مسیح وفادار در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: شهر تاریخی بر آیندی است از عواملِ فرهنگی، اقلیمی و اقتصادی که در توازنی به دست انسان در قالب محیط مصنوع، ایجاد شده است.
وی ادامه داد: با استفاده از بافت تاریخی می‌توان به تفکرات فرهنگی، اقلیمی و اقتصادی دوران گذشته پی برد اهمیت این تفکرات از آن جهت است که هویت شهر را مطرح می‌کند و بستری برای برنامه‌ریزی و گسترش شهری پایدار ارایه می‌کند.
کارشناس معماری اضافه کرد: بافت تاریخی مربوط به برهه‌ای از زمان است که حیات جامعه انسانی در آن جریان داشته و اکنون نیز با همان شیوه با حالتی روزآمدتر و هر چند با ایراداتی در جریان است و به استحکام فرهنگی و اقتصادی جامعه کمک می‌کند.
وفادار با اشاره به تفاوت بافت‌های تاریخی و فرسوده و ناکارآمد، تصریح کرد: بافت فرسوده و ناکارآمد بافتی خالی از شرایط زندگی مناسب و عمومأ از لحاظ کالبدی غیرقابل استفاده و ناکارآمد است.
وی با بیان اینکه بافت تاریخی نماد حیات و هویت و بافت فرسوده نماد مرگ و بی‌هویتی است، ادامه داد: مدیریت شهری باید نقاط قوت و ضعف شهر را بشناسد و با همکاری ارگان‌هایی نظیر میراث فرهنگی و کارشناسان خبره در راستای احیاء و بهسازی فضای شهری تلاش کند و با استفاده از تهیه طرح‌هایی مثل نقشه کسب و کار شهری در بافت تاریخی، زمینه شادابی و ایجاد الگوی زیستی مناسب را در بافت فرسوده، طراحی و تقویت کند.
کارشناس معماری خاطرنشان کرد: اگر احیاء را به منزله تولد دوباره در نظر بگیریم و توانمندسازی را به منزله کمک به رشد نوزاد تا سنی که بتواند به صورت هوشمند، نیازهای خود را بر طرف کند، اقداماتی نظیر ایجاد کاربری‌های شهری مورد نیاز بافت به مثابه احیاء و فضاسازی لازم و حذف تدریجی عوامل مزاحم به منزله توانمندسازی است.
وفادار با بیان اینکه نبود مطالعه کافی علمی و میدانی بافت‌های تاریخی و تخلیه ساکنان بر اثر کم‌توجهی و نبود آگاهی کافی مسئولان، باعث ایجاد بافت فرسوده می‌شود، گفت: قوانین و راهکارهایی باید در راستای تشویق سرمایه‌گذاری بخش خصوصی در این مناطق تدوین و اجرا شود تا این بافت‌ها حیاتی دوباره بگیرد و بافت فرسوده به محلی برای زندگی دارای هویت اجتماعی تبدیل شود .
نظر شما