به گزارش خبرنگار ایمنا، داریوش فرضیایی، با انتشار این عکس در اینستاگرام خود آورده است:
چه کسی می داند که تو در پیله تنهایی خود تنهایی.
چه کسی می داند که تو در حسرت یک روز نه در فردایی.
پیله ات را بگشا، تو به اندازه پروانه شدن زیبایی. از صدای گذر آب چنان فهمیدم: تندتر از آب روان، عمر گران می گذرد. زندگی را نفسی ، ارزش غم خوردن نیست! آرزویم این است، انقدر سیر بخندی که ندانی غم چیست.
پی نوشت : دوستان پیشنهاد میکنم کتاب من یک انسان هستم، نوشته سوزان ورده رو حتما مطالعه کنید، بسیار جالبه.
نظر شما