور خودکار به مسئولان مربوطه منتقل می‌کنند.
داده‌های دیجیتالی به‌همراه یک مدل اطلاعات "دارایی" یا همانندسازی دیجیتالی، امکان پیش‌بینی، برنامه‌ریزی، تعمیرات قابل پیش‌بینی و تصمیمات سرمایه‌گذاری را فراهم می‌آورند که نیازهای متغیر را برآورده و ارزش دارایی‌ها را در طول عمر مفیدشان بهینه می‌کند.
پروژه‌های ساختمانی بسیار پیچیده هستند چراکه ارزیابی کامل آنچه قرار است در طول ساخت و ساز اتفاق بیفتد دشوار است. این امر منجر به افزایش هزینه‌ها و وارد شدن فشار بیشتر روی مدیران به منظور کاهش هزینه‌ها، تهیه جدول زمانی و افزایش سطح کارایی می‌شود. بنابراین استفاده از داده‌های مذکور نقش بسزایی در بهبود این روند دارد.
تکنولوژی همانند دیجیتال مدیریت پروژه را تسهیل می کند
محیط‌های داده‌ای متصل به همه افراد مسئول در یک طرح، امکان دسترسی، همکاری و مشارکت در انجام آن را می‌دهد. تکنولوژی همانند دیجیتال نیز زمان واقعی پروژه را در زمان طراحی، ساخت یا بهره‌برداری از آن ارائه می‌دهد و داده‌ها و قابلیت استفاده از آن‌ها را نمایان می‌کند. این امر نحوه مدیریت روند توسعه زیرساخت‌ها را ارتقا می‌دهد.
یکی از پروژه‌های دیجیتالی که از یک روش طراحی و مبتنی بر ساخت یکپارچه بهره گرفته است و درنتیجه منجر به صرفه‌جویی در زمان، هزینه و همچنین ارائه یک واقعیت مجازی برای عملیات تعمیر و نگهداری می‌شود، پروژه مدیریت فاضلاب در رودخانه تیمز است.
پروژه دیگر نیز طرح لوله‌کشی یک‌هزار کیلومتری شهر تیانجین در شمال شرقی چین است که امکان پیش‌بینی بالقوه نشست‌ها و شکستگی‌های لوله‌های آب را مدل‌سازی کرده است. در ساخت خط دوم سیستم حمل و نقل سریع مالزی نیز استفاده از اتصال اطلاعات پروژه با داده های دارایی به کمک سیستم‌های بنتلی و مایکروسافت منجر به بهبود ۳۵ درصدی بهره‌وری آن نسبت به خط اول آن شده است.
از ساخت و ساز تا مدیریت چرخه زندگی
زیرساخت‌های شهری همواره در حال تحول است و همین امر منجر به افزایش اطلاعات ارسالی از فرآیندهای ساخت و ساز می‌شود؛ خصوصا در مواقعی که هم عناصر و هم تأثیرپذیری آن‌ها مدل‌سازی شده است. افزایش تقاضا برای دیجیتالی شدن، پیش از آغاز ساخت و ساز با کاهش خطرات در مکان، پیشگیری از اتلاف انرژی و زمان همراه است و بدین ترتیب ساخت و سازها به سمت مدیریت چرخه زندگی حرکت می‌کنند و محیطی پایدارتر و کارآمدتر فراهم می‌آید. این رویکرد منجر به افزایش استانداردها، ادغام اصول اقتصاد مدور در طراحی و نیز تسهیل فرآیند ساخت و ساز می‌شود.
زیرساخت‌های دیجیتالی‌تر؛ شهرهای هوشمندتر
دیجیتالی شدن زیرساخت‌ها منجر به داشتن ساختمان‌های هوشمند، مدیریت ترافیک هوشمند و شهرهای هوشمند می‌شود که روش‌های تغییریافته‌ای برای به حداقل رساندن و یا جلوگیری از احتقان، تصادفات و آلودگی‌ها به حساب می‌آید.
البته لازم به ذکر است که قرار نیست فقط ساخت و سازها تغییر کند و اعمال تغییرات در تمامی بخش‌های عملیاتی کسب و کارها، تحول صنایع، دریافت و تحویل سفارشات و غیره نیز لازم و ضروری است. همچنین لازم است که شرکت‌ها مدل‌های مالی خود را بازسازی و مدل‌های کاری خود را بازنویسی کنند و بدین ترتیب تأثیرات لازم و بلندمدت خود را در صنعت ساختمان سازی بهبود بخشند.
نظر شما