به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، امروزه هوشمندسازی شهری از اساسی‌ترین نیازهای جوامع به حساب می‌آید و لازم است با نیازهای همه ساکنان شهر تناسب داشته باشد. ناتوانی در تکیه به علائم بصری برای تردد و انجام فعالیت‌های روزانه در محیط‌های پیچیده شهری، عبور از تقاطع‌های شلوغ و شناسایی جاده‌ها و مقصدهای مورد نظر از جمله مواردی است که رفت و آمد در شهرها را برای کم‌بینایان، نابینایان و سالمندان دارای مشکلات بینایی به چالش می‌کشد.
این مشکل با توجه به رشد و توسعه بی‌رویه شهرها و افزایش مداوم سرعت زندگی در آن‌ها پیچیده‌تر می‌شود و علیرغم افزایش جمعیت و مسیرها به سمت سایر نقاط شهر، بسیاری افراد دارای مشکلات بینایی با ترس از ناتوانی در مسیریابی از حرکت به سمت مقصد موردنظر خود و حضور در اجتماع صرفنظر می‌کنند.
با توجه به ضرورت هوشمندسازی در شهرهای امروزی که دسترسی آسان به فضاهای شهری را برای تمامی اقشار جامعه فراهم می‌کند، می‌توان با بهره‌گیری از فن‌آوری‌های جدید و راهکارهای هوشمندانه، امکان تجربه تردد در شهرها را برای مبتلایان به اختلالات بینایی فراهم کرد. در ادامه به بررسی بعضی از این راهکارها می‌پردازیم.
برنامه‌های مسیریابی با جی‌پی‌اس
در بسیاری از نقاط دنیا، طرح‌های معماری برنامه‌ریزی شده در استاندارسازی‌های شهری به مرحله اجرا درآمده است، با این حال، جهت‌یابی و مسیریابی در آن‌ها هنوز هم چالش‌برانگیز است. به همین دلیل مبتلایان به مشکلات بینایی به منظور یافتن مسیر خود خصوصا در مناطق ناآشنا، نیازمند بهره‌گیری از فن‌آوری‌های کمکی هستند. یکی از محبوب‌ترین راهکارهای دنیای امروز برای این افراد، اجرای برنامه‌های "مسیریابی جی‌پی‌اس محور" از جمله Eye GPS یا BlindSquare است که از طریق فرمان‌های صوتی یا عملکرد تایپ صوتی VoiceOver که تقریبا در تمامی وسایل هوشمند ارتباطی امروزی وجود دارد، می‌تواند کاربر را تا مقصد تعیین‌شده راهنمایی کند. البته از آنجایی‌که سیگنال‌های جی‌پی‌اس از دقت کافی برخوردار نیستند و در محیط‌های بسته درست عمل نمی‌کنند، می‌توانند حرکت در ایستگاه‌ها و مراکز خرید را دشوار کنند، بنابراین شهرهای هوشمند نیازمند مجهز شدن به فن‌آوری‌های راداری و سایر سیستم‌های موقعیت‌یابی می‌شوند.
شهرهای هوشمند رادار محور
رادارها، فرستنده‌های کوچکی هستند که در اطراف ساختمان‌ها نصب می‌شوند و اطلاعات و داده‌های دقیق موقعیت مکانی را در زمان واقعی، مستقیما به دستگاه‌های تلفن همراه ارسال می‌کنند. این فرستنده‌ها را که در محیط‌های بسته و باز به طور دقیق و کاربردی عمل می‌کنند، می‌توان در ساختمان‌های عمومی، دفاتر یا اماکن کوچکی همچون ایستگاه‌های اتوبوس نصب کرد.
تنظیم این دستگاه‌ها روی محل موردنظر می‌تواند اطلاعات مربوط به ورودی ساختمان‌ها، شماره سکوها و اطلاعات واقعی مربوط به نزدیک شدن به ایستگاه‌ها و نزدیکترین مراکز ارائه دهنده خدمات را از طریق صوت یا لرزش در اختیار کاربر قرار دهد و بدین ترتیب در مبتلایان به اختلالات بینایی واکنش نسبت به تغییرات موقت و دائم، تردد مستقل و بدون کمک، برنامه‌ریزی برای استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی و حرکت سریع‌تر و آسان‌تر به سمت مقاصد موردنظر را تسهیل می‌کند.
نقشه‌های لمسی و صوتی شهری
در بسیاری شهرها، نقشه‌های فیزیکی در خدمت همتایان دیجیتالی خود، برنامه‌های موقعیت‌یابی و رادارها قرار گرفته‌اند و در حالی که امکانات تلفن‌های همراه هوشمند اشخاص را برای حرکت در مسیر راهنمایی می‌کنند، این نقشه‌ها مقیاسی کلی از تمامی مسیرها و فضاهای موجود را در اختیار قرار می‌دهند. این فن‌آوری شهری، دانشی ارزشمند و کمکی مهم برای مبتلایان به اختلالات بینایی است و به آن‌ها احساس قدرت، اعتماد به نفس و امنیت می‌دهد.
انواع لمسی این نقشه‌ها برای آن‌ها به آسانی قابل خواندن است و درباره جزئیات مسیر، مسافت، ساختار بناها، شیب خیابان‌ها و سایر ویژگی‌های توپوگرافی اطلاعات مفیدی می‌دهد که ترکیب آن با مؤلفه صوتی اطلاعات تکمیلی غنی‌تری مانند نام کوچه‌ها، خیابان‌ها و ساختمان‌ها و حتی داده‌های حمل و نقلی آنلاین را در اختیار کاربر قرار می‌دهد. اضافه شدن فن‌آوری لمسی صوتی به نقشه‌های شهری، متناسب با نیازهای مبتلایان به اختلالات بینایی انجام گرفته است و می‌تواند بدون اتکا به مهارت‌های بریل کاربران با استفاده از قلم‌های هوشمند مورد استفاده قرار گیرد.
نظر شما