به گزارش ایمنا، مهندسان ناسا آزمایش جداسازی موفقیت‌آمیز مریخ نورد "مارس ۲۰۲۰" که این کاوشگر را به سطح سیاره سرخ تحویل می‌دهد، انجام دادند. این آزمایش در آزمایشگاه پیشران جت ناسا (JPL) در پاسادنا کالیفرنیا انجام گرفت که شامل جدایی انفجاری مریخ‌نورد از جداکننده‌ای بود که توسط جرثقیل بلند شده بود.
هنگامی که مأموریت "مارس ۲۰۲۰" در تاریخ ۵ اوت ۲۰۱۲ وارد جو مریخ شود، آخرین لحظات قبل از فرود مجموعه‌ای از رویدادهای پیچیده را شامل می‌شود و از نسخه پیشرفته‌تر فناوری فرود مریخ نورد "کنجکاوی "(Curiosity) در سال ۲۰۱۲ بهره می‌برد.
این کاوشگر هنگامی که با سرعت مافوق صوت به جو مریخ برخورد کند توسط یک محافظ حرارتی آیرودینامیکی و یک محافظ پشتی محافظت می‌شود که نه تنها باعث کاهش گرمای ورودی به قطعات کاوشگر می‌شود، بلکه به آن قدرت مانور می‌دهد و در سرعت مافوق صوت، باز شدن چندین چتر نجات آن را کند می‌کند تا آماده جداشدن از جداکننده و نشستن بر سطح مریخ شود.
در هنگام جابجایی کاوشگر از محافظ و سپر حرارتی خود در ارتفاع ۱.۶ کیلومتری، فرودگر به سرعت ۲۷۴ کیلومتر در ساعت می‌رسد. اندکی پس از آن، هشت موتور فرودگر روشن می‌شود تا نه تنها باعث کاهش سرعت کاوشگر شود بلکه یک فرود ایمن را فراهم کند. این اولین باری است که از این فناوری برای فرود یک مریخ نورد استفاده می‌شود.
وقتی این فضاپیما در ارتفاع ۲۰ متری سطح مریخ قرار بگیرد، به سرعت ۲.۷ کیلومتر در ساعت رسیده است. این زمانی است که مانور فرود شروع می‌شود؛ پیچ‌های انفجاری منفجر می‌شوند و مریخ‌نورد را جدا می‌کند که نکته کلیدی مورد آزمایش ناسا در JPL بود.
پس از جداسازی، چهار موتور خاموش می‌شود و در حالی که چرخ‌های فرودگر در حال باز شدن است، کاوشگر از یک طناب ۷.۵ متری پایین می‌آید. سپس هنگامی که چرخ‌ها سطح مریخ را لمس می‌کند، طناب بریده می‌شود و جداکننده به پرواز درمی‌آید تا حداقل در فاصله ۱۵۰ متری از محل فرود سقوط کند.
منبع: ایسنا
نظر شما