به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، این سناریوی زندگی هر روز سالمندان است که در همه شهرهای جهان تکرار می‌شود و یکی از اصلی‌ترین دلایل موجود برای بی‌میلی سالمندان نسبت به حضور در اجتماع و مشارکت در فعالیت‌های اجتماعی است.
بنابراین لازم است شهرها شرایطی متناسب با سالمندان و جامعه‌ای سازگار با آن‌ها ایجاد کنند. به لطف اقدامات جنبش‌هایی نظیر "تشکیلات سازگاری شهرها برای سالمندان" در سازمان بهداشت جهانی (WHO) که یک کمپین اطلاع‌رسانی عمومی هشت ساله با هدف اسکان سالمندان شهرها است، سیاست‌گذاران، جمعیت‌شناسان و متخصصان امراض پیری بهتر می‌توانند تشخیص دهند که چگونه می‌توان شرایط رفاهی بیشتری برای سالمندان فراهم آورد و نیز از آن‌ها افراد خلاقی ساخت.
یکی از پیشنهادات این افراد ایجاد امکانات رفاهی و ارتقای امنیت تردد برای حضور و مشارکت فعال سالمندان در پروژه‌ها و فعالیت‌های داوطلبانه است چرا که سالخوردگی تنها نیازمند یادگیری مسائل مربوط به خودکفایی در زمان نیاز به مراقبت‌های مربوط به پیری نیست بلکه نیاز به جامعه‌ای دارد که دارای زیرساخت‌های فرهنگی و اجتماعی مناسب برای مشارکت فعال در جوامع است.
امروزه بسیاری از شهرها با دقت بیشتری درصدد فراهم کردن امکانات رفاهی برای سالمندان هم‌چون قرار دادن نیمکت در فضاهای عمومی، مرمت پیاده‌روها و تصحیح نحوه برخورد رانندگان هستند. برنامه‌ریزان شهری در بعضی از نقاط دنیا نیز با فراهم کردن تجهیزات ورزشی در فضاهای باز هم‌چون سواحل و پارک‌ها، این مکان‌ها را تبدیل به مقاصد اصلی برای بهره بردن سالمندان از نور آفتاب، انجام فعالیت‌های بدنی بیشتر و تقویت نیروی جسمی آن‌ها کرده‌اند.
این تغییرات ساختاری منجر به دسترسی بیشتر سالمندان به منازل مسکونی مناسب و پایداری بیشتر شهرها برای نسل‌های مختلف شده است که اولین گام برای مشارکت عمومی در مباحث مربوط به معیشت پایدار خصوصا در مواردی است که حقوق بازنشستگی به میزانی که انتظار می‌رود پاسخگوی نیازها نباشد.
از سوی دیگر این اقدامات می‌تواند منجر به انعطاف بیشتر روابط خانوادگی شود چرا که آموزش‌های مناسب والدین می‌تواند نقش مؤثری در آینده آن‌ها به عنوان سالمند داشته باشد. تغییر سبک زندگی به این شیوه نیازمند منابعی است که از محل جمع‌آوری مالیات‌ها به دست می‌آید و به معنای به تأخیر انداختن سن بازنشستگی عمومی نیست. این اقدامات می‌تواند شامل ایجاد برنامه کمک‌های عمومی به افراد مسن برای فروش منازل خانوادگی و سرمایه‌گذاری در املاک، بورس‌های تحصیلی، یادگیری سایر آموزش‌های لازم و نیز آشنایی با علوم رایج در میان نسل جدید به منظور حفظ موقعیت در بازار کار امروزی باشد.
رسیدن به این موقعیت نیازمند توانایی سالمندان برای حضور در مراکز شهری است؛ جایی که تمامی انواع وسایل نقلیه به سرعت حرکت می‌کنند و توقف در چهارراه‌ها کمی برای آن‌ها زمان می‌برد، پیاده‌روها مانع‌گذاری و مشخص شده نیست، در بعضی از معابر پله‌های بسیاری وجود دارد، نیمکت‌های کافی برای نشستن و استراحت وجود ندارد و کلاس‌ها ظرفیت کافی برای حضور تعداد زیادی از فراگیران علم ندارد. لذا تغییر در این بخش‌ها از جمله نخستین گام‌های شهری برای فراهم آوردن مقدمات حضور سالمندان در اجتماع به حساب می‌آید.
یکی از پروژه‌های سازگاری با سالمندان در شهر لاپلاتای آرژانتین پیاده‌سازی شده است که بهترین عملکرد در توسعه شهری دوستدار سالمندان در آمریکای جنوبی را داشته است؛ سالخوردگی فعال. این مفهوم به افراد مسن به عنوان منابعی نگاه می‌کند که تنها دریافت‌کنندگان خط‌مشی‌های عمومی نیستند. به منظور ارائه کمک‌های اقتصادی به شهروندان و خانواده‌های آن‌ها اعم از پیر و جوان و نیز افزایش میزان امید به زندگانی در جامعه، لاپلاتا سال‌های زیادی است که در جستجوی راهکارهای اقتصادی و اجتماعی بیشتر برای حفظ تداوم فعالیت شهروندان و تولیدات آن‌ها است و بدین منظور از کمپین‌های دوستدار سالمندان بسیار حمایت می‌کند.
اضافه شدن پیاده‌روهای نامناسب، رانندگان اتوبوس بی‌ملاحظه و کمبود نیمکت‌های پارک‌ها، منجر به افزایش فعالیت‌های این بخش شد و به طور ناگهانی میزان مطالبات مشخصی را که از سوی این قشر دیرباور نسبت به حکومت‌های دموکراتیک ارائه می‌شد، با رشد چشمگیری مواجه کرد. از سوی دیگر این برنامه در حال بررسی در شهرها و کشورهای دیگر هم‌چون کنیا، هائیتی، برزیل، اسپانیا و دیگر مقاصد معروف بازنشستگی آمریکا مانند میامی نیز هست.
نظر شما